Kult wizerunku Matki Bożej z Dzieciątkiem, czczonej jako Matka Boża Różańcowa, sięga XV wieku. Obraz został prawdopodobnie namalowany w Krakowie w latach 1450-60 i jest kopią zaginionego, a czczonego wówczas wizerunku.

Obraz

Przez długie lata wizerunek odbierał kult w klasztorze Ojców Dominikanów w Sandomierzu. Jednak w 1833 r. został przemalowany i dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Michała Kuczepińskiego, przeniesiony do ożarowskiej świątyni. Uroczystość odbyła się 1 września 1833 r. Początkowo wizerunek Maryi został umieszczony w głównym ołtarzu. Zmiany dokonano dopiero pod koniec XIX wieku. Wtedy to przeniesiono obraz do bocznego ołtarza. To właśnie przy nim zaczął rozwijać się kult Maryi Królowej Różańca Świętego krzewiony przez Ożarowskie Arcybractwo Różańcowe. Gdy obraz został poddany renowacji w latach 1997-98, wówczas odsłonięto malowidło gotyckie, które zostało przemalowane w latach wcześniejszych. Po pracach konserwatorskich, w uroczystej procesji, której przewodził bp Marian Zimałek, obraz na nowo wprowadzono do świątyni 3 października 1998 r. Umieszczony został w nowo wybudowanej kaplicy Matki Bożej Różańcowej Królowej Rodzin w nawie południowej. Szerzący się kult Ożarowskiej Pani doprowadził do powstania sanktuarium. Biskup sandomierski 3 marca 2007 r. ustanowił w Ożarowie sanktuarium Matki Bożej Różańcowej Królowej Rodzin.

Parafia

historia ożarowskiej parafii zaczyna się w XIV wieku. Pierwsza świątynia, która powstała, była zbudowana z drewna modrzewiowego w 1506 r. i przez kilkadziesiąt lat była w posiadaniu kalwinów. Dopiero od 12 marca 1638 r. przeszła w ręce katolików. Jej poświęcenia dokonał w 1659 r. bp Mikołaj Oborski, sufragan krakowski. W latach 1887-1900 zbudowano jednonawowy kościół murowany z kamienia janikowskiego w kształcie krzyża z dwoma wieżami. Uroczystego poświęcenia świątyni dokonał już w niepodległej Polsce, w 1929 r. bp Paweł Kubicki.

Parafia posiada akta parafialne od 1634 r. Niestety trudny czas wojny oraz lata powojenne spowodowały pogarszanie się stanu technicznego kościoła. W porozumieniu i za zgodą bp. Edwarda Materskiego, decyzją burmistrza Ożarowa świątynia została zamknięta w 1989 r. i poddana renowacji. Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Stanisława Szcerka przeprowadzono potrzebne remonty. Nadzór nad pracami sprawował architekt Andrzej Wyszyński. Zabezpieczono sklepienie nowym zbrojeniem, ściągnięto ściany metalowymi prętami, które uniemożliwiały odchylanie. Odnowiono gruntownie świątynię wewnątrz, wymieniając instalację elektryczną i nagłośnieniową. Położono nowe tynki oraz nawę główną wyłożono marmurem. Tak wielki nakład finansowy na remont świątyni był możliwy tylko dzięki ofiarności parafian oraz wsparciu Cementowni Ożarów. Najcenniejszymi zabytkami w ożarowskim kościele są ufundowane przez rodzinę Ożarowskich ołtarze, obrazy i figury, które zostały przeniesione z wcześniej stojącego tu drewnianego kościoła.