Reklama

Niedziela w Warszawie

Prawdziwe spotkanie

O tym, czego uczy nas „Mały Książę”, uśmiechu, który może wiele zmienić i relacjach, które są najważniejsze, z kl. Filipem S. Naderem rozmawia Łukasz Krzysztofka.

Niedziela warszawska 48/2024, str. I

[ TEMATY ]

diecezja warszawsko‑praska

Archiwum WSD DW-P

Klerycy III roku WSD diecezji warszawsko-praskiej, od lewej: Filip S. Nader, Mikołaj Zagórski, Michał Rogala, Piotr Rukat

Klerycy III roku WSD diecezji warszawsko-praskiej, od lewej: Filip S. Nader, Mikołaj Zagórski, Michał Rogala, Piotr Rukat

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Łukasz Krzysztofka: Już 1 grudnia w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej pierwszy raz jako klerycy III roku wystawicie sztukę „Mały Książę”. Dlaczego wybraliście do inscenizacji właśnie tę książkę?

Filip S. Nader: Był to pomysł jednego z naszych kolegów, który był z nami na kursie w ubiegłym roku. On zasugerował, że może byśmy wystawili „Małego Księcia”. Pomysł nam się bardzo spodobał. W moim odczuciu to Mały Książę sam nas wybrał, tak jak nasz kurs wybrała nasza patronka – św. s. Faustyna. Poprosiliśmy o pomoc w przygotowaniu znanych aktorów – państwa Agatę Piotrowską-Mastalerz i Andrzeja Mastalerza.

Czego uczyliście się pod ich kierunkiem?

Państwo Mastalerz sami mówią, że ich pomoc to bardziej opieka niż nauka. Z wielkim profesjonalizmem pokazywali nam, jak zagrać konkretną postać, bazując na swoim doświadczeniu. Czasem mówili nam wprost: to popraw, na to zwróć uwagę. Są dla nas bardzo przyjacielscy, mili, otwarci, bardzo nam pomagają i wiemy, że nawet jakby coś się działo w nocy, to śmiało możemy do nich dzwonić, są zawsze w gotowości.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Jakie wątki poruszacie w spektaklu?

Sztuka ukazuje historię pilota, który spotyka na pustyni istotę z odległej planety, nieoczekiwanego towarzysza, który opowiada pilotowi swoją historię. Podkreśla przy tym znaczenie relacji międzyludzkich. Ze względu na to, że nas jest tylko czterech, nie bylibyśmy w stanie przedstawić wszystkich wątków, dlatego wybraliśmy najważniejsze epizody, m.in. sceny ze żmiją, lisem czy królem.

Wasze próby przebiegały w poważnej, refleksyjnej atmosferze, czy też znalazło się w nich miejsce na humor?

Oczywiście, było na próbach wiele śmiesznych i luźnych momentów. Np. wtedy, kiedy przyszli reżyserowie i powiedzieli: Słuchajcie, robicie sami dekoracje. Dostaliśmy płótno, farbę i powiedzieli nam: Zdejmujecie buty, skarpetki, wchodzicie na to płótno, rysujecie, malujecie i potem to płótno zawieszamy. Byliśmy zaskoczeni, ale udało nam się stworzyć dekorację. Mieliśmy przy tym niezłą frajdę. Było dużo śmiesznych scen, sytuacji, chociażby wspólne wyjścia, narady. Nigdy to nie było na sztywno, zawsze przy tym śmialiśmy się, bo praca nad „Małym Księciem” to nie jest tylko praca, ale i dla nas ogromna radość. Uważamy, że dzień bez uśmiechu jest dniem straconym.

Reklama

Czy trudno było odzwierciedlić na scenie fabułę książki?

Według mnie nie, ponieważ duża pomoc wypłynęła ze strony reżyserów. Nauczyliśmy się roli i pierwsza próba po opanowaniu tekstu to były drobne poprawki, ale nie co do treści czy sposobu wypowiadania słów, tylko bardziej odnoszące się do ruchów. Chyba nie było problemów z interpretacją. Każdy z nas – ponieważ „Mały Książę” to opowieść filozoficzna, a my w tym momencie w seminarium jesteśmy na etapie studiowania filozofii – odnajduje się w granej postaci. Reżyserowie prosili, żebyśmy na nowo przeczytali „Małego Księcia” i myślę, że każdy z nas na nowo odkrył tę książkę i zrozumiał, o co tak naprawdę w niej chodzi.

Co było dla Ciebie najbardziej wymagające w tej inscenizacji?

Opanowanie stresu, ponieważ to jest moje pierwsze takie duże przedstawienie. Nie ukrywam, że obawiam się, jak to będzie, jak to wszystko wyjdzie, ale ufam Panu Bogu i mam nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze i nie zapomnę roli w trakcie sceny.

A co Ci dała osobiście praca nad tym spektaklem?

Oprócz tego, że odczytałem „Małego Księcia” na nowo, to też odkryłem na nowo siebie. Bardziej się zatrzymałem i wsłuchiwałem się w to, co mówi do mnie Mały Książę, ale też coraz bardziej zacząłem wsłuchiwać się w ludzi. Kiedy czytam „Małego Księcia” czy też na próbach, gdy zaczynaliśmy go grać w kostiumach, to jednak przychodzi refleksja, czy przypadkiem któraś z tych ról nie odzwierciedla mnie. To jest dla mnie też okazja do zastanowienia się nad tym, że przecież życie jest jedno i jest darem od Boga. Staram się rozmyślać nad swoim życiem właśnie w kontekście tej książki.

Reklama

Na czym polega ponadczasowość „Małego Księcia”? Dlaczego mimo upływu lat te treści są dzisiaj ciągle aktualne?

Ponieważ postaci, a również trochę wady, które opisywał autor Antoine de Saint-Exupéry są obecne jeszcze w świecie. Dziś w świecie jest trochę próżności, pychy, też poniekąd trochę chciwości. „Mały Książę” to łącznik między przeszłością a teraźniejszością.

Jak dzisiejszy świat odnosi się do wartości, jak: miłość, przyjaźń, wierność, szacunek?

Wartości te są obecne w świecie, ale to nie jest już to samo, co było za czasów np. moich dziadków, którzy obchodzili niedawno 54. rocznicę ślubu. Wartości, o których pan wspomniał, inaczej były przeżywane wtedy, a inaczej są przeżywane dzisiaj.

Z czego to wynika?

Nie chcę oceniać ludzi, ale myślę, że to jest spowodowane jednak zamknięciem się na relacje. Nie tylko na relację z Panem Jezusem, która jest najważniejsza, ale też relacje międzyludzkie. Ludzie coraz bardziej żyją w świecie wyimaginowanym, cyberświecie, a nie żyją w świecie relacji face to face. Media, choć pozornie przybliżają ludzi do siebie, to z drugiej strony nas od siebie oddalają.

Co więc można zrobić, żeby przekazywać te wartości i bronić ich?

Sądzę, że przede wszystkim odłożyć telefon, komputer, zatrzymać się, wyciszyć i wyjść do drugiego człowieka. Czasami jeden uśmiech daje więcej niż 10 emoticonów czy wiadomości typu: „Hej, co u Ciebie słychać?” na komunikatorze. Jeden uśmiech potrafi zmienić wszystko.

Jak można rezerwować bilety na spektakl, który patronatem objęła „Niedziela”?

Telefonicznie pod numerem: 452 908 005 lub naszym adresem e-mail: kontakt@sztuka2024.pl bądź poprzez formularz na stronie sztuki: www.sztuka 2024.pl. Informacje znajdują się również na naszym Facebooku i Instagramie. Spektakle „Małego Księcia” będą odbywały się w auli Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej Matki Bożej Zwycięskiej przy ul. Mehoffera 2 na warszawskim Tarchominie.

2024-11-26 14:13

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ks. Jacek Grzybowski biskupem pomocniczym diecezji warszawsko-praskiej

Ks. Jacek Grzybowski, diecezjalny duszpasterz akademicki diecezji warszawsko-praskiej, został mianowany biskupem pomocniczym tejże diecezji. Decyzję Ojca Świętego Franciszka ogłosiła dziś w południe Stolica Apostolska.

Ks. Jacek Grzybowski urodził się 11 sierpnia 1973 r. w Wołominie.
CZYTAJ DALEJ

Ks. Tomasz Podlewski o „medialnym papiestwie", Leonie XIV i Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II

Gościem majowego spotkania z cyklu „Życie na gigancie” w częstochowskim duszpasterstwie akademickim „Emaus” był ks. dr Tomasz Podlewski – kapłan archidiecezji częstochowskiej, który obecnie mieszka w Rzymie, pracując jako dyrektor biura prasowego Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II. W poniedziałkowy wieczór 26 maja, licznie zebranym słuchaczom, na prośbę duszpasterza akademickiego ks. Michała Krawczyka, opowiedział on o swojej pracy i podzielił się rzymskim doświadczeniem czasu konklawe oraz wyboru i pierwszych celebracji Ojca Świętego Leona XIV. Poniżej przytaczamy fragmenty wypowiedzi ks. Podlewskiego.

W kontekście wyboru nowego papieża ks. Tomasz Podlewski mówił m. in.: „Dla mnie osobiście radość z wyboru nowego papieża to była radość podwójna. Najpierw bowiem, zanim na Placu Św. Piotra usłyszeliśmy konkretne nazwisko, wpierw w naszych uszach zabrzmiały znane wszystkim słowa Hamebus Papam. Dla mnie już same one były dostatecznym powodem wzruszenia, radości i wdzięczności wobec Boga. Przecież już sam fakt, że Kościół znowu ma papieża, jest w stanie napełnić serca katolików pokojem. I rzeczywiście tak było. Zdałem sobie sprawę, że ludzie wiwatują na cześć Ojca Świętego, nie wiedząc jeszcze, kto nim został. To była bardzo krótka i subtelna chwila, ale na mnie zrobiła wielkie wrażenie, dlatego starałem się ten moment jakoś uchwycić świadomością, objąć sercem i zachowuję go w pamięci bardzo żywo. Te słowa przyniosły nam wszystkim jasny przekaz: Łódź Piotrowa znowu ma kapitana! Na Watykanie znowu jest papież! Po czasie oczekiwania i sede vacante, nasz Kościół znów jest pod opieką Piotra! Dla mnie osobiście to był bardzo ważny moment i mimo że ten aplauz oddzielający słowa Hamebus Papam od konkretnych słów Cardinalem Prevost to była w sumie tylko chwila, dla mnie miała wielkie znaczenie. Ten ulotny moment, na który świadomie zwracam dziś uwagę, dla mojej duszy miał w sobie coś z radości dziecka, kiedy tata wraca do domu. Jeszcze nie wiedzieliśmy kim jest nowy papież, ale każdy zdał sobie sprawę, że Bóg po raz kolejny w dziejach Kościoła daje nam w prezencie przewodnika, którego sam dla nas zaplanował. Powiem szczerze, że ktokolwiek zostałby wówczas ogłoszony papieżem, przyjąłbym go z identyczną wdzięcznością i miłością, jako dar od samego Jezusa. Bo przecież tak jest”.
CZYTAJ DALEJ

Francja: młodzi chcą studiować teologię, kolejny znak duchowego odrodzenia

Duchowe przebudzenie, które od kilku lat można zaobserwować we Francji przejawia się również na wydziałach teologii. Powoli rośnie liczba studentów, a przede wszystkim zmienia się ich profil. Więcej jest wśród nich ludzi świeckich, młodych i kobiet.

Duchowe odrodzenie we Francji przejawia się na różne sposoby. Przede wszystkim w gwałtownym wzroście liczby ludzi, zwłaszcza młodych, którzy proszą o chrzest. W Wielkanoc ochrzczonych zostało 10384 dorosłych i 7400 nastolatków, o 45 proc. więcej niż w roku ubiegłym. W ciągu ostatnich 3 lat kilkukrotnie wzrosła też liczba Francuzów, którzy przyjeżdżają do klasztorów na zamknięte rekolekcje. Przed trzema laty 16 tys., a w roku ubiegłym 75 tys. W tym samym czasie o niemal 50 proc. wzrosła sprzedaż Biblii.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję