Agnieszka Dziarmaga: Krucjata Eucharystyczna prężnie rozwijała się przed II wojną światową.
Ks. Marcin Rokita: Krucjata Eucharystyczna była związana z Apostolstwem Modlitwy. Była to organizacja młodzieżowa pozostająca pod kierownictwem jezuitów, powstała we Francji w czasie I wojny światowej. Do Polski została przeszczepiona przez założycielkę Zgromadzenia Urszulanek Szarych SJK s. Urszulę Ledóchowską. Przed wybuchem II wojny światowej zrzeszała ona 190 tys. młodzieży polskiej. Zorganizowana była na wzór harcerstwa, miała na celu wychowanie dzieci i młodzieży w duchu katolickim, pogłębianie życia religijnego ze szczególnym uwzględnieniem kultu eucharystycznego. Temu celowi służyły wykłady, rekolekcje, częsta Komunia św. i aktywne zaangażowanie członków Krucjaty w życie parafialne.
Jakie było znaczenie Krucjaty Eucharystycznej podczas II wojny światowej?
W 1941 r. ks. Piskorz zwrócił się z apelem do proboszczów o nie zaprzestawanie pracy duszpasterskiej w dziedzinach, które były wręcz konieczne w tamtym trudnym czasie. Nauczanie w szkole na wsiach ze względu na małą frekwencję i brak podręczników napotykało na wielkie trudności. Dlatego prawdziwą szkołą życia chrześcijańskiego była Krucjata Eucharystyczna, która pomagała uchronić dziecko przed wpływem ulicy i zabezpieczyć przed złem, była pomocą dla rodziców zabieganych o codzienny chleb, w wychowaniu dzieci oraz dobrym sposobem na zbliżenie dzieci do Kościoła i Chrystusa.
Krucjata była odpowiedzialna za szukanie nowych dróg i nowych metod duszpasterzowania. Propagowała znajomość katechizmu, czystość obyczajów, ofiarność w obliczu potrzeb Kościoła, popieranie Diecezjalnego Dzieła Powołań Kapłańskich. Dawne stowarzyszenia młodzieżowe zdołały jedynie zatrzymać młodzież przy Kościele, lecz brakowało osób zaangażowanych w życie parafialne. Spostrzeżono, że ogólne wychowanie dzieci w szkole nie wystarcza.
Reklama
Jak Krucjata Eucharystyczna rozwijała się w diecezji kieleckiej?
W 1945 r. Kuria diecezjalna w Kielcach wydała zarządzenie o powołaniu wśród dzieci szkół powszechnych Krucjaty Eucharystycznej. Zalecono, by tworzyć odrębne koła dla dziewcząt i chłopców. Dużo uwagi poświęcono organizacji Krucjaty, naborowi dzieci, stawianiu wymagań, tworzeniu zastępów, pracy zastępowych, organizacji zbiórek, ich przebiegu i pisaniu raportów, organizacji i przebiegu zjazdów dekanalnych, okręgowych i diecezjalnych. Zwrócono również uwagę na tworzenie kół opieki rodzicielskiej Krucjaty Eucharystycznej.
Kuria w Kielcach podawała na każdy miesiąc program duchowej pracy w Krucjacie Eucharystycznej. Zawierał on m.in. wskazania do sumiennego wypełniania swoich obowiązków, bycia ofiarnym dla rodziców przez posłuszeństwo i poszanowania ich pracy, bycia ofiarnym dla kapłanów – przez pobożne służenie do Mszy św., troski o modlitwę, o powołania kapłańskie i zakonne. Program zakładał również kształtowanie ofiarności względem Ojczyzny przez umiłowanie historii i pamiątek polskich, zwłaszcza historii Kościoła w Polsce i religijnych zabytków, wskazywanie na posłannictwo Najświętszej Maryi Panny w narodzie polskim, poznawanie życiorysów świętych polskich itd.
W 1946 r. do Krucjaty Eucharystycznej w 22 parafiach należało 1321 członków. W 1949 r. Krucjata Eucharystyczna była już w 74 parafiach i liczyła 3952 członków, co stanowi prawie trzykrotny wzrost. W 1949 r. najwięcej członków było w parafiach: Szaniec (180), Stopnica (160), Suków (145), Łączna (130), Mniów (117), Mokrsko (101), Bieliny (100) oraz Dębno (100). Myślę, że warto dzisiaj powrócić do tych wypróbowanych wzorców.
