Nadzieja na kolejne Dialogi

W kościele św. Anny 14 listopada abp Marek Jędraszewski pochylił się nad tematem seksualności. Podczas katechezy zaznaczył, że kobieta i mężczyzna są sobie równi, ale odmienni pod względem fizycznym, psychicznym i emocjonalnym. – Kiedy zdamy sobie sprawę z tych różnic, to będziemy mogli zobaczyć zamysł Boży, wskazujący na to, że człowiek jest stworzony dla drugiego – powiedział.

Ksiądz arcybiskup przypomniał, że Kościół pochwala piękną i czystą miłość. Człowiek nie powinien ślepo podążać za swoimi popędami. Czystość domaga się ćwiczenia w panowaniu nad sobą. Alternatywa jest oczywista – albo człowiek ma władzę nad swoimi namiętnościami i osiąga pokój, albo pozwala zniewolić się przez nie i staje się nieszczęśliwy. – Wszystko po to, by stawać się darem dla drugiej osoby (...). To jest właściwa perspektywa patrzenia na seksualność człowieka, która jest ogromnym darem (...), należy mieć jednak poczucie kruchości, że tak wiele zostało nam dane, tak łatwo to zniszczyć, skrzywdzić drugą osobę, (…) a także siebie samego – dodał.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pytają o homoseksualizm

W kolejnej części spotkania odczytano pytania przesłane za pośrednictwem internetu. Najczęściej poruszaną kwestią był homoseksualizm. 38-letni Paweł zastanawiał się m.in., jak katolik powinien podchodzić do osób o niestandardowych orientacjach płciowych.

Reklama

– Nauka Kościoła każe każdego człowieka kochać i szanować. Nie znaczy to, że mamy się zgadzać z czymś, co jest niewłaściwe w postępowaniu drugiej osoby – mówił arcybiskup. I dodał: – To jest zasadnicza prawda głoszona przez Kościół – oddzielać osobę od jej czynu. Złego czynu nie możemy pochwalać, ale to nie znaczy, że potępiamy osobę.

Abp Jędraszewski jednocześnie przytoczył fragment listu od mężczyzny ze skłonnościami homoseksualnymi, w którym napisano: „Chcę żyć tak, jak uczy nas Kościół, w czystości serca. Gdyby Kościół odstąpił od tego, czego naucza i wymaga, to ja się z tego Kościoła wypisuję”. – To niezwykle głębokie i przejmujące świadectwo (...). Ten człowiek, ceni sobie, że Kościół tak jasno formułuje wymagania wobec wszystkich – skomentował abp Jędraszewski.

Otwarte dla wszystkich

Tegoroczne spotkania w ramach „Dialogów” miały tradycyjnie charakter otwarty – zaproszeni byli wierni Kościoła, a także wszyscy zainteresowani. W tym roku wydarzenia rozpoczynała projekcja sondy ulicznej, w której brali udział przechodnie spotkani na ulicach Krakowa. Tym samym ksiądz arcybiskup mógł odnieść się do opinii ludzi nieuczestniczących w życiu Kościoła. Standardowo, po obejrzeniu nagrania metropolita krakowski prowadził katechezy, a następnie odpowiadał na pytania internautów oraz zgromadzonych w świątyniach osób.

Reklama

W 2019 r. ksiądz arcybiskup doradzał wiernym m.in. co zrobić, gdy dziecko nie chce chodzić do kościoła, tłumaczył, dlaczego katolikom nie wolno stosować metody in vitro i wyjaśniał, czym jest dobra modlitwa. Jedna z uczestniczek spotkań, p. Jadwiga, opowiedziała, dlaczego regularnie bierze udział w „Dialogach”: – Przychodzę, żeby dowiedzieć się, co Kościół ma do powiedzenia na bieżące, ważne dla Polaków tematy. Widzimy, jaki jest dziś problem np. z seksualizacją dzieci i jak niektóre ideologie szukają dojścia do najmłodszych. Chcę wiedzieć, jak mam reagować – mówiła.

O zagrożeniach duchowych

Następne i ostatnie w tym roku spotkanie pt. „Zagrożenia duchowe naszych czasów”, odbędzie się 12 grudnia o godz. 20.15 w kościele św. Szczepana, przy ul. Sienkiewicza 19 w Krakowie. Chętni zaproszeni są do przesyłania pytań za pośrednictwem strony internetowej dialogi.pl .

Abp Marek Jędraszewski w rozmowie z „Niedzielą” wyraził nadzieję na powstanie kolejnego cyklu w 2020 r.: – Mam nadzieję, że spotkania wciąż będą organizowane. To, że ludzie przychodzą do kościoła św. Anny, a także do innych świątyń, fakt, że jest ich sporo i że zadają ważne pytania, świadczy o tym, że takie spotkanie z biskupem jest potrzebne. I Bogu dzięki, że tak jest, ponieważ trudno być pasterzem tylko wprost z ambony albo przez listy pasterskie. Ważny jest też kontakt, który pozwala bezpośrednio odpowiadać na podnoszone sprawy. Jednocześnie pozwala zrozumieć mentalność współczesnego człowieka.

Do kwestii związanych z wiarą i godnością człowieka odniósł się metropolita łódzki abp Marek Jędraszewski podczas ostatniej w minionym roku edycji „Dialogów w katedrze”. Spotkanie odbyło się w piątek 13 grudnia, w 32. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego, który był wielką krzywdą wyrządzoną narodowi polskiemu i osobiście bardzo wielu ludziom. Uderzając w ludzką wolność, która jest najcenniejszym darem, jaki otrzymaliśmy od Pana, ugodzono zarazem w prawo człowieka do poszanowania jego osobistej godności. – Każdy z nas posiada poczucie własnej godności, która powinna być uznawana nie tylko przez innych ludzi, ale również przez prawa o charakterze państwowym czy międzynarodowym. To wynika z tego, że każdy z nas jest osobą ludzką – podkreślił abp Marek Jędraszewski odpowiadając na pytanie: jakie znaczenie posiada dla człowieka jego godność? – zadane przez siedemnastoletnią kobietę. Pojęcie osoby i jej godności wyłoniło się w świecie kultury zachodniej wtedy, kiedy na arenie dziejów pojawiło się chrześcijaństwo. Dzięki prawdzie o człowieku, którą objawił Jezus Chrystus, można w pełni zrozumieć co to znaczy, iż człowiek został stworzony na Boży obraz i podobieństwo. Człowiek ma swoją godność, gdyż został odkupiony krwią Pana Jezusa. Bóg zapłacił najwyższą cenę krwi Swojego Jednorodzonego Syna, aby każdy z nas mógł być zbawiony. Do tej tajemnicy zbliżamy się ciągle na nowo, z coraz większym przejęciem i coraz większą wdzięcznością. Człowiek raz powołany do życia, istnieje na całą wieczność. Jego życie nie kończy się wraz ze śmiercią, a jego ziemska pielgrzymka jest czasem zasługiwania na życie wieczne, na szczęście w domu Ojca. Patrząc na człowieka rozumiemy, że jego godność jest nieporównywalna z żadną inną istotą, którą możemy tutaj, na ziemi, spotkać. – Czego Bóg tak naprawdę ode mnie chce? – brzmiało pytanie postawione przez szesnastoletnią dziewczynę. To jest naprawdę cudowne, jeśli człowiek zdaje sobie sprawę, że Pan Bóg czegoś od niego chce. To znaczy, iż w człowieku, który takie pytanie sobie stawia, jest świadomość, że istnieje Bóg, który się nim interesuje, ma wobec niego plany, a on musi na to Boże oczekiwanie odpowiedzieć. Pan Bóg chce, aby człowiek był Jego dobrym dzieckiem. Prawdziwym szczęściem jest odkrycie prawdy, że Pan Bóg mnie kocha i że Jemu na mnie zależy, a ja potrafię dziecięcym, ufnym sercem starać się na to wszystko Bogu odpowiedzieć. – Co należy zrobić, co poradzić drugiemu człowiekowi w sytuacji, gdy godność człowieka nie idzie w parze z wiarą, gdy godność człowieka jest niszczona ze względu na wiarę? – pytała osiemnastoletnia kobieta Metropolita łódzki stwierdził, że jest w tym pytaniu kwestia, która zasługuje na szczególne podkreślenie: co poradzić drugiemu człowiekowi? Czyli nie być obojętnym wobec problemów drugiego, być o niego zatroskanym to coś niezmiernie ważnego i wartościowego we współczesnym świecie. Następny problem wiąże się z tym, iż jestem osobą wierzącą i właśnie dlatego ktoś uderza w moją godność. Tak dzieje się dzisiaj bardzo często. Pod koniec drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa Jan Paweł II pisał, że Kościół współczesny stał się na powrót Kościołem męczenników tak, jak w pierwszych wiekach. Około 300 mln chrześcijan cierpi dlatego, że są chrześcijanami. Wiemy także i doznajemy tego boleśnie, że kultura współczesna podejmuje działania, które mają na celu ośmieszenie i poniżenie naszej wierności wobec Chrystusa i Kościoła. Jako chrześcijanie, idący świadomie za Chrystusem, potrafimy przebaczać i modlić się za nieprzyjaciół. Przed nami wszystkim stoi wielkie zadanie, aby obudzić społeczeństwo chrześcijańskie. Nikt w naszej ojczyźnie nie może się czuć poniżony, dlatego że wierzy w Chrystusa i dlatego, że krzyż, Pismo Święte, godność człowieka są dla niego sprawami świętymi. O to trzeba się upominać. Poczucie mojej osobistej godności powinno promieniować na innych, także w imię solidarnej obrony tego wszystkiego, co w wymiarze religijnym związane jest z godnością człowieka. Nie wolno pozwolić na szydzenie z wiary chrześcijańskiej i w dodatku czynienie z tego szyderstwa kanonu postępu i tak zwanej tolerancji. – Jak rozumieć to, że grzech niszczy godność człowieka? – pytał dziewiętnastoletni mężczyzna. Mówiliśmy, że godność człowieka polega na tym, iż jest stworzony na Boży obraz i podobieństwo. Dlatego też w jego sercu ma być miłość, której źródłem jest sam Bóg i która powinna promieniować na innych. Grzech to wszystko niszczy. Jest krzywdą wyrządzoną Panu Bogu, sobie samemu i drugiemu człowiekowi. W tym znaczeniu jest to krzywda wyrządzona mojej osobistej godności. Grzech ma swój wymiar subiektywny. Nieraz jest przeżywany bardzo osobiście, w kategoriach osobistego upokorzenia, poczucia upadku, żalu. Z tym większą pokorą należy to zło uznać. W momencie, kiedy człowiek uznaje wyrządzone zło i wyciąga rękę do Chrystusa, prosząc o pomoc, stawia pierwszy, decydujący krok, by powrócić do Pana, zlikwidować tę ranę, jaką sobie lub innym zadał poprzez złe postępowanie. Grzech jest krzywdą wyrządzoną miłości. Tę krzywdę można pokonać jedynie przez Miłość miłosierną, którą czerpiemy od samego Zbawiciela. – W czasach komuny było tyle prześladowań wierzących, niszczono sumienia, łamano naszą godność. Dzisiaj zdaje się to wracać w innej postaci, bardziej ukrytej: gender, związki homoseksualne, korupcja w polityce, karierowiczostwo, wyzysk. Jak ma się zachować w tej sytuacji zwykły katolik, taki jak ja? – to pytanie zadał siedemdziesięcioletni mężczyzna. W czasach minionych łamano sumienia i godność człowieka nieraz bardzo okrutnie. 32. rocznica stanu wojennego jest tego bardzo bolesnym przypomnieniem dla ludzi, których stan wojenny dotknął. Niewątpliwie żyją i będą żyli w poczuciu wielkiej krzywdy, jaką wtedy wyrządzono polskiemu społeczeństwu. Dzisiaj jest inaczej, gdyż ludzkich sumień nie łamie się pałkami ZOMO czy czołgami. Jest za to bardziej subtelne działanie, które dąży do tego, aby nas złamać. Należy zaznaczyć, iż nierzadko szyderstwo boli bardziej niż pałka. Dość często czujemy się zranieni w poczuciu własnej godności. To jest postępowanie, które uderza w nas, naszą wrażliwość na Pana Boga i na drugiego człowieka, w nasze sumienie, które każe nam stać przy prawie naturalnym i szanować człowieka takiego, jakim Pan Bóg chciał go mieć, stwarzając kobietę i mężczyznę po to, żeby byli razem, a między nimi panowała miłość. Odpowiadając na dalszą część pytania, Ksiądz Arcybiskup stwierdził, że należy trwać przy Chrystusie, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. Przy wszechobejmującej atmosferze kłamstwa nie możemy wątpić, że ostateczne zwycięstwo należy do Chrystusa, Najwyższej Prawdy, i do tych, którzy mieli odwagę iść za Nim zawsze i wszędzie. W kolejnych pytaniach zadanych Księdzu Arcybiskupowi pojawiły się m.in. zagadnienia dotyczące kary śmierci, aborcji, katolickiego pogrzebu z kremacją. „Dialogi w katedrze” będą kontynuowane w 2014 r. Pierwsze spotkanie, którego tematem będzie powołanie do ojcostwa, odbędzie się 10 stycznia (piątek) o godz. 19.30 w archikatedrze łódzkiej.