Reklama

Niedziela Kielecka

Św. Maria Magdalena, która pobiegła do grobu

To ją – patronkę kościoła w Dzierążni wybrał Zmartwychwstały Pan, aby jako pierwszej ukazać się po największym cudzie w dziejach świata. I to Maria Magdalena zaniosła apostołom Wielką Nowinę. W kościele w Dzierążni patronkę wyobraża piękny obraz w ołtarzu głównym

Niedziela kielecka 14/2016, str. 4-5

[ TEMATY ]

parafia

patron

TD

Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Dzierążni

Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Dzierążni

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Źródła milczą o tym, dlaczego św. Maria Magdalena została patronką kościoła w Dzierążni (być może któryś z biskupów krakowskich, do którego należała w XIII wieku Dzierążnia, miał szczególny kult do Świętej?). W każdym razie jest to jedyny kościół pod tym wezwaniem w dekanacie skalbmierskim. – Odpust lipcowy, główny, jest bardzo uroczyście obchodzony, zawsze przewodniczy któryś z zaproszonych księży, na wszystkich Mszach św. odmawiana jest Litania do św. Marii Magdaleny – mówi ks. proboszcz Władysław Kutuś. W czasach PRL 22 lipca był dniem wolnym od pracy, co paradoksalnie dopomogło w utrwaleniu zwyczaju zjazdu rodzin na odpust. – Tak jest do dzisiaj, na odpuście są tłumy – mówi Proboszcz. W domach wierni mają obrazki i obrazy ze św. Marią Magdaleną, ale imię Magdalena ostatnio straciło na popularności.

Jej ołtarz nad grobem Chrystusa

Centralny w kościele obraz patronki w ołtarzu głównym to oryginalne barokowe malowidło z połowy XVII wieku, w technice typowej dla czasu powstania (olej na płótnie) o wymiarach 250x150 cm. Płótno, w złoconej ramie, przedstawia uduchowioną postać świętej, znacznie przysłoniętą przez prezbiterium. Na belkowaniach nad ołtarzem znajduje się okazała, promienista gloria z rzeźbą gołębicy, stanowiąca dekorację całego ołtarza. Ołtarz, podobnie jak cały kościół, jest pięknie odnowiony. Prace konserwatorskie prowadziła pracownia krakowska. Uroczystość poświęcenia odnowionego ołtarza w 2004 r. została poprzedzona misjami parafialnymi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Tuż pod ołtarzem głównym znajduje się oryginalna kaplica Grobu Chrystusa, służąca obecnie jako kaplica Miłosierdzia Bożego oraz jako miejsce przygotowania grobu Pana Jezusa w Wielkim Tygodniu. Tę kaplicę, złączoną tematycznie z Patronką, zbudowano na pamiątkę Chrystusowego Grobu, do którego Maria Magdalena pobiegła w poranek po zmartwychwstaniu.

Święta z Magdali

Maria Magdalena jest 12 razy wspominana w Nowym Testamencie, przez wszystkich czterech ewangelistów. Piszą oni o niej jako tej, która pierwsza przybyła do grobu Jezusa (Mk 16,1; Mt 28,1; Łk 24,10; J 20,1-3). W Ewangelii według św. Jana jedynie ona została wymieniona z imienia spośród osób, które wczesnym rankiem udały się do grobu i zobaczywszy pusty grób, zawiadomiły Szymona Piotra. Tam spotkała Jezusa, myląc go z ogrodnikiem. Ewangelista Jan oraz ewangelista Marek to właśnie jej przypisali rolę pierwszej osoby, której ukazał się zmartwychwstały Chrystus.

Reklama

Przez długie stulecia w Kościele Zachodnim Maria Magdalena była symbolem pokutnicy i grzesznicy, choć były i opinie przeciwne – św. Hipolit, teolog z początków III wieku, jako pierwszy nazwał ją „Apostołką Apostołów”.

W późniejszej tradycji Kościoła Zachodniego, za sprawą papieża Grzegorza I Wielkiego, Maria Magdalena była utożsamiana z Marią z Betanii, siostrą św. Marty i Łazarza, która namaściła Jezusa drogim olejkiem i „włosami swoimi otarła Jego nogi” (J 11,2). O tym fakcie wspominają wszyscy czterej ewangeliści. Wiąże się ją z grzesznicą wspomnianą przez św. Łukasza. Połączenie kobiety, z której wypędzono siedem demonów, i grzesznicy obmywającej stopy Jezusa skłoniło niektórych teologów do twierdzenia, iż jest to jedna postać – Maria Magdalena.

Dopiero w 1969 r. papież Paweł VI oficjalnie oczyścił imię Marii Magdaleny i jej niechlubną tradycję. W 1978 r. z rzymskiego brewiarza wyeliminowano inwokacje o Marii – jako pokutnicy i wielkiej grzesznicy. Żywoty świętych w różnych wydaniach poświęcają Marii Magdalenie sporo miejsca.

Skarby kościoła

Wnętrze kościoła w Dzierążni ma charakter barokowy. Poza głównym z obrazem patronki, jest jeszcze ołtarz św. Anny Samotrzeć oraz ołtarz Matki Bożej, z XVIII-wiecznym przedstawieniem Wniebowzięcia NMP.

We wnętrzu zwracają też uwagę: krzyż barokowy nad tęczą, obraz św. Anny ze srebrzonym płaskim tłem, ładne stacje drogi krzyżowej, utrzymane w tym samym, zielonym kolorycie co ołtarze, ambonka. Rzeźby i ornamenty neorokokowe są głównie autorstwa Stanisława Angielskiego ze Skalbmierza (zm. 1937), także chór muzyczny i organy. Ciekawa jest płyta kamienna z herbem Dębno kard. Józefa Oleśnickiego (poł. XV wieku), wmurowana w ścianę dawnego skarbca. Zwraca uwagę bogato zdobiona chrzcielnica. We wszystkich pomieszczeniach kościoła są kamienne, marmurowe posadzki (częściowo z piaskowca). Wnętrze kościoła, utrzymane w jednolitej tonacji, z wieloma odrestaurowanymi elementami, prezentuje się bardzo okazale. Przemawia historią wielu minionych wieków.

Reklama

Dzieje

W XIII wieku na ziemiach należących do biskupów krakowskich bp Iwo Odrowąż zbudował kościół w Dzierążni (według Długosza ok. 1218-229). Prawdopodobnie był on drewniany. W 1440 r. kanonik krakowski magister Paweł z Zatora zbudował w jego miejsce kościół murowany. W obecnym kształcie był on wznoszony w kilku etapach. I tak, prezbiterium z 1646 r. zostało powiększone przez ks. St. Ludwika Kotarbińskiego ok. 1850. Nawa jest z 1660 r. Przedsionek północny (pierwotnie zakrystia) został wybudowany w poł. XVII wieku, a skarbiec południowy z 1847 r. – powiększony i zmieniony na zakrystię w 1901 r. Najważniejsze przebudowy i remonty miały miejsce w: 1824, 1847, 1955. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia. Jego nawa jest szersza i wyższa od prezbiterium, dwuprzęsłowa. Barokowa architektura posiada starsze elementy (gotyk, renesans), całość jest bardzo dobrze zachowana i prezentuje się okazale. Za najstarszą część pierwotnej bryły kościoła uznaje się dolną część wieży wraz z dwoma ostrołukowymi portalami z połowy XV wieku.

Warto zauważyć także ciekawą około stuletnią bramę wejściową, wkomponowaną w ogrodzenie. Kamienna neobarokowa brama ma formę arkadowej, trójosiowej struktury z ażurowym zwieńczeniem w osi głównej oraz rzeźbami i wazonami. Nieco spustoszenia czyni w tym miejscu zabytkowa lipa, ale drzewostan wokół kościoła jest stale kontrolowany.

Reklama

Ofiarna parafia

Dzięki zaangażowaniu wiernych i ich wrażliwości na sprawy kościoła, w ostatnich latach zrealizowano wiele inwestycji, wydobywających urodę elementów sakralnej budowli. Dzięki tej ofiarności udało się od 2001 r. odnowić m.in.: dach na plebanii, wspomnianą bramę wejściową, pomalować wnętrze świątyni i odnowić ołtarz i obraz patronki. Odremontowano zniszczoną przez wichurę wieżę kościoła (2005 r.), przeprowadzono remont dachu prezbiterium, zakrystii i nad nawą kościoła. W 2012 r. miała miejsce konserwacja ołtarza bocznego Matki Bożej i odnowienia ogrodzenia kościoła, w 2013 r. zyskał on oświetlenie. 2014 r. to prace przy ołtarzu św. Anny Samotrzeć (na zasuwie św. Józef), a w 2015 r. odnowiono cenny obraz św. Anny Samotrzeć przy zakrystii. Pięknie prezentuje się odnowiona chrzcielnica, w kolejce na renowację czeka ambona.

* * *

Parafię tworzą wioski: Dzierążnia, Kwaszyn, Kujawki, Bieglów, Gradzonowice, Sudół, Gaik, Sypów, Marianów, Orkanów. To dosyć rozległy teren, dlatego też w latach 80. w oddalonym o 12,5 km Orkanowie wzniesiono kaplicę.

2016-03-30 12:22

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na przełaj ku świętości

Niedziela lubelska 37/2018, str. IV

[ TEMATY ]

parafia

Jakub Śliwa

Wizja św. Barbary z aniołami i Komunia św. Stanisława Kostki

Wizja św. Barbary z aniołami i Komunia św. Stanisława Kostki

Rok Pański 2018 obchodzony jest w Kościele polskim jako Rok św. Stanisława Kostki, młodziutkiego jezuity, patrona Polski, szczególnego opiekuna dzieci i młodzieży. 15 sierpnia obchodziliśmy 450-lecie jego chwalebnej śmierci. 14 sierpnia 1606 r. papież Paweł V ogłosił go błogosławionym.

CZYTAJ DALEJ

Siostra naszego Boga

Niedziela Ogólnopolska 17/2018, str. 22-25

[ TEMATY ]

Hanna Chrzanowska

Archiwum Archidiecezji Krakowskiej

Hanna Chrzanowska (z prawej) w chorych widziała Chrystusa, ukochała ponad wszystko i tej miłości uczyła innych

Hanna Chrzanowska (z prawej) w chorych widziała Chrystusa, ukochała ponad wszystko
i tej miłości uczyła innych

Był to chłodny lutowy dzień 2015 r. W siedzibie Małopolskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych przy ul. Szlak 61 w Krakowie czekała na mnie pani Helena Matoga, wicepostulatorka procesu beatyfikacyjnego Hanny Chrzanowskiej. Przygotowała materiały, z których mogłem korzystać przy pisaniu książki o niezwykłej pielęgniarce, ale również zaprosiła kilka osób, które znały Hannę

Pierwszą z nich była pani Aleksandra Opalska, uczennica Hanny, która poznała ją na początku lat 50. XX wieku. Niemal natychmiast uderzyły mnie jej entuzjazm i niezwykle żywe, bardzo plastyczne wspomnienie tych pierwszych spotkań, które miały miejsce ponad 60 lat temu.

CZYTAJ DALEJ

Wkrótce Dzień Dziecka w Rzymie

2024-04-28 16:13

Ewa Pankiewicz

Wy wszyscy, dziewczynki i chłopcy, będący radością waszych rodziców i rodzin, jesteście także radością ludzkości i Kościoła - napisał w orędziu do dzieci papież Franciszek.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję