W liturgiczne wspomnienie św. Doroty, 6 lutego, na wzgórzu zwanym „Dorotką” w Będzinie odbywa się uroczystość odpustowa. Także i w tym roku zgromadzili się tam wierni pielgrzymi.
Eucharystię sprawowali ks. kan. Piotr Pilśniak, proboszcz parafii św. Katarzyny w Będzinie-Grodźcu oraz przybywający od lat co miesiąc na to miejsce ks. Tomasz Zmarzły.
Spotkanie rozpoczęło się Koronką do Miłosierdzia Bożego. W czasie Mszy św. kazanie wygłosił ks. Tomasz Zmarzły, który podkreślił, że św. Dorota uczy nas, jak świadczyć o Panu Bogu. Martyrologium rzymskie opisuje dzieje św. Doroty zaledwie w kilku zdaniach: „W Cezarei, w Kapadocji, rocznica zgonu św. Doroty. Z wyroku Saprycjusza, namiestnika tej prowincji, najpierw dręczono ją w katowni, w końcu skazano na ścięcie. Na widok jej męczeństwa nawrócił się młody mówca imieniem Teofil”.
– Święta Dorota uczy nas świadectwa przyznania się do Chrystusa i Jego Kościoła – powiedział ks. Zmarzły. – Bogu nie trzeba ludzi do szczęścia, ale my bez Niego szczęśliwi nie będziemy. Kościół bez nas się ostoi, ale my bez Kościoła jak ryba bez wody. Bo Kościół to nie supermarket, który zbankrutuje, jak straci klientów. Kościół to nie gabinet psychologiczny od poprawiania humoru. Kościół to nie pralnia chemiczna, żeby się czasem oczyścić. Kościół to nie giełda, gdzie i potargować można. Kościół to nie muzeum, gdzie się zwiedza, to co piękne. Kościół to nie biuro reklamy od zbawienia wiecznego. Kościół to nie dziewczyna, z którą zerwać można. Kościół to wspólnota ludzi, którzy wierzą, że bez Boga żyć nie można.
W spotkaniu wzięło udział wielu stałych pielgrzymów z Będzina, Dąbrowy Górniczej, Sosnowca, Wojkowic i Czeladzi, pobliskich Siemianowic Śląskich i Piekar Śląskich.
Kościół św. Doroty jest wyjątkowym obiektem na mapie zabytków diecezji sosnowieckiej.
Tegoroczne uroczystości zgromadziły licznych wiernych
W kaplicy na „Dorotce” w Będzinie-Grodźcu świętowano tradycyjny odpust.
Orędowniczko nasza z galilejskiej Kany, uproś ludowi Twemu nowy cud przemiany. Aby Ojczyzny naszej drugie tysiąclecie, zjednało Kościołowi wolność w całym świecie”. Hymn wieńczący Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, którego ostatnią zwrotkę przytaczam, znalazłem kiedyś w starym pielgrzymkowym śpiewniku. Powstał on w czasie Wielkiej Nowenny Tysiąclecia przed millenium Chrztu Polski. Obecnie śpiewa się go w niewielu kościołach. Jakoś podświadomie i uparcie „chodzi” za mną ta fraza określająca Maryję jako matkę mogącą uprosić zmianę. Zmianę na lepsze – prawdziwą przemianę życia... Cudowną przemianę, bo chyba rzeczywiście w dzisiejszych czasach, jak nigdy wcześniej, skala zapotrzebowania na Bożą interwencję zdaje się być przeogromna.
Są sytuacje, które zapraszają do poważnych rozważań. Zmuszają człowieka do zastanowienia się nad tym, co było i co może się stać, co robił i czy miało to sens, a jeśli miało, to jaki. Pyta się też, czy nie utracił talentów otrzymanych od Boga, czy dobrze wykorzystał swój czas, czy życia nie zmarnował. Czy wykorzystał wszystkie możliwości, by czynić dobro, podnosić na duchu, pocieszać, umacniać tych, którzy byli w potrzebie?
Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?» Jezus im odpowiedział: «Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie».Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście obejrzeć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po co więc wyszliście? Zobaczyć proroka? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on».
W częstochowskiej archikatedrze 11 października rozbrzmiały słowa modlitwy, które należą do najstarszych i najbardziej poruszających w tradycji Kościoła.
Właśnie wtedy Katarzyna Rula, świecka kobieta, została konsekrowana jako dziewica. Choć jej życie zewnętrznie niewiele się zmieniło – nadal pracuje, posługuje, towarzyszy ludziom – to wewnętrznie wszystko stało się nowe. – To nowy początek. Zmienia się wszystko, a zarazem nic. To głęboki wymiar duszy, którego nie da się opowiedzieć ludzkimi słowami – mówi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
