W grudniu Polska odkrywa w sobie dobro. W telewizji celebryta wzrusza się przy choince, mówiąc, że „warto pomagać”. W markecie między mandarynkami a plastikowymi mikołajami stoi karton na dary. W mediach społecznościowych trwa wyścig na „szlachetne” relacje: ktoś pakuje paczkę, ktoś inny wrzuca numer konta fundacji z dopiskiem „udostępnij dalej”. A potem przychodzi styczeń – i magia znika.

Dobroczynność staje się produktem marketingowym. Firma dorzuca złotówkę „na dzieci” od każdej bombonierki, ale o płaceniu podatków nie chce rozmawiać. Korporacja chwali się, że pracownicy pakują paczki dla ubogich, choć sami ledwo ciągną do pierwszego przez niskie pensje. Sieć handlowa organizuje „świąteczną akcję pomocy seniorom”, oferując im stawki, które mogą ich do tej pomocy zakwalifikować.