Z perspektywy uniwersalnej i ogólnoludzkiej najcenniejszy jest w nauczaniu Prymasa Tysiąclecia program „ABC Społecznej Krucjaty Miłości”. To praktyczny i jednocześnie uniwersalny na każdy czas kodeks konkretnych wskazówek i zasad dobrego życia. „Czas to miłość” – to najsłynniejsze powiedzenie kard. Stefana Wyszyńskiego wyznacza zasadniczy kierunek dla wszystkich działań: oddziaływanie miłością w przestrzeni rodziny, domu, pracy, przyjaciół, w czasie wolnym, na wakacjach – wszędzie tam, gdzie przebywamy. Przemiana świata zaczyna się jednak od siebie samego, a 10 wskazań przemiany miłością to zadania głęboko przemyślane i przepraktykowane przez samego ich autora. Krucjata Miłości rozpoczyna się od najbliższego otoczenia, od tych społeczności, w których przyszło nam żyć i funkcjonować, a dotyka ważne i ponadczasowe problemy życia codziennego. To przepis na dobre budowanie relacji z drugim człowiekiem.

Ponadczasowe zalecenia Krucjaty Miłości to: praktykowanie szacunku dla każdego człowieka, wrażliwość na bliźniego; odnajdywanie dobra w każdym i myślenie dobrze o wszystkich, mówienie o drugim zawsze z życzliwością, naprawianie krzywdy wyrządzonej słowem, troska o jedność między ludźmi; używanie języka miłości, niepodnoszenie głosu, nieprzeklinanie, nierobienie nikomu przykrości, uspokajanie i okazywanie dobroci; przebaczanie wszystkiego wszystkim i niechowanie w sercu urazy, wyciąganie zawsze jako pierwszemu ręki do zgody; działanie na korzyść bliźniego, czynienie dobra każdemu; spieszenie z pociechą i pomocą oraz wsparciem w cierpieniu i czynnie okazywane współczucie; rzetelna praca; społeczna pomoc bliźnim, otwarcie się na ubogich i chorych, dostrzeganie potrzebujących wokół siebie, użyczanie swojego innym; modlitwa za wszystkich, także za nieprzyjaciół. Te zalecenia warto starać się przekazać następnym pokoleniom, szczególnie w kontekście kultury konsumpcji, rosnącej roszczeniowości młodego pokolenia, wyzwań duszpasterskich oraz kryzysu rodziny. To prawdziwa krucjata, pełna walki z własnymi słabościami, prowadząca do świętości.

To, co warte przeniesienia w nasze czasy, jeśli chodzi o piękno człowieczeństwa kard. Wyszyńskiego, to postawa niezłomności i odwagi, a jednocześnie pokornej wytrwałości, ale nie tej biernej, lecz pełnej aktywności na miarę ograniczeń, jak choćby w trakcie jego uwięzienia w Komańczy. Potrzeba nam dziś szczególnie świadków bezgranicznego zaufania Chrystusowi przez ręce Maryi, które cechowało Prymasa Tysiąclecia. Zwieńczeniem tego oddania Matce Bożej są Śluby Jasnogórskie. Dziś również żyjemy w niełatwych czasach prześladowań katolików, wyśmiewania i dyskredytowania Kościoła oraz religii w sferze publicznej. Możemy jednak podążać ścieżką wydeptaną już i sprawdzoną przezprymasa.

Kulminacją walki o prawdę jest prymasowskie non possumus, pokazujące kardynała jako lidera i jednocześnie pasterza niezgadzającego się na uwikłanie Kościoła w politykę. Niezłomna postawa prymasa w Polsce w czasach, w których wielu dało się złamać szantażom komunistycznych służb bezpieczeństwa, upewnia nas, że taka postawa przynosi dobre owoce. Nie każdy otrzyma łaskę męczeństwa, każdy chrześcijanin ma jednak obowiązek głoszenia Chrystusa w każdych czasach. Współcześnie przeżywamy dramat upadku autorytetu, kryzys przywództwa i brak wyrazistości oraz obrony wiary. Niektórzy kapłani brylują w mediach społecznościowych, chcąc się przypodobać wszystkim, albo ze strachu i lęku przed odpowiedzialnością oraz z chęci prowadzenia spokojnego życia, bez większych problemów, nie podejmują odważnej aktywności ewangelizacyjnej i duszpasterskiej. Dziś bardzo potrzebujemy odważnych, mądrych, zaangażowanych i jednocześnie zdecydowanych w walce o prawdę kapłanów na miarę Prymasa Tysiąclecia.

Autorka jest teologiem, profesorem nadzwyczajnym Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa Wydziału Teologicznego UKSW.