Reklama

Święta Weronika i jej chusta

Na wielkopiątkowej Drodze Krzyżowej, wśród licznych postaci kalwaryjskiego dramatu spotkamy niezwykłą kobietę: św. Weronikę. To właśnie ją poruszył tak bardzo wizerunek skatowanego Jezusa, że nie zawahała się odważnie wyjść przed rozkrzyczany tłum, na drogę i obetrzeć z potu i krwi Oblicze Mistrza z Nazaretu...

Niedziela przemyska 12/2013, str. 5

Arkadiusz Bednarczyk

Od lewej: św. Weronika z Lubli XVIII wieku oraz figura Świętej z Wysokiej Łańcuckiej z XIX wieku (obecnie Muz. Etnograficzne w Rzeszowie)

Od lewej: św. Weronika z Lubli XVIII wieku oraz figura Świętej z Wysokiej Łańcuckiej z XIX wieku (obecnie Muz. Etnograficzne w Rzeszowie)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Do dzisiaj zachowały się niezwykle ciekawe, ludowe, drewniane figury z Lubli (XVIII wiek) i z Wysokiej Łańcuckiej (XIX wiek), wyobrażające Weronikę, świętą, o której tak naprawdę niewiele wiemy. Być może bowiem Weronikę należy identyfikować z kobietą uleczoną z krwotoku przez Chrystusa, o czym opowiada w swojej Ewangelii św. Łukasz. Ale temat tej niezwykłej niewiasty podejmowali wielokrotnie w przeszłości również wielcy artyści; wymieńmy tu choćby dzieła Roberta Campina z 1410 r., Hansa Memlinga (z 1470) Jacopo Pontormo (1515) czy znakomitego El Greca (1580).

Reklama

Imię naszej Świętej poznajemy dzięki Aktom Piłata, apokryficznemu utworowi napisanemu w języku greckim, pochodzącemu z czwartego stulecia, który jak się uważa, powstał na podstawie zachowanych urzędowych akt Poncjusza Piłata w Jerozolimie. W tym utworze pojawiają się najwcześniejsze wersje legendy o św. Weronice. Taką legendę zawiera również Ewangelia Nikodema (apokryf z IV wieku). Z kolei „Dzieje Judy Tadeusza” wspominają o tym, że Apostoł Tadeusz zabrał ze sobą cenną relikwię, jaka pozostała po Męce Chrystusa - chustę Weroniki. Przywiózł ją do Edessy, gdzie ukryto ją w czasie zajęcia miasta przez cesarza Karakallę. Inna legenda, z czasów średniowiecza, być może oparta o wcześniejsze przekazy, mówi z kolei o przybyciu do Rzymu samej Weroniki. Święta miała zostać przywieziona przez sługę cesarza Tyberiusza do Wiecznego Miasta. Swoją chustą Weronika uzdrowiła samego cesarza. Jeszcze inna legenda mówi o późniejszym przybyciu św. Weroniki do Francji. Przywieźć ona miała ze sobą relikwie krwi Jana Chrzciciela, sama była bowiem świadkiem jego ścięcia. Tu we Francji modliła się i po śmierci pochowana została w bazylice w Bordeaux.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W ósmym wieku w kronikach papieskich zanotowano, że w uroczystej procesji papież Stefan II niósł boso „Oblicze Chrystusa”, nie namalowane ludzką ręką. Relikwia ta nazywana była „całunem z Kamulian”, lub też „mandylionem z Edessy”. Dla tej niezwykłej relikwii w jedenastym stuleciu wzniesiono w Bazylice św. Piotra specjalny ołtarz i kaplicę, gdzie ją przechowywano. Ale być może tajemniczą relikwię skradziono podczas tzw. Sacco di Roma w 1527 r. (spustoszenia Rzymu przez wojska cesarza Karola V) lub też w czasach przebudowy Bazyliki św. Piotra w szesnastym stuleciu. W czterech filarach podtrzymujących kopułę bazyliki Piotrowej i otaczających konfesję są kaplice, w których mieszczą się inne cenne relikwie; znajduje się tu prócz drzazgi z Krzyża Świętego i włóczni Longinusa, także nasza chusta mająca należeć do św. Weroniki. Niewykluczone, że podczas przebudowy bazyliki w Watykanie pozostała tu kopia chusty, którą uważano za oryginał lub też przez jej dotknięcie z oryginałem, jak wierzono, zachowała ona swoją pierwotną moc.

Chustę św. Weroniki pokazuje się wiernym w Niedzielę Palmową. W ścianach filarów są wydrążone nisze, w których stoją olbrzymie kamienne figury nawiązujące do wspomnianych relikwii. Nad figurą św. Weroniki znajduje się balkon, z którego pokazuje się tą tajemniczą relikwię. Oryginał chusty św. Weroniki często utożsamia się dzisiaj z tzw. całunem z Manoppello, przechowywanym w tej miejscowości, we włoskiej Abruzji. Pojawił on się tu cudownie w początkach siedemnastego stulecia podczas wspomnianej przebudowy Bazyliki św. Piotra. Całun z Manoppello jest utkany z bardzo dziwnego i bardzo drogiego w dawnych czasach jak i obecnie materiału, bisioru - morskiego jedwabiu, którego tajniki produkcji zna dzisiaj zaledwie jedna osoba. Materiał jest cienki jak pajęczyna i przejrzysty jak nylonowa pończocha. W silnym oświetleniu twarz Chrystusa na obrazie robi się trójwymiarowa, niczym na dzisiejszych hologramach.

W XIX-wiecznej Francji żyła świątobliwa karmelitanka s. Maria od św. Piotra. Wiemy, że w latach 1844-47 doznała ona licznych objawień, w tym, co niezwykłe, była świadkiem sceny jaka rozegrała się pod Kalwarią, kiedy to św. Weronika obtarła twarz Chrystusowi. W tej poruszającej wizji, Najświętsze Oblicze pokryte było błotem grzechów i złych uczynków wszystkich dotychczasowych ludzi na świecie, a które to właśnie św. Weronika usunęła z twarzy Chrystusa. Pragnieniem Pana jak przekazała s. Maria od św. Piotra, było uczczenie przez ludzi Jego świętego Oblicza, które zostawił ludziom tutaj na ziemi.

2013-03-20 12:50

Oceń: +17 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ojciec Pio, dziecko z Pietrelciny

Niedziela Ogólnopolska 38/2014, str. 28-29

[ TEMATY ]

O. Pio

Commons.wikimedia.org

– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!

Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
CZYTAJ DALEJ

Dania/ Policja: zamknięto lotnisko w Kopenhadze z powodu dronów

2025-09-22 22:04

PAP

Samoloty nie mogą obecnie lądować ani startować na lotnisku Kastrup w Kopenhadze z powodu obecności dronów – poinformowała w poniedziałek wieczorem duńska policja.

– W okolicy zaobserwowano dwa lub trzy drony – przekazał agencji Ritzau Henrik Stromer z kopenhaskiej policji.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: Niebo dla bogaczy

2025-09-23 12:40

[ TEMATY ]

rozważania

Ks. Mariusz Rosik

Adobe Stock

Studiowała na Politechnice Wrocławskiej. W zamian za notatki z matematyki jeden z kolegów zaproponował jej wyjazd na wspinaczkę niedaleko Jeleniej Góry. Jeden dzień pośród skał całkowicie odmienił jej życie. Tamto doświadczenie przewyższyło wszystkie dotychczasowe fascynacje. Wanda Rutkiewicz jako trzecia kobieta na świecie zdobyła Mont Everest. Brała wówczas udział w zachodnioniemieckiej wyprawie. Na szczyt najwyższej góry globu wchodziła po południu, 16 października 1978 roku. Pamiętna data. Podczas spotkania z himalaistką Jan Paweł II żartował: „Bóg chciał, że tego samego dnia weszliśmy tak wysoko”. Paradoksalnie wejście na wierzchołek ziemi w dniu, w którym Polak został papieżem, spowodowało nieoczekiwany efekt propagandowy. Czołówki polskich gazet mówiły przede wszystkim o jej sukcesie, by nieco usunąć w cień fakt wyboru na stolicę Piotrową papieża znad Wisły.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję