Reklama

Święci i błogosławieni

W bukiecie Królowej Świętych

14 grudnia przypada wspomnienie św. Jana od Krzyża. Czy wobec coraz liczniej zamieszkiwanego nieba i kwitnącego ordo starych i nowych świętych warto wciąż wracać do tego hiszpańskiego karmelity, o którym napisano już chyba wszystko?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Urodził się w uroczystość św. Jana Chrzciciela, 24 czerwca 1542 r., podobnie jak Jan Kapistran czy Jan Kanty, a 100 lat temu częstochowski biskup Stefan Bareła. Przyszedł na świat w górzystej Kastylii, w małej gminie Fontiveros, korzeniami sięgającej czasów celtyckich i rzymskich, dziś liczącej mniej niż 800 mieszkańców, położonej 50 km od Ávila. Ochrzczony został w dniu narodzin w kaplicy chrzcielnej monumentalnej świątyni św. Cypriana, łączącej wówczas elementy tradycyjnego mudejar z gotykiem. Urodził się więc w gorącej Hiszpanii, gdzie zieleń pozwala żyć sielsko, a krew dogrzana słońcem kipi i burzy się aż do przelewu w ascezie lub męczeństwie.

Duchowy tytan, kapłan, mistyk i poeta, ubogi zakonnik o wątłym ciele, w którym ogień rozpalał żarem pieśń ponad wszelkie pieśni Bogu śpiewaną. Wpisany w duchowy, literacki i mistyczny tryptyk Karmelu, razem z Teresą z Ávila i Teresą od Dzieciątka Jezus oraz innymi wielkimi świętymi, jak Edyta Stein czy o. Rafał Kalinowski, jest częścią wielkiego dzieła Bożego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Tkacz, pielęgniarz, reformator

Ojciec Jana – Gonzalo de Yepes wywodził się z zamożnej rodziny o żydowskich korzeniach. Trudnił się handlem jedwabiem. Gdy poślubił biedną Catalinę Alvarez, sierotę bez grosza w posagu, rodzina go wyklęła. Na granicy biedy i nędzy rodzice ratowali się tkactwem. We wczesnym dzieciństwie Jan stracił ojca. Matka pracowała, lecz w domu było skrajnie ciężko. Mały Luis umarł z niedożywienia, a Jan, choć wciąż jeszcze był dzieckiem, próbował pomagać, jak mógł. Jako 9-latek poszedł do szkoły dla ubogich dzieci. Był zdolnym chłopcem, łączył naukę z pracą, był tkaczem, pielęgniarzem. Trafił na naukę do kolegium. Jezuici rozwijali jego myśl i mowę.

Wielu dostrzegło duchowe i moralne przymioty młodzieńca, on jednak już zdawał się wiedzieć, co dalej. W lutym 1563 r. wstąpił do Zakonu Karmelitów i przybrał imię Jan od św. Macieja. Janem od Krzyża wkrótce się stał, z wyboru, choć właściwie był nim od dziecka.

Reklama

Na prestiżowych studiach w Salamance, już jako młody zakonnik po ślubach, pozostał pod wpływem wielkiego egzegety Luisa de Leóna. To on wprowadził Jana w zachwyt nad Biblią, ukazał tajemnicę Pieśni nad Pieśniami. Jan stał się jej piewcą jak kiedyś wielki mistyk Bernard z Clairvaux.

Kapłanem został w 1567 r. Krótko potem myślał o zmianie zakonu. Karmelici nie byli wówczas mocni duchem, pociągali go kartuzi. Rozterki i zamiary przerwało spotkanie ze św. Teresą z Ávila. Narodziła się wielka, głęboka i dozgonna przyjaźń. Razem zajęli się reformą zakonu, walką o przywrócenie drodze na Karmel pierwotnego blasku.

Oczyszczająca droga cierpienia

Wielkie dzieło kosztowało sporo, owoce wzbudziły mnóstwo fermentu i przepełniły kielich goryczy. Zakon się opierał. Włączyli się król i papież, wysyłając kanonicznych wizytatorów.

Apogeum cierpień dotknęło Jana w 1577 r. Niesprawiedliwie oskarżony o nieposłuszeństwo, uwięziony w klasztorze w Toledo, w urągających zdrowiu i godności warunkach, poddany wielu cierpieniom i upokorzeniom, spalał się w płomieniach miłości. Ten czas zrodził „Pieśń duchową” i wiele innych przeżyć utrwalonych w nieśmiertelnym słowie poezji. Rzadko wolno mu było czytać, głodny, karmiony chlebem, wodą i odrobiną ryby, mieszkał w celi niewiele większej od niego samego. Pisał, bo przejęty ludzkim uczuciem strażnik współbrat dostarczał mu papier. Po 9 miesiącach udało mu się uciec i schronić w pobliskim klasztorze Karmelitanek w Toledo. Długo wracał do zdrowia, a potem znów zabierał się za reformy. Wkrótce, już w lipcu 1580 r., Grzegorz XIII zatwierdził powstanie Karmelitów Bosych.

Jan pełnił wiele funkcji w zakonie, pisał regułę, współpracował z Teresą w utwierdzaniu i powoływaniu nowych klasztorów. Jako prowincjał w Andaluzji założył wiele nowych domów, wizytował te istniejące. Przemierzał tysiące kilometrów.

Reklama

Trudności go nie opuszczały. Po nieporozumieniach z generałem Karmelitów Nicolásem Dorią został pozbawiony wszelkich funkcji w zakonie i zesłany do prowincjonalnego klasztoru w La Peñuela w Andaluzji. Tam podupadł na zdrowiu. Następnie udał się do Ubedy, gdzie zmarł 14 grudnia 1591 r. w wieku 49 lat.

Światło Karmelu w Kościele i w świecie

Blask Karmelu oświeca Kościół w każdym czasie. Pytanie o zło i cierpienie, także to z XX wieku, którego skutkiem było odwrócenie się od Boga rzesz niegdyś wierzących, zabłysnęło światłem Karmelu dla reszty, która przebyła wąską bramę światła. Światło w odblasku wadowickiego konwentu prowadziło młodego Karola Wojtyłę. Dało mu ono siłę do pokonywania ciemności okupacji, a potem komunizmu. Przekazał ją Polsce i światu ten niedoszły karmelita, duchowy przyjaciel i uczeń Jana – tego od i tego spod Krzyża.

Św. Jan pisał kiedyś o Chrystusie nieszczęśliwie zakochanym w duszy. Sam też doświadczył podobnego cierpienia. Nieszczęśliwie zakochanych wciąż jest wielu: w Bogu i ojczyźnie, w bliskich i nieczułych wybrańcach serca. Niektórzy polegli w Katyniu, w pobliskim Smoleńsku stali się ofiarą. Ich ofiara, podobnie jak każde cierpienie, jeśli złączone z białą Hostią podniesioną z bruku, jest znakiem działania Boga, który nigdy nie opuszcza. Uczy tego Jan, a jego świadectwo odbiło się w karmelitańskich konwentach, jak ten z Wadowic, czerpiąc swe źródło w hiszpańskim Fontiveros.

Św. Jan od Krzyża zgasł w płomieniach miłości. Nawet śmierć symbolicznie ukazuje więcej, niż może. Jan całą naturę opisał w symbolach, by życie jaśniało na ich tle światłem jasnym i pełnym. Choroba zwana różą zniszczyła ciało, przemieniając je w słaby i zniszczony kwiat, podeptany przez ludzi, który Bóg uleczył i umieścił tam, gdzie jego miejsce – w bukiecie Królowej Świętych.

2015-12-09 08:38

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

50. rocznica śmierci niezłomnego świadka wiary

21 sierpnia br. przypadła 50. rocznica śmierci bł. ks. Władysława Findysza, gorliwego duszpasterza konsekwentnie podążającego drogami wiary, pierwszego męczennika systemu komunistycznego w Polsce. Uroczyste obchody tej rocznicy odbędą się w dniu liturgicznego wspomnienia Błogosławionego, 23 sierpnia br. w Nowym Żmigrodzie pod przewodnictwem ordynariusza rzeszowskiego bp. Jana Wątroby

Życie bł. ks. Władysława przebiegło w bardzo trudnym okresie najnowszych dziejów Polski. Cieniem położyły się na nim czas zaborów, dwie wojny światowe oraz dwa okrutne totalitaryzmy – hitlerowski i komunistyczny. Mimo wielu przeciwności gorliwie pełnił swoje obowiązki, a gdy zaszła potrzeba życiem poświadczył wyznawaną wiarę. Stał się przez to ważnym świadkiem wiary dla wiernych Kościoła katolickiego. Uczy on bowiem swoją postawą, iż zawsze, niezależnie od czasu i okoliczności, trzeba być konsekwentnym wyznawcą Chrystusa.

CZYTAJ DALEJ

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia postępowania w sprawie ks. Michała O.

2024-03-28 19:21

Red.

Niepokoją nas doniesienia płynące od pełnomocnika ks. Michała, mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego, dotyczące sposobu prowadzenia postępowania - piszą księża sercanie w opublikowanym dziś komunikacie. To reakcja zgromadzenia na działania prokuratury związku z postępowaniem w sprawie Funduszu Sprawiedliwości. Dementują pogłoski, jakoby ich współbrata zatrzymano w niejasnych okolicznościach w hotelu. Wzywają do modlitwy za wszystkich, których dotknęła ta sytuacja.

Publikujemy treść komunikatu:

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję