Reklama

Niedziela Rzeszowska

Podkarpackie koncertowanie

Z dr. hab. Markiem Stefańskim, dyrektorem Podkarpackiego Festiwalu Organowego, wiceprezesem Fundacji Promocji Kultury i Sztuki ARS PRO ARTE, rozmawia ks. Rafał Przędzik

Niedziela rzeszowska 36/2019, str. 6

[ TEMATY ]

wywiad

Archiwum

Dyrektor Festiwalu zapowiada w przyszłym roku niespodziankę

Dyrektor Festiwalu zapowiada w przyszłym roku niespodziankę

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. RAFAŁ PRZĘDZIK: – Tegoroczna edycja Podkarpackiego Festiwalu Organowego przeszła do historii. Za nami 28 lat festiwalowej tradycji, aczkolwiek z nową nazwą i rozszerzonym na cztery miejscowości Podkarpacia zasięgiem geograficznym zmierzyliśmy się w tym roku po raz pierwszy.

MAREK STEFAŃSKI: – Mam dwa zasadnicze powody do satysfakcji. Przede wszystkim przyjechali do nas szczęśliwie wszyscy zaproszeni wykonawcy, którzy przedstawili publiczności programy wysokiej próby twórczej i wykonawczej. Po drugie – wszystkie koncerty zgromadziły każdorazowo komplet publiczności, co bardzo cieszy i zachęca do dalszych działań na rzecz rozwoju naszego festiwalu.

– Co szczególnie mogło zapaść w pamięć?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– W pamięci pozostały mi wszystkie tegoroczne festiwalowe koncerty, a było ich aż 15. Każdy z nich był inny pod względem zaprezentowanego przez artystów programu, artystycznej wrażliwości naszych gości i osobliwości jej przekazu. Z całą pewnością słuchacze z Rzeszowa zapamiętali wspaniały przekaz słowny uniwersalnych i drogich nam wszystkim wartości patriotycznych i religijnych zaprezentowany przez znakomitego aktora Adama Woronowicza, mistrzowską grę wirtuozów organów z Włoch, Węgier i Niemiec, a także polskich mistrzów gry na tym instrumencie, którzy po raz pierwszy przybyli na Podkarpacie, czy ujmujące brzmienie saksofonu, który wprost zdawał się śpiewać w rękach Jarosława Seredy. Słuchacze z Jarosławia docenili występ prawdziwej kapeli góralskiej z Krościenka nad Dunajcem oraz piękny śpiew, między innymi pieśni Stanisława Moniuszki, w wykonaniu rzeszowskiego tenora Jacka Ścibora, honorowego obywatela Jarosławia. W Starej Wsi pięknie zabrzmiał głos Rafała Kobylińskiego, śpiewającego donośnym tenorem Jezuity oraz skrzypce Marii Peruckiej. Po raz pierwszy w kalendarzu koncertowym naszego festiwalu pojawiła się Lutcza, gdzie w gościnnych murach tamtejszego kościoła parafialnego mogliśmy wysłuchać dostojnej i pełnej blasku muzyki na trąbkę i organy w wykonaniu mistrzów tych instrumentów.

– Organizowanie koncertów to wielkie dzieło i zarazem wyzwanie.

– Pragnę podziękować darczyńcom naszego festiwalu, dzięki dotacjom których możemy nie tylko kontynuować nasze dzieło, ale także utrzymać bezpłatny wstęp na festiwalowe koncerty: Gminie Miejskiej Rzeszów, Województwu Podkarpackiemu, firmie paliwowej Watkem oraz Starostwu Powiatowemu w Strzyżowie. Dziękuję serdecznie za konstruktywną i pełną życzliwości współpracę gospodarzom wszystkich świątyń, w których odbywają się festiwalowe koncerty. „Ad maiorem Dei Gloriam!”.

– Jakie plany na przyszłość?

– Mogę uchylić na koniec naszej rozmowy skrawek tajemnicy, iż program przyszłorocznej edycji Podkarpackiego Festiwalu Organowego jest prawie gotowy. Jeśli tylko warunki finansowe pozwolą na jego realizację, pojawią się kolejne nowe miejsca koncertów, a także cała plejada znakomitych artystów muzyki i słowa. I może, zobaczymy, prawdziwa niespodzianka, forma muzyczno... tu nie zdradzę do końca jaka, której jeszcze nie było w ciągu prawie trzydziestu lat istnienia naszych letnich koncertów. Zatem do zobaczenia i do usłyszenia za rok w pięknych kościołach Rzeszowa i Podkarpacia.

2019-09-03 13:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Prof. A. Zubow: Zabójstwo Niemcowa skonsoliduje antyputinowską opozycję

[ TEMATY ]

wywiad

BBC NEWS

Zabójstwo Borysa Niemcowa miało charakter czysto polityczny i co do tego nie można mieć żadnych wątpliwości - uważa prof. Andriej Zubow. Wybitny rosyjski historyk i religioznawca wyraził nadzieję, że to tragiczne wydarzenie będzie bodźcem, dzięki któremu antyputinowska opozycja się skonsoliduje i zyska coraz więcej sympatyków i stronników. "Zabójstwo Niemcowa jest bardzo znaczącym wydarzeniem na obecnym etapie naszego życia politycznego" - podkreślił prof. Zubow.

Publikujemy tekst wywiadu:

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Świdnica. Siejba Słowa na Peryferiach. Głos prawdy w erze dezinformacji

2024-04-29 08:46

[ TEMATY ]

Świdnica

bp Ignacy Dec

siejba słowa na peryferiach

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Siejba słowa na peryferiach

Siejba słowa na peryferiach

"Życzę, aby Czytelnicy tych codziennych sentencji znaleźli coś dla siebie, co ich przybliży do Pana Boga i drugiego człowieka" – napisał bp Ignacy Dec w siódmym tomiku Siejby Słowa na Peryferiach.

W najnowszej publikacji bp Ignacy Dec zbiera swoje refleksje i myśli, które regularnie publikuje w przestrzeni medialnej, głównie na popularnej Platformie X, dawniej znanej jako Twitter. Siódmy już tom serii prezentuje Twitty z roku 2023, ukazujące się w postaci cyfrowej, a teraz zebrane i opublikowane w wersji papierowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję