Reklama

Niedziela Częstochowska

Myśleć sercem. Papieskie inspiracje

Pod takim tytułem w niedzielę 28 czerwca w kolegiacie wieluńskiej odbył się spektakl literacko-muzyczny dedykowany św. Janowi Pawłowi II z okazji 100. rocznicy jego urodzin.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Organizacja koncertu w kolegiacie dała uczestnikom możliwość powrotu do wspomnień z pobytu kard. Karola Wojtyły i prymasa Stefana Wyszyńskiego w tym miejscu 49 lat temu (5.09.1971 r.), kiedy to odbyła się koronacja obrazu Matki Bożej Pocieszenia Pani Ziemi Wieluńskiej.

W spektaklu wystąpili: Dariusz Jakubowski – aktor, reżyser i autor scenariusza, Katarzyna Thomas – sopran, Piotr Szafraniec – fortepian.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Rozpoczynając spektakl Myśleć sercem – „opis zmagań Ducha na bezdusznej pustyni współczesnego świata”, Dariusz Jakubowski powiedział, że bezpośrednią inspiracją projektu, który jest odpowiedzią na wołanie papieża: „Ducha nie gaście” skierowane do artystów poszukujących nowych „epifanii” piękna, chcących podarować je światu przez swoją twórczość, był słynny list Jana Pawła II do artystów prezentowany m.in.: w Rzymie w kościele Santo Spirito in Sassia, w Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie, w Ośrodku Chopinowskim w Szafarni, w Europejskim Centrum Artystycznym im. F. Chopina w Sannikach, w Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie, w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze, w Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach, w Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie i w sanktuarium bł. ks. Jerzego Popiełuszki na warszawskim Żoliborzu.

Spektakl Myśleć sercem – rapsodyczne misterium Słowa, stał się wędrówką artystów i widzów przez literaturę i muzykę, począwszy od romantyzmu po współczesność, podróżą odbywaną poza czasem po szczytach literatury i muzyki, był wielkim literackim hołdem dla św. Jana Pawła II, giganta myśli i czynu.

Misterium Słowa, tak bliskie św. Janowi Pawłowi II (aktorowi teatru rapsodycznego), wypowiedziane w wieluńskiej kolegiacie bez dekoracji, kostiumów i masek zapadało głęboko w pamięć i zmuszało widzów do refleksji nad przemyśleniami papieża na temat Słowa, miłości, piękna, prawdy, dobra, cierpienia, wolności, ojczyzny i śmierci, stając się lekcją do powtórzenia.

Reklama

Wszystkie papieskie przemyślenia pomogły zrozumieć wybrane teksty literackie, m.in.: Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego, Księgi pielgrzymstwa polskiego Adama Mickiewicza, fragmenty przemówień św. Jana Pawła II oraz muzyka J. S. Bacha, F. Schuberta, F. Chopina czy W. Lutosławskiego.

– W tym przenikaniu się romantycznego monologu Z. Krasińskiego czy S. Wyspiańskiego z XX-wieczną muzyką W. Lutosławskiego, pism A. Mickiewicza i J. Słowackiego z pieśnią K. Szymanowskiego i sonatą S. Prokofiewa, współczesnej poezji Z. Herberta z klasyką J. Haydna czy wreszcie mistycznych psalmów J. Donne’a z harmonią polifonii J. S. Bacha widać, że piękno i prawda są zawsze aktualne, współczesne i żywe – zauważył Dariusz Jakubowski.

Wieluńskie spotkanie zakończyło się pod pomnikiem św. Jana Pawła II. Tu organizatorzy złożyli kwiaty i zapalili znicz pamięci. Wszyscy odśpiewali fragment ulubionej papieskiej Barki, a błogosławieństwa udzielił ks. Jacek Zieliński – proboszcz parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Wieluniu i kustosz sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Pocieszenia – Pani Ziemi Wieluńskiej.

Spektakl zorganizowało Muzeum Ziemi Wieluńskiej przy współpracy parafii Nawiedzenia NMP w Wieluniu i Wieluńskiego Domu Kultury, który przygotował fortepian i nagłośnienie.

Zofia Białas

2020-06-30 11:45

Oceń: 0 -2

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tradycje kwietnych dywanów na procesję Bożego Ciała

2024-05-29 16:12

[ TEMATY ]

dywan z kwiatów

Karol Porwich/Niedziela

Tradycje kwietnych dywanów na procesję Bożego Ciała stanowią niematerialne dziedzictwo kulturowe, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Te niezwykłe kompozycje tworzone są z kolorowych płatków róż, jaśminu, bzu, polnych maków, chabrów, liście paproci czy ściętej trawy. Tradycja słynnych dywanów ze Spycimierza koło Łodzi została nawet wpisana na na listę Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO.

Poza Spycimierzem tradycja układania w Boże Ciało kwietnych dywanów kultywowana jest także na Opolszczyźnie - w Kluczu, Olszowej, Zalesiu Śląskim i Zimnej Wódce. Piękne kompozycje kwiatowe, układane rokrocznie w tych parafiach, stanowią nie tylko dopełnienie tradycji i oprawę uroczystej procesji, ale są również atrakcją dla turystów, wpisaną w niematerialne dziedzictwo kulturowe.

CZYTAJ DALEJ

Boże Ciało i wianki

Niedziela łowicka 21/2005

www.swietarodzina.pila.pl

Boże Ciało, zwane od czasów Soboru Watykańskiego II Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest liturgicznym świętem wdzięczności za dar wiecznej obecności Jezusa na ziemi. Chrześcijanie od początków Kościoła zbierali się na łamaniu Chleba, sławiąc Boga ukrytego w ziemskim chlebie. Święto jest przedłużeniem Wielkiego Czwartku, czyli pamiątki ustanowienia Eucharystii. A z tego wynika, że uroczystość ta skryta jest w cieniu Golgoty, w misterium męki i śmierci Jezusa.

Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W klasztorze w Mont Cornillon, w pobliżu Liege we Francji, przebywała zakonnica Julianna, która wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widoczną plamę koloru czarnego. Nie rozumiała tego, więc zwróciła się do przełożonej. Gdy ta ją wyśmiała, Julianna zaczęła się modlić i pewnego razu usłyszała głos, oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które ma umocnić wiarę, osłabioną przez różne herezje.
Władze kościelne sceptycznie odnosiły się do widzeń prostej Zakonnicy. Jednak kolejne niezwykłe wydarzenie dało im wiele do myślenia. W 1263 r. w Bolsenie, niedaleko Rzymu, kapłan odprawiający Mszę św. zaczął mieć wątpliwości, czy to możliwe, aby kruchy opłatek był Ciałem Pańskim. I oto, gdy nastąpił moment przełamania Hostii, zauważył, że sączy się z niej krew i spada na białe płótno korporału na ołtarzu. Papież Urban IV nie miał już wątpliwości, że to sam Bóg domaga się święta Eucharystii i rok po tym wydarzeniu wprowadził je w Rzymie, a papież Jan XXII (1334 r.) nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się we wspaniałej katedrze w Orvieto, niedaleko Bolseny. Wybudowano ją specjalnie dla tej relikwii.
W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 r., za biskupa Nankera, który przewodził diecezji krakowskiej. Nie było jednak jeszcze tak bogatych procesji, jak dziś. Dopiero wiek XVI przyniósł rozbudowane obchody święta Bożego Ciała, zwłaszcza w Krakowie, który był wówczas stolicą. Podczas procesji krakowskich prezentowały się proporce z orłami na szkarłacie, obecne było całe otoczenie dworu, szlachta, mieszczanie oraz prosty lud z podkrakowskich wsi.
W czasie procesji Bożego Ciała urządzano widowiska obrzędowe lub ściśle teatralne, aby przybliżyć ich uczestnikom różne aspekty obecności Eucharystii w życiu. Nasiliło się to zwłaszcza pod koniec XVI wieku, kiedy przechodzenie na protestantyzm znacznie się nasiliło i potrzebna była zachęta do oddania czci Eucharystii.
W okresie rozbiorów religijnemu charakterowi procesji Bożego Ciała przydano akcentów patriotycznych. Była to wówczas jedna z nielicznych okazji do zademonstrowania zaborcom żywej wiary. W procesjach niesiono prastare emblematy i proporce z polskimi godłami, świadczące o narodowej tożsamości.
Najpiękniej jednak Boże Ciało obchodzono na polskiej wsi, gdzie dekoracją są łąki, pola i zagajniki leśne. Procesje imponowały wspaniałością strojów asyst i wielką pobożnością prostego ludu, wyrażającego na swój sposób uwielbienie dla Eucharystii. Do dziś przetrwał zwyczaj zdobienia ołtarzy zielonymi drzewami brzóz i polnymi kwiatami. Kiedyś nawet drogi wyścielano tatarakiem. Do dziś bielanki sypią też przed kroczącym z monstrancją kapłanem kolorowe płatki róż i innych kwiatów.
Boże Ciało to również dzień święcenia wianków z wonnych ziół, młodych gałązek drzew i kwiatów polnych. Wieniec w starych pojęciach Słowian był godłem cnoty, symbolem dziewictwa i plonu. Wianki z ruty i kwiatów mogły nosić na głowach tylko dziewczęta.
Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby.
Gdzieniegdzie do poświęconych wianków dodawano paski papieru, z wypisanymi słowami czterech Ewangelii. Paski te zakopywano następnie w czterech rogach pola, dla zabezpieczenia przed wszelkim złem.
Dziś Boże Ciało to jedna z niewielu już okazji, aby przyodziać najpiękniejszy strój świąteczny - strój ludowy. W Łowickiem tego dnia robi się tęczowo od łowickich pasiaków. Kto wie, czy stroje ludowe zachowałyby się do dziś, gdyby nie możliwość ich zaprezentowania podczas uroczystości kościelnych. Chwała zatem i wielkie dzięki tym duszpasterzom, którzy kładą nacisk, aby asysty procesyjne występowały w regionalnych strojach. Dzięki temu procesje Bożego Ciała są jeszcze wspanialsze, okazalsze, barwniejsze. Ukazują różnorodność bogactwa sztuki ludowej i oby tak było jak najdłużej.
W ostatni czwartek oktawy Bożego Ciała, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w naszych świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, często także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże. Wszak sam Pan Jezus mówił: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10, 13-15).

CZYTAJ DALEJ

Biskup legnicki o Kościele w drodze

2024-05-30 15:40

[ TEMATY ]

Legnica

Boże Ciało

Wydarzenie Eucharystyczne

katedra legnica

sanktuarium św. Jacka

ks. Piotr Nowosielski

Główna procesja eucharystyczna w Święto Bożego Ciała, przeszła ulicami Legnicy, od katedry, do miejsca Wydarzenia Eucharystycznego w sanktuarium św. Jacka. Uroczystości przewodniczył biskup legnicki Andrzej Siemieniewski.

W homilii, nawiązując do odczytywanego słowa Bożego, zwrócił uwagę że cytowany dziś fragment Listu do Hebrajczyków (Hbr 9,11nn), jest jakby graficznym zapisem Historii Zbawienia, z podkreśleniem mocy Krwi Chrystusa przelanej dla naszego Odkupienia. Natomiast słowa Ewangelii, przypominają, o niezwykłym darze sakramentu Eucharystii, który otrzymaliśmy z rąk samego Jezusa Chrystusa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję