Reklama

Niedziela Świdnicka

Ostatnia katecheza kanonika

W tym numerze wspominamy ks. kan. Zenona Ochela, którego ziemskie życie było opowieścią o poświęceniu, oddaniu bliźnim i głębokiej wierze, która towarzyszyła mu od początku do końca jego dni.

Niedziela świdnicka 36/2024, str. IV

[ TEMATY ]

wspomnienie kapłana

Archiwum prywatne

Ks. Zenon Ochel w dniu 90. urodzin

Ks. Zenon Ochel w dniu 90. urodzin

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ksiądz kan. Zenon Ochel pozostawił po sobie nie tylko bogate dziedzictwo duchowe, ale również cenne zapiski, które odsłaniają przed nami obraz człowieka pełnego pasji, odwagi i niezłomnej wiary. Jego życie było przepełnione zarówno dramatycznymi wydarzeniami, jak i chwilami głębokiej radości, które pielęgnował przez lata swojej posługi kapłańskiej. Potwierdzenie tych słów można było usłyszeć podczas uroczystości pogrzebowych, które odbyły się 24 sierpnia br. w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Żarowie.

Z zapisków proboszcza

Przeżycia z okresu wojny miały wpływ na jego późniejsze decyzje życiowe, w tym na wybór drogi kapłańskiej. Po wojnie młody Zenon, jak wielu innych, doświadczył szykanowania z powodu swojej wiary. – Po ukończeniu szkoły podstawowej byłem na obozie harcerskim... Drużynowy oznajmił nam, że nie możemy już się modlić, uczestniczyć we Mszy świętej, a nawet śpiewać: Czerwone maki na Monte Cassino – wspominał z goryczą, przypominając sobie czasy, gdy wiara była tłumiona przez władze komunistyczne, a księża oczerniani.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Mimo tych trudności Zenon nie poddał się, wstąpił do seminarium i został wyświęcony na kapłana 23 czerwca 1957 roku.

Reklama

Praca duszpasterska w Gorcach, gdzie spędził siedemnaście lat, była pełna wyzwań, ale również głębokiej satysfakcji. W ciągu siedemnastu lat pracy duszpasterskiej w Gorcach było kilku wikariuszy. Ks. Ochel wspominał, jak to jeden z nich witał się z nim mówiąc: „Jestem magistrem”. Na co ks. Zenon odpowiedział skromnie: „Jestem proboszczem po siedmiu klasach szkoły podstawowej”. Słowa te świadczyły o jego skromności, ale także o silnej wierze we własne powołanie, które nie potrzebowało akademickich tytułów.

Świadectwo

Podczas uroczystości żałobnych jeden z wychowanków kanonika, ks. Zbigniew Chromy powiedział: – Ks. Zenon w swoim testamencie pragnął, aby jego pogrzeb stał się okazją do refleksji nad życiem i zbawieniem wiecznym. Ks. Chromy podjął się spełnienia tej woli, traktując wygłoszoną podczas exporty homilię, jako ostatnią katechezę zmarłego kapłana. – Dla mnie osobiście przykładem jego dystansu do siebie i swoistej pokory było pewne wydarzenie z 2004 r. Kilka dni po święceniach zadzwonił do mnie i zaprosił mnie na plebanię na kawę. Przed Mszą świętą. Kiedy przyszedłem, po chwili powiedział do mnie: „Czy już kogoś spowiadałeś?”. Ja powiedziałem, że nie. Wtedy on: „No to będę pierwszy”. Zmieszałem się na te słowa. On to oczywiście od razu zobaczył i z uśmiechem na twarzy powiedział: „No nie wiem, kto bardziej będzie się czerwienił”. A potem poszliśmy do zamkniętego kościoła, do tego konfesjonału. Ja wszedłem do środka, on klęknął u kratki konfesjonału i w ten sposób pierwszy raz sprawowałem sakrament pokuty i pojednania. On miał wtedy lat 71, a ja 31. Starszy ksiądz chciał mnie nauczyć, w jaki sposób należy spowiadać tych, którzy przychodzą po łaskę miłosierdzia – podzielił się osobistym wspomnieniem proboszcz z wałbrzyskiego Białego Kamienia.

Reklama

– To był człowiek nietuzinkowy, który mocno wpisał się w powojenną historię żarowskiej parafii. To on był tu pierwszym ministrantem, to on był pierwszym wyświęconym księdzem z tej parafii. Można powiedzieć, że w pewnym sensie wytyczał szlaki dla kolejnych pokoleń żarowskich księży – przypomniał ks. Chromy.

Żyje w ich pamięci

Swoimi wspomnieniami podzielił się także inny z wychowanków. – To ks. Zenon mnie ochrzcił, przygotował do I Komunii świętej i do bierzmowania, uczył religii, zawoził do seminarium. Zapamiętam go jako mojego proboszcza, przy którym wzrastało moje powołanie. On też udzielał mi wielu wartościowych porad, z których chętnie korzystałem. To był ludzki kapłan. On był pierwszym powołaniem wywodzącym się z Żarowa, a ja, póki co, ostatnim! Przyjaciel, towarzysz na kapłańskiej drodze! Jestem mu ogromnie wdzięczny! Dziękuję dziś Bogu za dar Jego życia – podkreśla ks. Artur Mercholc.

– Ks. Zenon najlepiej czuł się, wśród swoich parafian, którym poświęcił całe swoje serce. Każdy z nas przeglądając stare fotografie z uroczystości kościelnych czy rodzinnych, zobaczy na nich uśmiechniętą twarz ks. Zenona. Był on częstym gościem na weselach po udzieleniu ślubów młodym, a także w chwilach chrztu naszych dzieci – wspominała Beata Pis, wieloletnia przewodnicząca rady parafialnej

– Kiedy w 1987 r. przyszedłem tutaj jako młody czteroletni kapłan, wikariusz, przyjął mnie otwartym sercem. Przez 8 lat mojej pracy tutaj, nigdy nie było między nami nieporozumień. Pokazywał mi zawsze swoją dobroć, ojcowską radę – podkreślił ks. kan. Ryszard Mencel z Imbramowic.

– Miałem możliwość pracy po nim jako proboszcz w Gorcach. Choć go wcześniej nie znałem, znałem opinię ludzi. Mówili, że czasy, w których zaczynał pracę w Gorcach, nie były łatwe. Wiele osób przybyło z różnych stron Polski, z Francji, z Zachodu, ze Wschodu i trzeba było stworzyć duszpasterstwo. Na początku, gdy przyszedł, do kościoła chodziło 50-60 osób. Kiedy odchodził, kościół nie mieścił już wszystkich wiernych – relacjonował ks. prał. Jan Gargasewicz z Wałbrzycha.

– Pamiętam nasze pierwsze spotkanie. Wtedy wypowiedział do mnie słowa: „Proszę księdza, nie jestem taki straszny, jak o mnie mówią”. Odpowiedziałem mu tymi samymi słowami. Skończyło się śmiechem i podaniem sobie ręki. To, za co jestem wdzięczny księdzu Zenonowi – zawsze szanował moje zdanie, nigdy nie kwestionował moich decyzji, a pytany, chętnie służył radą. Wspominam go jako człowieka, który mimo wieku i choroby, zawsze był pełen poczucia humoru. Będziemy o nim pamiętać w modlitwie i myślę, że i on o nas nie zapomni tam na górze, w domu Ojca naszego – napisał dziekan z Żarowa ks. kan. Piotr Ważydrąg.

2024-09-03 13:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy będzie kandydatem na ołtarze?

Niedziela kielecka 50/2022, str. I

[ TEMATY ]

wspomnienie kapłana

T.D.

Ks. kan. Marian Łuczyk

Ks. kan. Marian Łuczyk

Zmarł 15 grudnia 1955 r., nagle, z początkiem Adwentu. Nie zjawił się na Roratach. Miał zaledwie 43 lata. Nie ustają marzenia sędziszowian i wielu, wielu wspominających z wdzięcznością śp. ks. Mariana Łuczyka – o wyniesieniu na ołtarze tego, który każde dobro doczesne i każdy gest miłości mnożył i przekazywał dalej.

Nie miał własnych butów do trumny, bo wszystko, co posiadał, rozdawał tym bardziej potrzebującym. Sędziszowski proboszcz i dziekan, pierwszy szef powojennej Caritas diecezjalnej, ma w sercach parafian stałe miejsce.
CZYTAJ DALEJ

Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego

Niedziela Ogólnopolska 37/2012, str. 6

INSTYTUT PRYMASA WYSZYŃSKIEGO

Na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r., w dniu składania Jasnogórskich Ślubów Narodu, przygotowanych przez więzionego w Komańczy kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski. Cudowny Obraz niesiony podczas procesji na jasnogórskich wałach

Na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r., w dniu składania Jasnogórskich Ślubów Narodu, przygotowanych przez więzionego w Komańczy kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski. Cudowny Obraz niesiony podczas procesji na jasnogórskich wałach

Tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego napisał kard. Stefan Wyszyński w czasie swojego uwięzienia w Komańczy. Śluby zostały złożone przez Naród polski 26 sierpnia 1956 r. na Jasnej Górze. Natomiast 26 sierpnia 2012 r. przed wejściem do Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze prymas Polski abp Józef Kowalczyk odsłonił tablicę z tekstem Ślubów z 1956 r., ufundowaną przez Instytut Prymasa Wyszyńskiego, z okazji 70. rocznicy jego istnienia

Wielka Boga-Człowieka Matko, Bogarodzico Dziewico, Bogiem sławiona Maryjo, Królowo świata i Polski Królowo. Gdy upływają trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową Polski, oto my, dzieci Narodu Polskiego i Twoje dzieci, krew z krwi przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć miłości, wierności i nadziei, jakie ożywiały ongiś ojców naszych. Królowo Polski - przyrzekamy! My, Biskupi Polscy i Królewskie Kapłaństwo, lud nabyty Zbawczą Krwią Syna Twego, przychodzimy, Maryjo, znów do Tronu Twego, Pośredniczko Łask Wszelkich, Matko Miłosierdzia i wszelkiego pocieszenia. Przynosimy do stóp Twoich całe wieki naszej wierności Bogu, Kościołowi Chrystusowemu - wieki wierności szczytnemu posłannictwu Narodu, omytego w wodach Chrztu św. Składamy u stóp Twoich siebie samych i wszystko, co mamy: rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy woli. Stajemy przed Tobą pełni wdzięczności, żeś była nam Dziewicą Wspomożycielką wśród chwały i wśród straszliwych klęsk tylu potopów. Stajemy przed Tobą pełni skruchy, w poczuciu winy, że dotąd nie wypełniliśmy ślubów i przyrzeczeń ojców naszych. Spojrzyj na nas, Pani Łaskawa, okiem Miłosierdzia Twego i wysłuchaj potężnych głosów, które zgodnym chórem rwą się ku Tobie z głębi serc wielomilionowych zastępów oddanego Ci Ludu Bożego. KRÓLOWO POLSKI, ODNAWIAMY DZIŚ ŚLUBY PRZODKÓW NASZYCH I CIEBIE ZA PATRONKĘ NASZĄ I ZA KRÓLOWĘ NARODU POLSKIEGO UZNAJEMY. Zarówno siebie samych, jak wszystkie ziemie polskie i wszystek Lud polecamy Twojej szczególnej opiece i obronie. Wzywamy pokornie Twej pomocy i miłosierdzia w walce o dochowanie wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, Kościołowi świętemu i jego Pasterzom, Ojczyźnie naszej świętej, Chrześcijańskiej Przedniej Straży, poświęconej Twojemu Sercu Niepokalanemu i Sercu Syna Twego. Pomnij, Matko, Dziewico, przed Obliczem Boga, na oddany Tobie Naród, który pragnie nadal pozostać Królestwem Twoim pod opieką Najlepszego Ojca wszystkich narodów ziemi.
CZYTAJ DALEJ

Pielgrzymowanie z Wielkiej Wyspy

2025-08-26 17:55

MC

Zdjęcie z pielgrzymki z roku 2024

Zdjęcie z pielgrzymki z roku 2024

Mieszkańcy wrocławskiej Wielkiej Wyspy podtrzymali tradycję i na Uroczystość NMP Matki Bożej Częstochowskiej pielgrzymowali do kościoła na Zalesiu. W pielgrzymce uczestniczyło ok. 200 osób, a w czasie postoju konferencję maryjną wygłosił o. Tomasz Marcinek CSSR, wikariusz parafii NMP Matki Bożej Pocieszenia we Wrocławiu - Dąbiu.

Jest to pielgrzymka trzech parafii. - Idea tej pielgrzymki jest taka, że te trzy parafie z Wielkiej Wyspy, czyli Matki Bożej Pocieszenia [Redemptoryści], parafia Świętej Faustyny i Świętej Rodziny, wspólnie pielgrzymujemy. O godzinie 16:00 spotkaliśmy się kościele Świętej Rodziny. Tam ksiądz proboszcz nas pobłogosławił, wysłał - podkreślił o. Marcinek, dodając: - W trakcie drogi odmówiliśmy modlitwę różańcowa, a na studni w Parku Szczytnickim wygłosił konferencję maryjną.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję