Reklama

Pod prąd

"W ubiegłym roku, kiedy ruszało przedszkole, zapał i zaangażowanie rodziców było tak wielkie, że stworzyliśmy grupę teatralną i wystawialiśmy sztuki dla dzieci. Dziś niewiele się zmieniło, poza tym może, że mój szacunek dla sióstr pracujących z naszymi dziećmi wzrósł niepomiernie. Czy może być jednak inaczej, jeśli mój Michał z radością biegnie dziś do przedszkola, informując dumnie: «Wiecie, siostry mnie kochają!»" - mówi pan Marek Józefecki, tata Michała.

Niedziela łowicka 5/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Opinia Marka Józefeckiego nie jest odosobniona, rodzice na każdym kroku podkreślają serdeczność oraz matczyną miłość, jaką siostry potrafią obdarować. Dziś dzieci, pięknie poprzebierane, przemieniły się w aktorów, a na ich pyzowatych buziach zadziwiająco mocno trzyma się uśmiech. Śpiewają i recytują bez jakikolwiek tremy, nawet wtedy, gdy zapominają tekstu lub gdy plączą im się trudniejsze zwrotki kolędy. Są swobodne, rozluźnione, radosne.
Uważnie śledzonym przez licznie zebranych rodziców spektaklem dowodzi s. Dorota, która zależnie od potrzeb, raz jest wychowawcą, a raz dyrektorem przedszkola, placówki, która rodziła się w bólach i nie spadła miastu z nieba. Trzeba było bowiem wielu starań i zabiegów, żeby zaistniało w Kutnie katolickie przedszkole prowadzone przez siostry zakonne. Można powiedzieć, że powstało niejako "pod prąd", dzięki inicjatywie i uparciu proboszcza ks. Stanisława Pisarka i rozlicznym zabiegom bp. Alojzego Orszulika, który jakimś sobie tylko znanym sposobem - lub cudem - sprawił, iż Siostry Pasjonistki św. Pawła od Krzyża pojawiły się w grodzie nad Ochnią.
"Rok 2001 nie był łaskawy dla kutnowskiej oświaty" - informuje radny miejski Henryk Krenke. Zarząd miasta zdecydował się na likwidację niektórych placówek przedszkolnych, tłumacząc swą decyzję niżem demograficznym i trudnościami finansowymi. Do zamknięcia wytypowały władze miasta - między innymi - mieszczące się w domu parafialnym publiczne przedszkole nr 6. Gospodarz domu, ks. Stanisław Pisarek nie przystał na to, postanowił pójść "pod prąd" uznając, iż "z prądem płyną tylko zdechłe ryby". Szanując decyzje władz, nie omieszkał zauważyć, że choć przedszkoli ponoć w Kutnie "w bród", to przydałoby się jeszcze jedno, ale katolickie. Po tym stanowczym spostrzeżeniu kapłana, władzy odeszła ochota na jakiekolwiek z nim dyskusje o problemach edukacji przedszkolnej w mieście. Pojawiły się za to groźne pomruki i plotki o tym, jak to proboszcz próbuje bezdusznie wyrzucić samorządowe przedszkole z parafialnych budynków. Nie zraziło to księdza, który uparcie wyjaśniał, iż zrobi wszystko, aby miejsce po zlikwidowanej placówce nie straszyło pustką, lecz stało się siedzibą przedszkola katolickiego. Konsekwencja i wytrwałość księdza proboszcza dały w końcu oczekiwane rezultaty i od września 2001 r. rozpoczęła w Kutnie pracę pierwsza katolicka placówka wychowania przedszkolnego.
"Słyszymy bardzo pozytywne opinie o pracy przedszkola - informuje przedstawiciel Wydziału Edukacji, Kultury i Sportu Urzędu Miasta Kutna Cezary Figura. - Powstanie przedszkola stworzyło nową jakość. Mieszkańcy mają możliwość wyboru placówki nie tylko ze względu na jej bazę, ale także treści wychowawcze, co dla niektórych rodziców jest rzeczą zasadniczą. Przedszkole jest placówką niepubliczną, której organem prowadzącym jest zgromadzenie Sióstr Pasjonistek. Zgodnie z podziałem kompetencji ono właśnie decyduje o pracy przedszkola. Nasza rola sprowadza się do informowania o wszelkich decyzjach władz miasta, leżących w obrębie zainteresowań placówki".
"Siostry są specjalistkami legitymującymi się akademickim wykształceniem pedagogicznym. Z dużą uwagą śledzę ciekawe przedsięwzięcia edukacyjno-wychowawcze, jakie w swej pracy stosują - mówi Anna Rzymkowska dyrektor Katolickiej Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Wierzbiu. - Próbują one w sposób autentyczny opierać proces wychowania na miłości i podmiotowości wychowanka. Godnym uwagi jest fakt, iż dzieci nie są szkolone «dla czegoś», lub też «z jakiegoś powodu», lecz zwyczajnie. Jest to autentyczne - oparte o greckie i łacińskie rozumienie nauki - wychowanie, które stawia na pierwszym miejscu wszechstronny rozwój osobowości dziecka, a nie tylko kształcenie wybranych umiejętności, które ktoś uznał za akurat dziś potrzebne. Nie idzie więc ani o wychowanie «wzorowego klasowego bojownika typu Pawki Morozowa», ani «biegłego w gospodarce rynkowej menadżera», lecz po prostu mądrego i uczciwego człowieka. Powinno się to robić w każdej placówce wychowawczej i od najmłodszych lat. Gdy dzieciak dorośnie, kiedy będzie mądry i uczciwy, sam zadecyduje, kim chce zostać. Nie mamy prawa szkolić go w jakimś kierunku, bo decydując za niego ograniczamy jego wolność. Nie jesteśmy do tego upoważnieni" - konstatuje pani dyrektor.
Zadowoleni z pracy sióstr i działalności przedszkola są rodzice: "Bardzo się cieszę, że jest takie przedszkole w Kutnie, że można tu zostawić dziecko z pełnym zaufaniem i spokojem o jego rozwój. Dziś moja Marysia nie była w przedszkolu i gdy siadaliśmy do obiadu, powiedziała: «Choć się pomodlimy, mamusiu». Bardzo się tym wzruszyłam" - mówi mama Marysi Alicja Kalbarczyk.
"Najcenniejszą sprawą jest podmiotowe traktowanie w tym przedszkolu każdego dziecka. Dostrzegam także bardzo pozytywne rezultaty indywidualnej pracy z Filipem w jego zachowaniu, sposobie bycia, usposobieniu. Siostry wykorzystają w pracy nowoczesne zabawy parapsychologiczne. Nie zauważyłam, by kiedykolwiek mówiły do dzieci po nazwisku, w imionach często stosują zdrobnienia, co niesamowicie pogłębia serdeczność we wzajemnych kontaktach. Potrafią powiedzieć głośno dziecku, że je kochają, na co dzieci odpowiadają z reguły spontanicznie tym samym. Zauważyłam także bardzo ważną moim zdaniem rzecz. W przedszkolu nigdy nie krytykuje się dzieci, lecz poddaje osądowi uczynki, których się dopuszczają. Rzadkie to zjawisko nie tylko w przedszkolach, ale i szkołach" - informuje Małgorzata Zwarycz, mama Filipa - nauczycielka.
Podobne, pełne zadowolenia opinie o pracy sióstr i działalności przedszkola wyrażają i inni rodzice: Ewa Michalak i Dorota Flejszman. Wypowiedzi te są najlepszym uzasadnieniem dla wzrastającej z roku na rok liczby dzieci w przedszkolu, mimo demograficznego niżu w naszej ojczyźnie. Obecnie opiekę nad czterdziestką dzieci sprawuje pięć sióstr, które stanowią całość przedszkolnego personelu.
Na jakości przedszkola poznała się szybko Maria Kłodnicka - dyrektor Państwowego Zakładu Ubezpieczeń w Kutnie, która pojawiła się w placówce nie tylko po to, by obejrzeć przedstawienie, lecz i po to, by obdarować dzieciaki upominkami.
"Mamy w tej kobiecie takiego wypróbowanego przyjaciela, który nigdy nas nie zawodzi - mówi o Marii Kłodnickiej s. Dorota. W ubiegłym roku pomogła nam przy wymianie okien, a teraz znów pamięta o dzieciach. Za tą troskę, życzliwość, hojność i pamięć jesteśmy jej ogromnie wdzięczni. Serdecznie dziękujemy także rodzicom za tak wielkie zaangażowanie w życie naszej placówki, za wigilię, mikołaja i wspólne radowanie się z okazji narodzin Pana. Przedszkole bardzo wiele im zawdzięcza" - podkreśla Siostra Dyrektor.
Wszystko wskazuje na to, że sierpień 2001 r. będzie kojarzony nie tylko z powstaniem pierwszego katolickiego przedszkola w Kutnie, ale także z przybyciem do miasta sióstr ze Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża, które swą pracą zdobywają coraz większe uznanie rodziców.
"Przywędrowałyśmy tu dzięki staraniom biskupa ordynariusza Alojzego Orszulika, aby na wzór swej założycielki Marii Magdaleny Frescobaldi Capponi kontynuować misję wychowawczą i stawać się świadkami miłości Boga do człowieka, objawionej w Męce Jezusa Chrystusa - mówi siostra Dorota. - Nasza założycielka była kobietą świecką, hrabiną, żoną i matką, która po utracie swych córek postanowiła dać swoją matczyną miłość tym, którzy może nigdy jej nie doznali. Swoje życie i majątek poświęciła zagubionym moralnie dziewczętom, pragnąc odbudować w nich godność kobiety i dziecka Bożego oraz wychowaniu dzieci i młodzieży, aby zapobiec ich upadkowi moralnemu i pomóc im odnaleźć sens życia. W swej posłudze czerpała wzór i siłę z Chrystusa, gdyż była przekonana, że tylko Jego miłość i niezgłębione Miłosierdzie może uleczyć poranione grzechem serca i odbudować to, co po ludzku wydaje się już stracone. Kontynuując misję Magdaleny, pragniemy nieść Miłość Chrystusa zwłaszcza młodemu pokoleniu, począwszy od najmłodszych" - dodaje Siostra Dyrektor.
Warto wiedzieć, że Zgromadzenie Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża powstało w 1814 r. we Włoszech, we Florencji. Do Polski siostry przybyły późno, bo dopiero w roku 1990 i obecnie mają sześć wspólnot: w Siedlcach, Przasnyszu, Rawie Mazowieckiej, Sochaczewie, Mogielnicy i Kutnie. Poprzez zajęcia dydaktyczno-wychowawcze i świadectwo życia starają się uwrażliwić dzieci na miłość Boga, na Jego dobroć, przebaczenie i miłosierdzie. Troszczą się więc o psychofizyczny i duchowy, czyli całościowy rozwój młodego człowieka, tak aby widział on i szanował nie tylko siebie, ale i drugiego człowieka, otaczający świat i Boga - twórcę wszystkiego.
Choć katolickie przedszkole to placówka niepubliczna, wszelkie opłaty ponoszone przez rodziców są identyczne jak w pozostałych przedszkolach w mieście. Prowadzi dwa oddziały: dzieci 3-, 4-letnich oraz 5-, 6-letnich z klasą zerową. Siostry przyjmują zapisy w ciągu całego roku, tak na bieżący, jak i na następny rok szkolny, w sekretariacie przedszkola przy ul. ks. kard. Wyszyńskiego 3. Wszystkich chętnych serdecznie zapraszają.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Agonia św. ojca Pio. Jak cierpiał wielki święty?

[ TEMATY ]

O. Pio

św. Ojciec Pio

wyd. Esprit

Ojciec Pio za życia cierpiał przede wszystkim z oskarżeń, które wysuwano przeciwko niemu. Często płakał z tego powodu. Jego beatyfikacja stała się możliwa dzięki Janowi Pawłowi II. Kapucyna i Papieża Polaka łączyła wyjątkowo bliska więź – mówi uznany włoski dziennikarz Renzo Allegri, autor książki „Zniszczyć Świętego. Śledztwo w sprawie prześladowania ojca Pio”.

Jakie oskarżenia kierowano przeciwko ojcu Pio?
CZYTAJ DALEJ

Nowe cuda świętego stygmatyka

Niedziela Ogólnopolska 39/2020, str. 12-13

[ TEMATY ]

O. Pio

pl.wikipedia.org

Jeszcze za swojego życia Ojciec Pio wzbudzał zarówno podziw, jak i kontrowersje. Przede wszystkim jednak pociągał wiernych do większej pobożności. Czy jego przesłanie jest nadal aktualne? 
Jakie cuda dzieją się obecnie za jego wstawiennictwem? Zapytaliśmy o to br. Romana Ruska, kapucyna, który niemal na co dzień spotyka się z ludźmi doznającymi łask za wstawiennictwem św. Ojca Pio.

Ireneusz Korpyś: Od śmierci Ojca Pio minęły 52 lata, a nadal mówi się o nim tak, jakby żył. Czy Brat dostrzega wpływ tego świętego na nasze życie?
CZYTAJ DALEJ

Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz

2025-09-23 12:37

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.

Jezus powiedział do faryzeuszów: «Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”. Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”. Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”. Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję