SKŁADNIKI (2 porcje): *drobno posiekana cebula
*łyżka masła klarowanego
*2 ziemniaki
*25 dag marchwi (może być mrożona)
*1/2 czerwonej papryki
*0,5 l bulionu warzywnego
*sól, curry, pieprz, ew. imbir
*4 pełne łyżki śmietany
*2 łyżki posiekanych świeżych ziół (koperek, szczypiorek albo kolendra)
*2 łyżeczki mielonego siemienia lnianego
Wykonanie: 1. Ziemniaki i marchew obierz. Pokrój w drobną kostkę.
2. Z papryki usuń nasiona i pokrój ją w kostkę.
3. Na maśle podsmaż cebulę, dodaj paprykę, dopraw imbirem i curry. Wlej bulion, dodaj marchew i ziemniaki.
4. Kiedy zupa zacznie wrzeć, przykryj ją i gotuj ok. 20 min na małym ogniu.
5. Dopraw solą, pieprzem. Gotową zupę zmiksuj. Gdyby była zbyt gęsta, dodaj trochę wody.
6. Na talerzu dodaj śmietanę i posyp ziołami.
Rada: do zupy podaj kanapkę z razowego pieczywa z plastrem wędzonego indyka.
Wykonanie: 1. Marchewki zetrzyj na tarce o średnich oczkach.
2. Dodaj przeciśnięte przez praskę ząbki czosnku (jeśli ktoś woli łagodniejszą surówkę, może dodać tylko jeden ząbek czosnku).
3. Dopraw solą i cukrem. Majonez połącz z jogurtem i wymieszaj z marchewką.
Ciasto marchewkowe
SKŁADNIKI: *3 łyżki cukru
*5 jaj
*2 łyżki gorącej wody
*25 dag drobno startej marchwi karotki
*25 dag zmielonych migdałów
*8 dag mąki
*2 łyżeczki proszku do pieczenia
*średnia cytryna (sok)
*szczypta soli
*tłuszcz do formy
*ew. 2 łyżki nalewki (z pigwowca albo z wiśni)*
*ew. sok z pomarańczy do nasączenia ciasta**
Reklama
Wykonanie: 1. Nastaw piekarnik (góra – dół) na temperaturę 180°C.
2. W misce zmiksuj cukier, żółtka i gorącą wodę, aż powstanie puszysta masa.
3. Białka ubij z solą na sztywną pianę, wyłóż na nie masę z żółtek i ostrożnie połącz za pomocą łyżki lub szpatułki, przekładając masę z dołu do góry (nie mieszaj).
4. Mąkę i proszek do pieczenia przesiej na masę z jajek i przekładaj składniki z dołu do góry, aby się połączyły.
5. Dodaj marchew, migdały, sok z cytryny, alkohol i powoli je wmieszaj.
6. Formę o średnicy ok. 24 cm natłuść, wyłóż papierem do pieczenia, wlej ciasto.
7. Formę wstaw do nagrzanego piekarnika na poziom drugi od dołu. Po godzinie zrób próbę patyczkiem. Jeśli nie będzie upieczone, zostaw je jeszcze na chwilę w piekarniku.
8. Po wyjęciu z piekarnika ostudź na kratce, dopiero potem zdejmij brzeg formy.
* Nalewkę można zastąpić sokiem z cytryny albo pomarańczy.
** Jeśli ciasto ma być bardziej soczyste, można je nakłuć wykałaczką i polać 2-3 łyżkami soku.
Rada: nasącza się tylko całkowicie ostudzone ciasto.
Pieczone kotlety z dorsza z marchewką
SKŁADNIKI: *70-80 dag filetów dorsza (waga po oczyszczeniu)
*2 kromki białego chleba
*pół szklanki zimnego mleka
*2 jaja
*cebula
*2 marchewki
*7-10 dag słoniny
*1-2 ząbki czosnku do smaku
*sól, przyprawy do smaku
Wykonanie: 1. Chleb zalej mlekiem i odstaw na 10 min. W tym czasie zmiel mięso dorsza 2-3 razy, osobno zmiel słoninę z cebulą i czosnkiem.
2. Marchewki obierz i zetrzyj na tarce o grubych oczkach, dodaj do słoniny.
3. Chleb wyjmij z mleka, nie wyciskaj, dodaj do zmielonej ryby, wbij jaja.
4. Masę rybną wymieszaj ze wszystkimi składnikami, trochę posól, dodaj ulubione przyprawy, ponownie zmiel, aby masa na kotlety była jednorodna.
5. Zwilż dłonie w zimnej wodzie, uformuj piętnaście kulek i spłaszcz. Luźno ułóż na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia.
6. Blachę wstaw do piekarnika rozgrzanego do 180-200°C. Piecz na środkowej półce ok. pół godziny.
Dla chrześcijan miejsca urodzin świętych - osób, które znacząco wpłynęły na dzieje świata, jego kulturę czy życie duchowe, zawsze wzbudzały ogromne zainteresowanie. Zwyczaj nawiedzania tych miejsc istniał od początku chrześcijaństwa i był wyraźnym wyznaniem wiary, ale jednocześnie miał też za zadanie tę wiarę umacniać. Święci różnego formatu mieli ogromne znaczenie nie tylko dla pielgrzymów z daleka, ale i dla lokalnych społeczności. Mieszkańcy miasta nie tylko liczyli na wstawiennictwo swoich świętych, ale byli im również wdzięczni za nieśmiertelną sławę, jaką zyskiwali z tego powodu, że właśnie od nich wywodził się ten czy inny święty. Kto by na przykład słyszał o niewielkiej miejscowości Loyola, położonej w górach w kraju Basków (Hiszpania), gdyby nie przyszedł tutaj na świat i wychowywał się Ignacy, święty, założyciel zakonu jezuitów.
Loyola to bardzo malowniczo położone miejsce. Ukryte jest pośród gór, niezbyt daleko od biegnącej wzdłuż brzegu hiszpańskiej części Zatoki Biskajskiej. Odnaleźć je nie jest łatwo, choćby z tego powodu, że tamtejsze kierunkowskazy zawierają podwójne nazwy miejscowości, po hiszpańsku i po baskijsku.
Sanktuarium w Loyola wyrosło wokół rodzinnego domu Ignacego, a raczej małej rodzinnej fortecy. Ten kwadratowy, czterokondygnacyjny budynek to prawdziwy zabytek pochodzący aż z XIV wieku. W 1460 r. zaniedbaną i opuszczoną budowlę odbudował dziadek Świętego. W owym czasie w Hiszpanii warowne domy szlachty, takie jak w Loyoli, nie były niczym nadzwyczajnym. Trzeba bowiem pamiętać, że podobnie jak w Rzeczpospolitej szlachta stanowiła tam aż ok. 10 procent społeczeństwa - znacznie więcej niż w innych krajach europejskich.
Ignacy przyszedł na świat w tym domu w 1491 r. Nadano mu na imię Inigo, które później zmienił on na obecnie znane. Dom w Loyola był nie tylko świadkiem pierwszych dni i lat życia świętego, ale również jego gruntownej duchowej przemiany, która poprowadziła go do tak głębokiego umiłowania Kościoła i oddania całego życia na służbę Ewangelii. To stąd zapoczątkował on niezwykle bogatą pielgrzymkę życia, która wiodła przez Paryż, Wenecję, Ziemię Świętą i Rzym, i zaowocowała powstaniem niezwykłego zakonu.
Radykalny zwrot w życiu Ignacego nastąpił wówczas, gdy będąć już dojrzałym mężczyzną brał aktywny udział w życiu ówczesnej szlachty i możnowładców. Niestety, miało ono również mniej przyjemny element - wojowanie. Jako trzydziestoletni mężczyzna w czasie wojny z Francją otrzymał ranę, która wprawdzie nie była śmiertelna, ale unieruchomiła tego energicznego człowieka na wiele miesięcy. Szczęśliwie, rekonwalescencję mógł odbyć w swoim rodzinnym domu, w Loyoli. Tutaj przeprowadzono kolejne operacje jego okaleczonej nogi, tutaj Ignacy spędzał godziny na pobożnych lekturach (nie miał wówczas innych książek do dyspozycji), tutaj wreszcie dokonał się najważniejszy zwrot w jego życiu - postanowił oddać się służbie Bogu.
Odtąd każdy krok w jego życiu prowadził, jak się wydaje w jednym kierunku - poszukiwania woli Bożej. W powstałych jakiś czas potem Ćwiczeniach duchowych Ignacy przedstawił metodę jej znalezienia, a założone niemal dwadzieścia lat po przemianie (1540) nowe zgromadzenie zakonne - Towarzystwo Jezusowe, posiało ożywczy ferment w Kościele w skali nie spotykanej bodaj od czasów św. Franciszka z Asyżu.
Szczęśliwie pomimo wielu wojen i przewrotów, rodzinny dom Ignacego zachował się w doskonałym stanie. Na pierwszym piętrze można znaleźć kuchnię rodziny, a na drugim jadalnię oraz pokój, w którym urodził się Święty. W budynku umieszczono również rzeźbę Matki Bożej z Monserrat - hiszpańskiej Jasnej Góry - oraz kopię miecza, który Ignacy pozostawił w tym katalońskim sanktuarium. W pomieszczeniu, gdzie się kurował obecnie znajduje się kaplica, a w niej niezwykle sugestywna rzeźba przedstawiająca Świętego w chwili duchowej przemiany.
Warownię Loyolów szczelnie otaczają budynki klasztorne, w których części urządzono muzeum. Witraże, ołtarze i inne sprzęty liturgiczne przywołują na pamięć życie św. Ignacego i osób z nim związanych. A trzeba pamiętać, że już za życia pociągnął on za sobą wiele wybitnych osób, z których kilku zostało kanonizowanych. Ich statuy - św. Franciszka Ksawerego, św. Franciszka Borgia, św. Alojzego Gonzagi i św. Stanisława Kostki znajdują się w portyku przepięknej barokowej bazyliki, która dominuje nad całym sanktuarium. Pierwotny plan tej świątyni, poświęconej w 1738 r. opracował sam Carlo Fontana. Wnętrze tego dużego kościoła, choć ciemne, imponuje grą różnobarwnych marmurów; widać również szczegółowe dopracowanie detali zwłaszcza w głównym ołtarzu. Drzwi z libańskiego cedru i kubańskiego mahoniu dopełniają kompozycję architektoniczną świątyni. W kościele nie mogło oczywiście zabraknąć słynnego motta świętego: „Ad Maiorem Dei Gloriam” - „Na większą chwałę Bożą”. Na czterech łukach świątyni umieszczono jednak tylko jego pierwsze litery - A, M, D, G.
Urokowi Loyoli, zarówno duchowemu, jak i architektonicznemu, wyraźnie ulegają mieszkańcy regionu, skoro rezerwacji ślubu należy dokonywać tu na długo przed datą uroczystości. Nie ma tu jednak tłumu pielgrzymów, jak w wielu znanych sanktuariach Europy, co powoduje, że wizyta staje się prawdziwym odpoczynkiem. Pielgrzymują tu również duchowni. Przybywają by odprawić Mszę św. prymicyjną, odnowić śluby czy przeżyć rocznicę święceń lub jubileusz życia zakonnego lub tak po prostu.
Planując nawiedzenie Fatimy, Lourdes czy Santiago de Compostella, lub też odpoczynek w ekskluzywnym San Sebastian, warto zadać sobie trud, by odwiedzić Loyolę. Uwaga jednak - to urocze miejsce wymusi na nas gruntowną powtórkę z dziejów. Śledząc bowiem losy św. Ignacego i jego dzieła nie w sposób nie przebiec myślą przez pół Europy i przez znaczący fragment jej historii.
Międzynarodowa federacja (World Athletics) wprowadza obowiązkowy jednorazowy test płci, dla wszystkich lekkoatletek, które będą chciały wystąpić we wrześniowych mistrzostwach świata w Tokio.
Jak przekazała federacja, zawodniczki będą musiały przejść test na obecność genu SRY, który ma na celu potwierdzenie płci biologicznej i jest przeprowadzany za pomocą wymazu z policzka lub próbki krwi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
