Borowica to jedna z najmniejszych parafii naszej archidiecezji, licząca niespełna 400 wiernych. Ukryta wśród nadwieprzańskich łąk, daleko od głównych szlaków komunikacyjnych, niezbyt często jest odwiedzana przez turystów i pielgrzymów. Jednak ci, którzy poznali największy skarb Borowicy – zabytkowy kościół, wracają tu często, by nacieszyć oczy pięknem modrzewiowej świątyni, a serce obecnością Boga. Unikatowy w skali kraju dom Boży powstał w latach 1797-99 z fundacji hrabiego Kazimierza Krasińskiego, właściciela dóbr Żulin – Borowica. Niewielka drewniana budowla, wzniesiona na planie ośmiokąta, nie ma sobie podobnej. Opatrzność Boża, mimo burzliwych czasów rozbiorów i wojen, czuwała nad kościołem, który przetrwał w niezmienionej postaci. Dziś, jak przed 200 laty, wnętrze świątyni zdobią modrzewiowe kolumny, klasycystyczne ołtarze i rozwiązania typowe dla kamiennych założeń. Całość bowiem jest drewnianą imitacją monumentalnych form właściwych architekturze kamiennej, doskonale wkomponowaną w otoczenie. Borowica to wyjątkowe miejsce, gdzie z pięknem stworzonego świata harmonijnie splata się geniusz artysty, a wiara i troska kolejnych pokoleń stoją na straży wyjątkowego dziedzictwa.

Składając sprawozdanie z najważniejszych wydarzeń minionych 5 lat, proboszcz ks. Mirosław Sypuła podkreślał zaangażowanie wiernych i dziękował im za zrozumienie i wspieranie inicjatyw w parafii zarówno duszpasterskich, jak i gospodarczych. Chociaż liczba mieszkańców Borowicy zmniejsza się (najlepiej pokazują to statystyki: w ciągu 5 lat zostało ochrzczonych 22 dzieci, a zmarło 48), w wiernych nie gaśnie radość wiary i troska o dom Boży. Wspólnota, wspierana modlitwą i ofiarnością parafian oraz dobroczyńców, wciąż podejmuje nowe działania, zmierzające do jej duchowo-materialnego rozwoju. Mimo ograniczonych możliwości, prowadzone są prace remontowe przy kościele i obiektach parafialnych (aktualnie renowacji poddawany jest gontowy dach zabytkowej świątyni), co roku organizowany jest festyn rodzinny oraz festiwal pieśni religijnych. Umocnieni przez modlitwę, wierni wraz ze swoim proboszczem z nadzieją patrzą w przyszłość.

– Dziękuję za obraz parafii, który obserwuję podczas spotkań związanych z wizytacją i za wiarę, której wśród was doświadczam – mówił bp Artur Miziński do zgromadzonych na Eucharystii parafian i gości, którzy wypełnili zarówno świątynię, jak i otaczający ją park. – Potrójna uroczystość jest okazją do wyrażenia wdzięczności za trud, jaki ponosicie dla rozprzestrzeniania się chwały Bożej. Dzięki wam wzrasta wiara, pięknieje dom Boży i jego otoczenie – podkreślał Ksiądz Biskup. Jak przypominał, czas wizytacji spleciony z odpustem ku czci św. Stanisława jest również okazją do refleksji nad kondycją wiary i moralności współczesnych chrześcijan. Wskazując na Jezusa Chrystusa jako najlepszego przewodnika po drogach świata, Ksiądz Biskup zachęcał do odważnego kroczenia drogami świętości na wzór patrona. – Św. Stanisław pozostawił nam przykład chrześcijańskiego męstwa. Żyjąc dla Boga troszczył się o to, by współcześni mu bliźni również opierali swoje życie na Ewangelii. Patron ładu moralnego przez swoje postępowanie i męczeńską śmierć raz na zawsze ukazał światu, że ponad prawo Boże nie można stawiać przemijających wartości – mówił Ksiądz Biskup. Jak podkreślał, mimo upływu wieków jego przesłanie wciąż jest aktualne, szczególnie w czasach współczesnego nam neopogaństwa i cywilizacji śmierci.

Apel o życie zgodne z przykazaniami i Ewangelią bp Miziński skierował do młodych, którzy zdecydowali się przyjąć sakrament bierzmowania. – Zachowajcie wiarę, którą rodzice przekazali wam jako bezcenny skarb. Zawsze słuchajcie głosu Chrystusa i nie bójcie się iść za nim. Kto przyjmuje Jezusa jako Pana życia, nie doznaje zawodu – podkreślał Ksiądz Biskup. W odpowiedzi młodzi zapewniali, że wsparci modlitwą i przykładem dołożą wszelkich starań, by nie splamić honoru Polaka i chrześcijanina.