Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a także e-maile są świadectwem głębokiego zaufania, którym darzą nas Czytelnicy. Dzielimy się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragnąc, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
Mam dług do spłacenia – i nie są to pieniądze. Sprawa może błaha, niewarta aż takiego zachodu, a jednak czuję, że muszę coś zrobić, jakoś się zrewanżować. Zmieniłam pracę. Prawdę mówiąc, to nawet awansowałam. Ale jak to bywa na nowym stanowisku – jest wiele nowych spraw i obowiązków i gdy człowiek nie otrzyma życzliwej pomocy, jest mu bardzo trudno i czasami nawet może mu się – jak to mówią – powinąć noga. Ja miałam szczęście: znalazła się taka dobra dusza, dzięki której weszłam na ten „stołek” gładko i niemal bez stresów. To moja obecna współpracowniczka, a w hierarchii służbowej – podwładna. Chciałabym jakoś jej to wynagrodzić – może jakąś sumką pieniędzy w kopercie albo drogim prezentem? Miałabym to zrobić dyskretnie, bo ktoś mógłby mnie posądzić o kumoterstwo. Tym bardziej że ona jest bardzo skromna i umniejsza swoje zasługi. Jak postąpić, by było i elegancko, i sprawiedliwie? Walentyna
Sprawa jest delikatna. Odradzałabym prezent w formie kopertowej. To może nawet obrazić tę osobę, tym bardziej że – jak Pani pisze – jest ona raczej skromna. Jednak bywają w pracy ludzie życzliwi i bezinteresowni i tylko mogę Pani pogratulować, że trafiła Pani właśnie do takiego zespołu, w którym znalazł się ktoś naprawdę szczery. Myślę, że i inni nie są gorsi, tylko nie mieli okazji się wykazać. Dobrą formą będzie więc przy jakiejś najbliższej okazji mała uroczystość – tort (np. upieczony przez siebie) na powitanie w nowym zespole, jako oznaka zadomowienia się. I przy tej okazji serdeczne podziękowania – każdemu za coś, z wymienieniem zasług Pani pomocnicy. Jako szefowa powinna Pani pamiętać o ważnych rocznicach swoich pracowników, więc np. z okazji imienin tej pani może jej Pani podarować jakiś kobiecy drobiazg – osobiście preferuję perfumy – niezbyt duży, ale markowy, z zaznaczeniem, że zawsze Pani będzie jej wdzięczna za te chwile na początku. To będzie i eleganckie, i miłe.
Grunt zawodowy nie jest gruntem prywatnym. Ale to nie znaczy, że nie możemy mieć całkiem ludzkich odruchów. Bo jednak nie wszyscy i nie za wszelką cenę chcą brać udział w wyścigu szczurów.
Aleksandra
Gdy byłem ze stypendystami „Dzieła Nowego Tysiąclecia” w Murzasichlu, obserwowałem z balkonu interesującą scenę. Obok ośrodka pasło się ok. 300 owiec. Pilnowali je dwaj juhasi, a pomagało im w tym sześć pięknych owczarków górskich. Gdyby to porównać do boiska piłkarskiego, to psy leżałyby w miejscu czterech chorągiewek w narożnikach, a dwa z nich – na zewnętrznych liniach wyznaczających połowę boiska. Studenci próbowali podejść i zrobić sobie zdjęcie z owcami. Zagadywali, uśmiechali się, pokrzykiwali, umizgiwali się do owiec i próbowali je karmić. Te nawet nie spoglądały w ich stronę, były zupełnie obojętne na wymyślne „zaloty” młodzieży. Studenci polowali na ujęcie z przytuloną do nich owcą, patrzącą z nimi prosto w obiektyw. Bezskutecznie. Ja jednak czekałem na powodzenie tych zabiegów. Zgodnie z zasadą pozytywnego myślenia spodziewałem się, że za chwilę na pewno się uda, bo bardzo tego pragnęli. Raz czy drugi któraś z owiec zniecierpliwiona nagabywaniem na króciutką chwilę podnosiła głowę, ale niestety, błyskawicznie wracała do żerowania, tyle że w innym miejscu. Smak trawy był dla niej o wiele ważniejszy niż kariera medialna. W pewnej chwili juhas wstał i w znany wyłącznie góralom sposób, z mocą, gardłowo zakrzyknął: he-ej! W ciągu sekundy wszystkie owce uniosły głowy, spojrzały na niego, a gdy ruszył, poszły za nim, w towarzystwie troskliwych owczarków. Stałem jak osłupiały.
W niedzielę Leon XIV ponownie otworzył apartament papieski w Pałacu Apostolskim, zamknięty po śmierci papieża Franciszka. Zdjęto pieczęcie nałożone na drzwi apartamentu.
W komunikacie Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej napisano, że dziś rano, po modlitwie Regina Caeli wygłoszonej z Loggii Błogosławieństw Bazyliki Świętego Piotra, Ojciec Święty Leon XIV dokonał ponownego otwarcia apartamentu papieskiego w Pałacu Apostolskim, usuwając pieczęcie nałożone po południu 21 kwietnia 2025 roku, po śmierci papieża Franciszka.
Do Henrykowa na Pielgrzymkę Ludzi Pracy licznie przybyły poczty sztandarowe z różnych stron Dolnego Śląska.
– Każdy z nas na swój sposób jest pracodawcą i pracownikiem – mówił bp Jacek Kiciński.
Już po raz 10. odbyła się Archidiecezjalna Pielgrzymka Ludzi Pracy do Henrykowa. Uroczystej Eucharystii przewodniczył bp Jacek Kiciński, po niej był czas na wspólne rozmowy i spotkania podczas festynu. Wspólnie modlili się pracownicy i pracodawcy, przedstawiciele związków zawodowych, „Solidarności”, licznie przybyłe poczty sztandarowe. – Bardzo się cieszę, że możemy po raz kolejny być razem u stóp Matki Bożej Henrykowskiej i dziękować za świat ludzi pracy – mówił na początku homilii bp Kiciński. Nawiązując do hasła tegorocznej pielgrzymki „Z Maryją pielgrzymujemy przez Rok Jubileuszowy” opowiadał o pielgrzymowaniu Maryi, która uczy nas, że całe nasze życie jest pielgrzymką wiary. Najpierw pielgrzymuje przez góry z pośpiechem do krewnej Elżbiety, by jej pomóc. – W tym pielgrzymowaniu Maryja jawi się jako pielgrzym nadziei, bo niesie nadzieję Jezusa Chrystusa. Gdy nawiedza św. Elżbietę, uczy nas przede wszystkim wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka. Idzie z radością, by pomagać. Wrażliwość Maryi pokazuje, że czas poświęcony drugiemu człowiekowi nie jest stracony. W tym wydarzeniu odkrywamy ważną prawdę: żeby zatrzymać się przy człowieku, trzeba poświęcić mu swój czas. W przeciwnym razie nigdy nie odkryjemy jego braków i potrzeb – przekonywał bp Jacek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
