Reklama

Niedziela Wrocławska

Wezwani, by żyć z Chrystusem

– te słowa dotyczą wszystkich wierzących. W Kościele 1 grudnia rozpoczynamy bowiem nowy rok duszpasterski pod hasłem „Wierzę w Syna Bożego”. Jest to zaproszenie, wezwanie do pogłębiania więzi z Jezusem Chrystusem.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zakończyliśmy Rok Wiary, bardzo ważny rok od strony duszpasterskiej w całym Kościele i w naszej archidiecezji. Kończymy go i naturalnie pojawia się pytanie: co dalej? Rozpoczynamy nowy rok duszpasterski z hasłem „Wierzę w Syna Bożego”. Już w pierwszym zetknięciu się z tym tematem możemy znaleźć powiązanie z Rokiem Wiary. Jeżeli w Roku Wiary jednym z głównych zadań, celów było spotkanie z Jezusem Chrystusem, to nowy rok duszpasterski jest pod tym względem kontynuacją, kolejnym krokiem ku większej więzi z Jezusem Chrystusem, do życia Nim i z Nim.

W tym celu podejmowane będą różne duszpasterskie działania. Ich podstawą będzie zawsze poznanie Jezusa Chrystusa, odkrycie Go jako Tego, który nadaje sens naszemu życiu. Poznać Jezusa to kierunek, by Go umiłować. Rozpoczynający się rok duszpasterski to poznanie, umiłowanie, ale i wyznanie: wierzę w Jezusa Chrystusa i wierzę Jezusowi Chrystusowi. Mając na uwadze ten fundamentalny cel wydaliśmy drugą część Katechizmu Kościoła Katolickiego, kierując tę książkę do młodzieży przygotowującej się do sakrament bierzmowania, do młodzieży licealnej, do różnych grup formacyjnych, także do rodziców i narzeczonych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Głównym nurtem, istotą roku „Wierzę w Syna Bożego” będzie głoszenie dobrej nowiny, Ewangelii, głoszenie Chrystusa. Dlatego zachęcamy, by to się dokonywało także przez rekolekcje kerygmatyczne: w szkołach, parafiach, odbędą się również rekolekcje kerygmatyczne dla kapłanów. Ważna będzie kontynuacja nurtu ewangelizacyjnego, dlatego zaplanowaliśmy II Kongres Ewangelizacyjny, poprzedzony rekolekcjami, koncert ewangelizacyjny, Tydzień Ewangelizacyjny. Chcielibyśmy ewangelizować nie tylko na ulicach Wrocławia, ale by zrodziły się również dekanalne Tygodnie Ewangelizacyjne.

Reklama

Wierzę w Syna Bożego to duża przestrzeń do zagospodarowania od strony duszpasterskiej i w niej jest także miejsce na przygotowanie się do przeżycia kanonizacji bł. Jana Pawła II. W związku z tym Ksiądz Arcybiskup powołał kilkuosobowy komitet, który zajmie się przygotowaniami. Pierwsze orędzie, które wygłosił Papież Polak brzmiało: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Mało tego: „na oścież”. Warto przywołać ten apel Ojca Świętego. Do Wrocławia przyjedzie też Pociąg Świętości z relikwiami bł. Jana Pawła II i iskrą miłosierdzia oraz krzyż Światowych Dni Młodzieży.

Myślę, że warto w nowym roku duszpasterskim kontynuować to, co w Roku Wiary było jednym z działań duszpasterskich, czyli odzyskiwanie ochrzczonych pogan. Zachęcać do tego, by poznawać Chrystusa i dawać o Nim świadectwo. Ufamy, że mocnym darem zarówno dla wątpiących jak i dla samych głoszących będzie nowa ewangelizacja.

Wysłuchała: Marta Wilczyńska

2013-11-26 16:08

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Caritas – apostolat w mocy Bożego Ducha

Każdego roku w pierwszą niedzielę adwentu rozpoczynamy w Kościele nowy rok duszpasterski. Przeżywane w jego ramach okresy liturgiczne, uroczystości, rocznice oraz szeroko rozumiana aktywność podejmowana w Kościele powszechnym i lokalnym wytyczane i dynamizowane są określonym hasłem i programem. Duszpasterskiej aktywności Kościoła w Polsce na lata 2017-2019 towarzyszą słowa: „Duch, który umacnia miłość”. Pierwszy rok programu (2017-2018) zakończony ostatnią niedzielą Chrystusa Króla przebiegał pod hasłem: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym” (Dz 2,4). Natomiast drugi rok, który rozpoczynamy (2018-2019) poświęcony został tematowi: „W mocy Bożego Ducha”.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Dar przyjaźni

2024-04-24 10:17

Magdalena Lewandowska

O przyjaźni w małżeństwie i między małżeństwami mówili Monika i Marcin Gomułkowie.

O przyjaźni w małżeństwie i między małżeństwami mówili Monika i Marcin Gomułkowie.

– Duchowość chrześcijańska jest duchowością przyjaźni – mówił podczas Inspiratora Małżeńskiego ks. Mirosław Maliński.

Duży kościół w parafii NMP Królowej Pokoju u ojców oblatów na wrocławskich Popowicach wypełnił się małżeństwami wspólnie się modlącymi i słuchającymi o przyjaźni z Bogiem i drugim człowiekiem. Wszystko za sprawą projektu "Inspirator Małżeński". O przyjaźni mówił ks. Mirosław Maliński – znany wrocławski duszpasterz akademicki związany m.in. z ruchem wspólnoty Spotkań Małżeńskich – oraz Monika i Marcin Gomułkowie – autorzy projektu „Początek Wieczności” prowadzący liczne warsztaty i rekolekcje. Z koncertem wystąpił duet „Jedno ciało”, a zwieńczeniem spotkania była Eucharystia, której oprawę muzyczną zapewni zespół BŁOGOsfera.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję