Ten obraz „słowa z ruin” staje się metaforą dla czasu, w którym żyjemy: świata pełnego wstrząsów, w którym łatwo przeoczyć to, co najistotniejsze. Adwent, rozpoczynający nowy rok liturgiczny, tradycyjnie kojarzy się z oczekiwaniem – i właśnie o jakości tego oczekiwania jest ta opowieść.

Opowiem dziś kilka historii o tym, jak łatwo przegapić ostrzeżenia. Generał, który nie przeczytał listu wywiadu, bo wciągnęła go gra w karty, stracił życie i bitwę – choć ratunek miał dosłownie „w kieszeni”. Podobny mechanizm pokazuje baśń Andersena: Gerda, zatrzymana w przytulnym domku, niemal porzuca swoją misję. Nie trzeba „wielkich czarów”, by uśpić czujność; wystarczą drobne wygody, rutyna i rozproszenia. W dobrobycie łatwo zapomnieć o głębszych tęsknotach i celach – i nieprzypadkowo historia zna praktyki, które znieczulały społeczeństwa, zamiast je budzić.

Te historie nie są tylko ciekawostką. One składają się w jedno, bardzo mocne pytanie:

Czy ja przypadkiem nie żyję tak, jakby ostrzeżenia Boga mnie nie dotyczyły?

Mówię wprost o duchowej krótkowzroczności – gdy widzimy tylko to, co blisko: wygodę, komfort, przyjemności, sukcesy… „Świat usypia nas wygodą, a Bóg budzi nas Słowem.”

SPIS:

00:00 - Słowo z ruin

01:53 - Ostatni dzień życia przychodzi niespodziewanie

03:50 - Nieznany epizod z Baśni - Nie potrzeba wielkich czarów

07:51 - Najsłabsze dzieło Michała Anioła

10:08 - Strażnik wulkanu

11:46 - Czy grozi ci ta choroba myopia (Krótkowzroczność)

13:03 - Skąd pochodzi słowo „inauguracja”?

16:08 - Jak przeżywać Adwent

17:40 - Różne sposoby czekania

Kącik kulinarny: diecezjabielsko.pl

Jeśli jesteś zainteresowana - zainteresowany zegarem to zerknij tutaj: diecezjabielsko.pl/wspieram-dobry-projekt-szklanka