Nowe Seminarium Duchowne Diecezji Warszawsko-Praskiej zostało poświęcone po zaledwie półtorarocznej budowie 8 grudnia br. W tym samym czasie zakończył się również I Synod Diecezjalny. Po zakończonych uroczystościach Seminarium na dobry początek odebrało od redakcji " Niedzieli" samochód osobowo-dostawczy.

Mszy św. przewodniczył nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk w koncelebrze z ordynariuszem warszawsko-praskim bp. Kazimierzem Romaniukiem, jego biskupem pomocniczym Stanisławem Kędziorą, sekretarzem Konferencji Episkopatu Polski bp. Piotrem Liberą, biskupami pomocniczymi archidiecezji warszawskiej: Marianem Dusiem, Piotrem Jareckim i Tadeuszem Pikusem, bp. Józefem Zawitkowskim z Łowicza, bp. Stanisławem Napierałą z Kalisza oraz bp. Romanem Marcinkowskim z Płocka.

- To seminarium w dniu dzisiejszego święta jest naszym darem dla Boga, a jednocześnie wyrazem Bożego błogosławieństwa dla nas - mówił w homilii Ksiądz Prymas. - Ma ono stać się szkołą formacji dla przyszłych kapłanów i miejscem, z którego będzie promieniowało światło nadziei.

Zbiór praw dla diecezji

Po homilii nastąpiło promulgowanie dekretu bp. Kazimierza Romaniuka zamykającego Synod. Konieczność zwołania Synodu wynikała z faktu, iż powstała przed 8 laty diecezja warszawsko-praska nie posiadała własnego zbioru przepisów partykularnych. Synod otwarty został 8 grudnia 1998 r. w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi Panny w bazylice katedralnej. Prace nad Synodem zawierzono Matce Bożej. W kilku komisjach przez dwa lata pracowali wspólnie biskupi, kapłani, osoby konsekrowane i świeckie. Wszystkie Sesje Plenarne, na których spotykały się poszczególne komisje, odbywały się w uroczystości Matki Bożej. Wypracowane materiały zredagowano w poszczególne Księgi Synodalne. Owocem prac jest zbiór dokumentów w wydaniu książkowym.

Po poświęceniu gmachu seminarium odbył się obrzęd przeniesienia Najświętszego Sakramentu do kaplicy seminaryjnej. Przed błogosławieństwem rektor ks. dr Wacław Madej ogłosił powstanie Towarzystwa Przyjaciół Seminarium, które ma za zadanie pielęgnować i wspierać modlitewnie i materialnie rodzące się powołania kapłańskie.

Dar "Niedzieli" dla przyszłych kapłanów

Seminarium otrzymało samochód osobowo-dostawczy Fiat Palio Weekend. Samochód jest darem Tygodnika Niedziela dzięki współpracy z Fiatem Auto-Poland. Samochód w obecności biskupów i kapłanów poświęcił bp Kazimierz Romaniuk. Kluczyki i dokumenty samochodu na ręce Rektora seminarium przekazał redaktor naczelny Niedzieli ks. infułat Ireneusz Skubiś. Samochód opatrzony napisem "Czytaj Niedzielę", będzie jednocześnie reklamą tygodnika.

- Inicjatywa jest odpowiedzią na potrzeby seminarium wyrażone w rozmowie przez rektora ks. Wacława Madeja - mówi redaktor odpowiedzialny za Niedzielę Warszawską. - Trzeba przy tej okazji podziękować panu Dario Fabbrio, dyrektorowi handlowemu Fiata Auto-Poland, oraz panu Bogusławowi Cieślarowi, dyrektorowi Public Relations z Bielska-Białej. Do oferty dotyczącej współpracy na rzecz przekazania samochodu dla seminarium Fiat odniósł się najżyczliwiej ze wszystkich firm motoryzacyjnych, do których zwracała się Niedziela. Żerańskie Dewoo FSO, nie raczyło nawet odpowiedzieć na pismo przesłane faxem.

Dar Opatrzności, dar parafian, pomoc natury

Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Warszawsko-Praskiej jest owocem starań duszpasterzy diecezji, ofiar parafian, życzliwości wielu osób i działania łaski Bożej. Od rozpoczęcia budowy do zamieszkania w nim pierwszych seminarzystów minęło niespełna półtora roku.

Na budowę seminarium wybrano miejsce na warszawskim Tarchominie ze względu na rozległy 11-hektarowy teren rekreacyjny. Bp Kazimierz Romaniuk, ordynariusz warszawsko-praski 14 listopada 1997 r. zlecił wykonanie projektu inż. Leszkowi Klajnertowi. Autorstwa inż. Klajnerta są m.in projekty seminarium na Bielanach, Domu Biskupiego przy ul. Ratuszowej i plany przebudowy seminarium na Krakowskim Przedmieściu. Zdecydowano, że budynek seminarium diecezji warszawsko-praskiej zostanie połączony z zabytkowym pałacem na Tarchominie. Rozpoczęcie prac blokowało stare drzewo rosnące w miejscu, gdzie dziś wznosi się sala sportowo-teatralna. Sytuację rozwiązała wiosenna wichura.

W dniu św. Floriana, bp Romaniuk poświęcił plac pod budowę seminarium, a w cztery dni później rozpoczęto pierwsze prace. Budowa była systematycznie zasilana z ofiar wiernych zbieranych raz w miesiącu w każdej parafii. Parafianie i księża dokonywali również indywidualnie wpłat, kupowano cegiełki. Dzięki wspólnym staraniom 15 marca zakończono konstrukcję budynku.

Budynek zaprojektowany jest na 150 seminarzystów. Posiada kaplicę, salę gimnastyczną, sześć sal wykładowych, czytelnię, bibliotekę, 49 pokoi dla seminarzystów, kuchnię i refektarz, 6 mieszkań profesorskich oraz zaplecze rekreacyjne i magazynowe w podziemiach.

Prace wykończeniowe trwały do ostatnich tygodni przed poświęceniem budynku. 27 listopada zamontowano w kaplicy seminaryjnej ołtarz, nad którym widnieje witraż Matki Boskiej Zwycięskiej. Najstarszym elementem seminarium jest liczący około 100 lat krzyż, zamontowany na wieżyczce kaplicy. Został on znaleziony w podziemiach katedry św. Floriana. Na podstawie zdjęć porównawczych ustalono, że wcześniej zdobił kościółek gotycki istniejący do czasu wojny na terenie szpitala Przemienienia Pańskiego. W czasie bombardowań krzyż spadł na ziemię i uległ uszkodzeniu. Przed umieszczeniem go na wieżyczce kaplicy seminarium został poddany renowacji i złoceniu w pracowni konserwacji metali Uniwersytetu Toruńskiego. Ten krzyż świadczący o trudnych latach naszej ojczyzny, stanowi teraz duszę seminaryjnego budynku.