Zapisał się złotymi zgłoskami w historii Polski, jako kronikarz. Kadłubkowa Kronika jest jednocześnie podręcznikiem życia, kształtującym sumienie i postawę – powiedział bp Krzysztof Nitkiewicz.
We Włostowie, parafii na terenie której leży Karwów, miejsce urodzenia bł. Wincentego Kadłubka, patrona diecezji, zainaugurowane zostały diecezjalne obchody 800 – lecia śmierci Mistrza Wincentego. Uroczystości odbyły się w starożytnej świątyni parafialnej. Rozpoczęły się od montażu słowno-muzycznego o błogosławionym patronie, przygotowanym przez dzieci i młodzież ze Szkoły Podstawowej we Włostowie oraz Gminny Ośrodek Kultury.
Następnie rozpoczęła się Msza św., której przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz. Koncelebrowała ją większość księży dziekanów diecezji sandomierskiej, kapłani pracujący w instytucjach diecezjalnych oraz duchowni z dekanatu opatowskiego. We wspólnej modlitwie uczestniczyli wierni z całej diecezji oraz parafianie.
Biskup Nitkiewicz zaznaczył w homilii, że każdy błogosławiony i święty pozostaje aktualny niezależnie od epoki, gdyż odbija w sobie Bożą Mądrość wraz z odwiecznym pięknem Wszechmogącego Pana.
Reklama
– Moce ciemności próbują za wszelką cenę zeszpecić obraz naszych sióstr i braci wyniesionych na ołtarze, zohydzić ich, jak dzieje się obecnie w przypadku św. Jana Pawła II. Upadli księża, dziennikarze, czy politycy uderzający w papieża i Kościół, budują swoje twierdzenia na materiałach sfabrykowanych przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa. Komuniści zabijali i wsadzali do więzienia, ich następcy, choć mienią się Europejczykami, niszczą fundamenty polskiego narodu przez słabo udokumentowane oskarżenia. W sumie jednak nic dziwnego. Odwieczni wrogowie Boga, chcą być jedynym autorytetem, przeciwstawiając człowieka jego Stwórcy i odbierając ludziom godność przez narzucanie ateistycznych ideologii – powiedział biskup.
Zatrzymując się następnie nad postacią bł. Wincentego Kadłubka, ordynariusz sandomierski mówił o pozostawionym przez niego dziedzictwie.
– Zapisał się złotymi zgłoskami w historii Polski, jako kronikarz. Ukazał dzieje naszego narodu w bardzo szerokim kontekście: religijnym, politycznym, kulturowym. Kadłubkowa Kronika jest jednocześnie podręcznikiem życia, kształtującym sumienie i postawę. Słusznie więc nazywamy bł. Wincentego mistrzem, niezależnie od uniwersyteckiego tytułu, na który zasłużył, jak mało kto – powiedział kaznodzieja.
Na zakończenie Eucharystii odmówiona została Litania do bł. Wincentego Kadłubka, a biskup ordynariusz udzielił błogosławieństwa jego relikwiami.
Relikwiarz z doczesnymi szczątkami bł. Wincentego Kadłubka niosła m.in. młodzież
W Sandomierzu 14 października odbyły się uroczystości ku czci bł. Wincentego Kadłubka, patrona diecezji i miasta
W niedzielne przedpołudnie w kościele św. Michała Archanioła w Sandomierzu odbyła się adoracja relikwii bł. Wincentego. Następnie ulicami miasta do bazyliki katedralnej wyruszyła procesja, w której przeniesiono relikwie błogosławionego. – Procesji przewodził bp Krzysztof Nitkiewicz. Wzięli w niej udział: bp Edward Frankowski, o. Piotr Chojnacki, opat mogilski i opat prezes Kongregacji Polskiej Zakonu Cysterskiego, o. Eugeniusz Augustyn, opat z Wąchocka, o. Edward Kazimierz Stradomski, opat z Jędrzejowa, o. Dominik Chucher, opat ze Szczerzyca, kapłani, przedstawiciele kapituł, władze miasta, seminarzyści, siostry zakonne, młodzież z Ruchu Światło-Życie, Rycerze Kolumba oraz mieszkańcy miasta i turyści. W procesji szła grupa młodych z sandomierskich szkół w dawnych strojach, upamiętniając świętych i błogosławionych związanych z Sandomierszczyzną. Młodzi zaprezentowali także w kilku witrynach sklepowych tzw. żywe obrazy, czyli sceny dotyczące konkretnych postaci historycznych oraz świętych i błogosławionych związanych z Sandomierzem – wylicza ks. Tomasz Lis, rzecznik Kurii.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz
Ludzie na Ukrainie muszą otrzymać pomoc, aby poradzić sobie ze skutkami wojny, fizycznymi i psychicznymi. I to stara się zapewniać od początku Suwerenny Zakon Maltański. O wsparciu Ukraińców mówi mediom watykańskim Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz, który w zeszłym tygodniu odbył wizytę na Ukrainie.
Obecny na terytorium Ukrainy od ponad 30 lat Zakon Maltański uruchomił już w lutym 2022 roku - kiedy wybuchła wojna na pełną skalę na Ukrainie - skoordynowaną akcję wszystkich swoich Stowarzyszeń, Korpusów Ratunkowych oraz około 1000 wolontariuszy (zarówno zagranicznych, jak i ukraińskich), aby zapewnić pomoc medyczną, społeczną i psychologiczną, a także bezpieczne schronienie dla osób przesiedlonych w swoim kraju i do krajów sąsiednich. Wsparciem objęto około 4 miliony osób.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
