Rozpoczęliśmy październik, miesiąc w którym Kościół szczególnie zachęca do modlitwy różańcowej. W wielu parafiach rodzą się dobre inicjatywy związane z tą modlitwą.
W dzisiejszych czasach nie jest łatwo się modlić. Wielu osobom brakuje codziennej modlitwy, trudno o wyciszenie, skupienie, czy koncentrację. A przecież Kościół zachęca nas do modlitwy, zwłaszcza różańcowej, która określana jest skarbem duchowym. Wielu jest takich, którzy gardzą tą modlitwą, mówiąc, że jest „nudnym klepaniem”. To dowodzi tego, iż nie odkryli oni jeszcze wielkiej głębi, jaka się w nim kryje. Różaniec jest modlitwą prostą, idealną dla każdego. Nawet jeśli trudno nam zebrać myśli, to warto sięgnąć po różaniec, który jest prawdziwą szkołą modlitwy i medytacji.
Coś musi w tym być
W wielu kościołach i kaplicach, często przez cały rok, wierni odmawiają Różaniec, ale w październiku trudno sobie wyobrazić, że będzie taka parafia, gdzie tej modlitwy może po prostu zabraknąć. Ten święty czas, to przypomnienie, że modlitwa różańcowa powinna być obecna w naszym życiu na okrągło. Jak mawiał bp Ignacy Dec, odmawianie Różańca jest bardzo potrzebne, by zwyciężyć zło, które ciągle jest obecne i ciągle jest dla nas zagrożeniem. Matka Boża w Fatimie i w innych miejscach przypominała o wartości wspólnej modlitwy różańcowej. Kiedyś św. ojciec Pio powiedział: – Jeżeli Najświętsza Panna zawsze polecała odmawiać Różaniec, gdziekolwiek się ukazała, nie wydaje ci się, że musi być tego jakiś specjalny powód?
Modlić się można o każdej porze i w każdej sytuacji, zwłaszcza w czasie smutku, niebezpieczeństwa czy pokusy, ale też ciesząc się i składając dzięki za otrzymane łaski; słuchając audycji różańcowej czy modląc się w rodzinnym kręgu. Gdy nie potrafisz zasnąć módl się na różańcu, kiedy czekasz na autobus, czy jesteś u lekarza lub idąc do szkoły, zmów choć dziesiątek tej modlitwy, która przez Maryję zbliża do Jezusa.
Ruchy związane z Różańcem
Aktualnie w Kościele jest tak wiele grup modlitewnych gromadzących się wokół Różańca, że każdy powinien odnaleźć tam swoje miejsce. Jedną z najpopularniejszych grup modlitewnych w każdej parafii są Wspólnoty Żywego Różańca, gromadzące zarówno kobiety, mężczyzn, jak i dzieci, które także się jednoczą w modlitwie tworząc wspólnotę Podwórkowych Kół Różańcowych. Są także szkoły, gdzie np. w ramach Koła Różańcowego, chętni uczniowie gromadzą się na długiej przerwie w jednej z klas, aby wspólnie odmówić dziesiątkę Różańca. W ostatnim czasie dużą popularnością cieszą się wydarzenia pod nazwą: Męski Różaniec, czy Różaniec do granic. Rozwijane są także inne inicjatywy modlitewne chociażby: Milion dzieci modli się na różańcu oraz Rożeniec do granic nieba.
Przyłączajmy się do tych ludzi, którzy wspólnie modlą się na różańcu i pamiętajmy o tegorocznych nabożeństwach.
Liturgia we wspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus
– To nie przypadek, że październik, miesiąc Różańca, rozpoczynamy ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus – mówił ks. kanclerz Mariusz Karaś podczas liturgii we wspomnienie świętej.
W kościele zakonnym Najświętszego Oblicza Pana Jezusa Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus sprawowano Mszę św. 1 października, w liturgiczne wspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. Eucharystii przewodniczył ks. Mariusz Karaś – kanclerz Kurii Diecezjalnej w Sosnowcu. Jak powiedział: – To nie przypadek, że październik, a więc miesiąc Różańca, rozpoczynamy właśnie ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus. Wpatrując się w jej oblicze, wsłuchując się w jej słowa, trzymając w ręce różaniec, chcemy iść przez całe życie, krocząc, czasami nawet może się potykając, na jej małej drodze.
Autorstwa Hugo DK - Praca własna, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
Św. Kalikst - odważny duszpasterz
14 października Kościół wspomina liturgicznie świętego papieża Kaliksta I, męczennika, który poniósł śmierć męczeńską w roku 222. Imię tego Świętego łączy się przede wszystkim z rzymskimi katakumbami, tj. podziemnymi chrześcijańskimi cmentarzami. Katakumby te prezentują pierwszy, udokumentowany źródłami cmentarz chrześcijański rzymskiej wspólnoty wiernych, gdzie w III w. chowano również w specjalnym grobowcu biskupów rzymskich.
Życie Kaliksta znamy stosunkowo dobrze z relacji św. biskupa Hipolita Rzymskiego. Dowiadujemy się od niego, że był niewolnikiem rzymianina Aureliusza Karpofora, który go wyzwolił i wychował w wierze. Kalikst założył kantor bankowy, w którym lokowała pieniądze ludność chrześcijańska; niestety, na skutek niewłaściwie prowadzonej rachunkowości doprowadził go do upadku, za co został skazany na ciężkie roboty; wkrótce uwolniony dzięki wstawiennictwu współwyznawców rozpoczął na nowo prowadzenie kantoru. Jednak niedługo po tym za wtargnięcie w szabat do synagogi w poszukiwaniu zbiegłego dłużnika został skazany przez prefekta Rzymu na katorżniczą pracę w kopalniach na Sardynii. Ale, jak wspomina św. Hipolit, Kalikst miał życzliwych ludzi nawet na dworze cesarskim, dlatego wkrótce - tym razem dzięki wstawiennictwu Marcji, konkubiny cesarza Kommodusa - wyszedł na wolność i osiadł w Ancjum. W roku 199 w zamian za poparcie udzielone podczas elekcji, stał się zaufanym współpracownikiem papieża Zefiryna, który niebawem udzielił mu święceń, mianował swoim doradcą oraz zlecił nadzór nad niższym duchowieństwem. Kalikst musiał być wyjątkowo utalentowany, skoro papież oddał pod jego opiekę także nadzór nad cmentarzem przy via Appia, który znacznie powiększył i jak już było powiedziane, otrzymał jego imię.
Kaliksta darzono tak wielkim zaufaniem, że po śmierci Zefiryna w roku 217 właśnie on został uznany za jego godnego następcę. Ciekawe, że w tej "kampanii wyborczej" wygrał z bardzo uzdolnionym i intelektualnie stojącym wyżej od niego św. Hipolitem; ten odtąd będzie niechętnie ustosunkowany do Kaliksta. To właśnie w jego pismach znajdujemy najwięcej informacji o papieżu-męczenniku.
Czas, w którym przyszło św. Kalikstowi sprawować urząd następcy św. Piotra, był bardzo niebezpieczny dla Kościoła. Otóż od II w. w Rzymie chrześcijaninowi, który po chrzcie popełnił grzech ciężki, tylko raz przyznawano możliwość pokuty. Uważano, że Kościół nie ma prawa dopuszczać do Eucharystii grzesznika, który po chrzcie popełnił po raz drugi grzech śmiertelny. Zostawiano go wyłącznie Miłosierdziu Bożemu.
Podziel się cytatem
„Ojciec Pio powiedział mi, że wkrótce przyjdzie, aby zabrać mnie do Matki Boskiej”. Te słowa wypowiedział trzyletni Brian do swojej matki na krótko przed śmiercią. Jego niesamowita, mało znana historia została napisana przez kanadyjską pisarkę katolicką Anne McGinn Cillis, czytamy na katolickiej platformie ChurchPOP.
Brian był synem anglikańskiej pary mieszkającej w Liverpoolu. Zawsze był pogodnym, pełnym życia dzieckiem. Kiedy skończył dwa lata, wszystko diametralnie się zmieniło: czuł się zmęczony i wyczerpany, lekarze zdiagnozowali u niego białaczkę i dali mu sześć miesięcy życia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
