Święty Jan Paweł II w pierwszym Liście do kapłanów z 1986 r. napisał: „Kapłan żyje dla ludzi świeckich: ożywia ich i umacnia w wykonywaniu powszechnego kapłaństwa wiernych, które polega na składaniu duchowej ofiary z życia, na dawaniu świadectwa zasadom chrześcijańskim w rodzinie, na podejmowaniu zadań w świecie i na uczestnictwie w ewangelizacji braci”. 8 października w parafii św. Mikołaja odbyło się niecodzienne spotkanie: zjazd maturzystów z 1971 r. z I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza ze Stargardu. Spotkaniu przewodniczył jeden z ówczesnych maturzystów ks. kan. Leszek Konieczny. Zjazd rozpoczął się Mszą św. w kościele św. Stanisława w intencji zmarłych nauczycieli oraz kolegów i koleżanek z klasy. Po Eucharystii uczestnicy spotkania z Magdaleną Stróżek, historyka sztuki, odbyli spacer w duchu cysterskim szlakiem wolińskich świątyń. Wspólna agapa ze wspomnieniami ze szkoły była ostatnim punktem zjazdu.
Na zakończenie spotkania warto przypomnieć słowa św. Jana Chryzostoma: „Lepszym dla nas byłoby, aby słońce zgasło, niż żebyśmy byli pozbawieni przyjaciół – lepiej żyć w ciemności, niż bez przyjaciół. Wielką rzeczą jest przyjaźń, a jak wielką – nikt się tego nie zdoła nauczyć, nie wyrażą tego naukowe dysputy, lecz samo doświadczenie”.
Rocznica śmierci Benedykta XVI jest nie tylko okazją do wspominania, ale także skłania do refleksji nad jego dziedzictwem. Tego zadania podejmuje się m.in. o. Federico Lombardi, wieloletni rzecznik i bliski współpracownik papieży. Czy świadectwo Benedykta XVI nadal niesie dla nas przesłanie w dzisiejszych dramatycznych czasach? - pyta jezuita.
Podkreśla, że nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że Benedykt jest mistrzem wiary i wybitnym świadkiem wcielania jej w życie. „Nieprędko znudzimy się ponownym czytaniem jego Wprowadzenia w chrześcijaństwo i trylogii o Jezusie z Nazaretu; teologowie będą mogli zagłębiać się w jego Opera Omnia przez długi czas, wciąż czerpiąc sugestie i wskazówki do dalszych refleksji i badań” - wskazuje o. Lombardi.
Pragnienie śmierci znalazło poczesne miejsce w duchowości Ojca Pio. Nie było ono wyrazem ucieczki od cierpienia czy rozpaczy, lecz dojrzałą tęsknotą za pełnym zjednoczeniem z Bogiem. Myśl o jej bliskim nadejściu nie tylko Stygmatyka nie przerażała, lecz przeciwnie, nieodparcie pociągała...
Śmierć w rozumieniu Ojca Pio nie była końcem życia, ale przejściem do pełnej komunii z umiłowanym Bogiem. Wyznał, że pod wpływem działania Jego łaski stała się dla niego „szczytem szczęścia” i jego „przyjaciółką”. Takie jej pojmowanie ukazuje głęboki związek zakonnika ze św. Franciszkiem z Asyżu, który w swej „Pieśni słonecznej” nazwał ją „siostrą”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.