Na początku października Kościół wspomina Świętych Aniołów Stróżów. Kim oni są i jaką rolę pełnią? W każdą niedzielę wyznajemy na liturgii wspólnie naszą wiarę w to, że Bóg stworzył niebo i ziemię, rzeczy widzialne i niewidzialne. Rzeczy widzialne w tym świecie poznajemy naszymi zmysłami i rozumem. Natomiast rzeczy niebieskie poznajemy przez wiarę. Niebo ma swoich mieszkańców. Są nimi aniołowie. W aniołach, podobnie jak w ludziach, Bóg ukrył swoje podobieństwo. W aniołach to podobieństwo jest jeszcze bardziej widoczne, gdyż nie mają oni materii, która ogranicza ducha. Aniołowie w niebie wychwalają Boga. W Ewangelii są słowa: „Aniołowie w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt 18,10). U proroka Izajasza czytamy zaś, jak to ów prorok ujrzał tron Boży otoczony chórami aniołów, którzy wyśpiewują Bogu hymn chwały: święty, święty, święty… Wyrażamy tę prawdę w liturgii w końcowych słowach prefacji, gdy mówimy lub śpiewamy: „Dlatego z aniołami i archaniołami, z błogosławionym duchami oraz ze wszystkimi chórami niebios śpiewamy hymn ku Twojej chwale, nieustannie wołając: święty, święty, święty”. Liturgia ziemska przyłącza się w tym momencie w szczególny sposób do liturgii niebieskiej.