Reklama

Dobro przychodzi do osób, które w nie wierzą

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Lato w pełni, ale w przyrodzie już można zaobserwować spadające z drzew liście. Deficyt opadów deszczu sprawił, że barwy jesieni ujrzymy wcześniej niż zwykle. O tym, czy jesień ukaże nam pełnię sepii, cynobru i złota przekonamy się wkrótce. Pory roku mają ostatnimi czasy nietypowy charakter. W ich naturze zaczyna stopniowo brakować dawnego uroku. Ale natura dzielnie się obroni, a przemienność lata i jesieni może stać się odbiciem naszych człowieczych postaw.
Zewsząd i od wszystkich oczekujemy dobra. To naturalne pragnienie. Zapominamy wszakże, że ono - dobro - przychodzi do ludzi, którzy w nie wierzą. Kto pozostał w gronie wierzących może liczyć na wzajemność. Kto poszukuje dobra w telewizyjnych sitcomach i nie kończącym się imprezowaniu, także z alkoholem jako katalizatorem, w sposób utopijny oddalającym smutne doświadczenia, ten skazuje się na inną jakość życia. A tymczasem...
Tymczasem czas najwyższy na porządkowanie relacji międzyosobowych. W polskim domu, w rodzinach naszych, w środowisku pracy i zamieszkania coraz łatwiej dostrzec deficyt życzliwości. Ernest Bryll napisał przed laty: "(...) Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada, że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca". Ta wiara płynąca z wysokości Niebios i dana nam przez rodziców nie daje się zmajoryzować nihilizmowi. I chociaż pewne kręgi zwolenników nowej stylistyki wychowawczej pragną pchnąć kulturę i życie cywilizowane na boczne tory, to w Polsce, deficyt kapitału społecznego nie zadomowił się w skali zgodnej z oczekiwaniami gorszycieli. Ten deficyt, rozumiany jako brak zaufania społecznego, kierowany jest w stronę decydentów. Nie sięga tam, gdzie wciąż kwitnie i wciąż trwa wspólnota ducha budowana przez Kościół powszechny na fundamentach wiary.
W środowisku jarosławskim to Kościół pełni funkcję integrującą. Od Eucharystii, przez wspieranie ubogich, do wspólnych przykościelnych i plenerowych spotkań parafian wiedzie ścieżka komunikacji między tym, co święte i tym, co tę świętość wpisuje w codzienne funkcjonowanie. Podobnych przykładów można w naszej archidiecezji znaleźć więcej. To Kościół wychodzi naprzeciw ogromnej potrzebie bycia z ludźmi. To parafialne inicjatywy łączą modlitwę i nabożeństwo do Chrystusa z prostotą swoich pragnień. Dzisiaj zanika żywa i szczerze rozwijana aura relacji międzysąsiedzkich. A jeżeli nawet mówimy do siebie dużo, to słyszymy lub chcemy słyszeć jak najmniej.
Tego, jak słuchać i jak rozmawiać z Panem na Niebiosach uczy nas Matka Chrystusa. Czasem rozmowa ta jest szeptem, czasem przybiera postać refleksyjnego zamyślenia. Często zdarza mi się spotykać młodych ludzi klęczących pod krzyżem w świątyni lub przed wizerunkiem Maryi i zakrywających twarze pełne łez. Doświadczenia rodzinne, osobiste przeżycia, upadki i zranienia - wszystko to sprawia, że odczuwamy niską samoocenę. Nie można jednak pod żadnym pozorem zrezygnować z wiary i ufności Bogu.
Hedonizm, cynizm, agresywna retoryka stały się cechami różnych środowisk. W obliczu rosnących mechanizmów korupcyjnych, pogłębiającego się poczucia braku sprawiedliwości i rosnącej niewiary w poprawę warunków życia i humanizację interakcji międzyjednostkowych i międzygrupowych, niektórzy z nas nie bez trudu usiłują wydostać się poza krąg zbiorowego pesymizmu. Ten pesymizm może mieć uzasadnione podstawy, bo przecież nie można się zgodzić na pogłębiające się nierówności społeczne, na brak realnych możliwości powrotu milionów Polaków na rynek pracy. Mnożenie różnych rozwiązań i programów w praktyce nic nie zmienia. Czy można się zatem dziwić, że pogorszenie statusu ekonomicznego poważnej części społeczeństwa z jednej strony, a spieniężenie świadomości nowobogackich z drugiej, wyzwala poczucie krzywdy. Wolny rynek w Polsce skażony jest w dużym stopniu samowolą, która godzi w podmiotowość osoby ludzkiej.
Czas jest tajemnicą wiodącą ku Bogu - tak powiedział kiedyś w radiowym programie ks. Jan Sochoń. Tę mądrość przywołuję nader często. Nie znamy przyszłości, nie wiemy czy, jak i kiedy zmieni się polska ekonomika. Wiedzieć musimy natomiast, że pierwszą i ostatnią instancją, której z przekonaniem możemy powierzyć nasze lęki i niepokoje jest Wszechmogący Pan. To On daje nam siebie i daje Niebo. To w Jego wielkości odkrywamy nadzieję. Nadzieja umiera ostatnia. Przed jej odejściem powinniśmy się skoncentrować na wyborze Chrystusa. Po raz drugi, trzeci i następny. Od nas samych zależy renesans wiary. Tak postępując zaczniemy - w świecie deprecjacji czystości, świętości i mądrości - budować z ciszy i zapachu kwiatów miłość bliską ideałowi. Takiemu ideałowi, który przeciwstawi się coraz ostrzejszym zagrożeniom moralnym i anomii rozumianej przez socjologów jako rozpad wartości.
Nie jest łatwo pokonać zło przybierające atrakcyjne niekiedy formy. W jednej parze ze złem sytuuje się lęk. Spróbujmy jednak zrozumieć słowa abp. Józefa Życińskiego, który w jednym z radiowych felietonów powiedział: "(...) Wyzwolenie z lęku jest ważnym składnikiem odpowiedzialności za środowisko".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież apeluje o komunikację wolną od wrogości

2025-09-20 10:05

[ TEMATY ]

papież

Orędzie papieża Franciszka

Vatican Media

„Trzeba być świadkami i promotorami komunikacji bez wrogości, która szerzy kulturę troski, buduje mosty i przenika widzialne i niewidzialne mury naszych czasów” - stwierdza papież w Orędziu na 59 Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. Jego hasłem są słowa: „Dzielcie się z łagodnością nadzieją, która jest w waszych sercach”. Tradycyjnie jest ono ogłaszane 24 stycznia w dzień liturgicznego wspomnienia patrona dziennikarzy św. Franciszka Salezego. Natomiast dzień Środków Społecznego Przekazu w Kościele w Polsce obchodzony jest w trzecią niedzielę września - w roku 2025 będzie to 21 września. Tegoroczne orędzie przygotował jeszcze papież Franciszek i nosi ono datę 24 stycznia b.r.

W naszych czasach naznaczonych dezinformacją i polaryzacją, w których nieliczne ośrodki władzy kontrolują bezprecedensową masę danych i informacji, zwracam się do was ze świadomością, jak potrzebna jest - dziś, bardziej niż kiedykolwiek - wasza praca jako dziennikarzy i pracowników środków społecznego przekazu. Potrzebne jest wasze odważne zaangażowanie, aby postawić w centrum przekazu osobistą i zbiorową odpowiedzialność za bliźniego.
CZYTAJ DALEJ

Patron Dnia: Św. Andrzej Kim Taegon, pierwszy koreański kapłan

[ TEMATY ]

Św. Andrzej Kim Taegon

zdjęcie na licencji CC-0/materiał vaticannews.va/pl

Św. Andrzej Kim Taegon

Św. Andrzej Kim Taegon

Św. Andrzej Kim Taegon – pierwszy koreański kapłan, oraz towarzysze – pierwsi od czasów średniowiecza święci kanonizowani poza Rzymem – pisze ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 20 września przypada wspomnienie męczenników koreańskich. Zostali kanonizowani 6 maja 1984 r. przez św. Jana Pawła II. Relikwie św. Andrzeja Kim Taegona znajdują się w sanktuarium Mirinae w diecezji Suwon, zaś pozostałych męczenników w innych miejscach. Św. Andrzej Kim Taegon jest patronem kleru koreańskiego.

Wszyscy należeli do jednego z najmłodszych Kościołów – Kościoła koreańskiego, którego historia zaczęła się dopiero u schyłku XVIII wieku, kiedy grupa młodych uczonych koreańskich po raz pierwszy spotkała się z chrześcijaństwem, studiując europejską literaturę. Ich zainteresowanie wynikające początkowo jedynie z ciekawości, przerodziło się z czasem, pod wpływem łaski, w wiarę. Kiedy odkryli znaczenie chrztu świętego, wysłali jednego spośród swego grona do Pekinu, aby tam właśnie przyjął ten sakrament. Dla izolowanych przez wieki Koreańczyków Pekin był jedynym miastem, do którego raz w roku mogli się udać, aby zapłacić podatek. To przy okazji tych wizyt dotarły do Korei chrześcijańskie księgi. Po powrocie do ojczyzny Piotr, bo takie imię otrzymał na chrzcie wysłaniec, udzielił tego sakramentu pozostałym uczonym, dając początek Kościołowi koreańskiemu. Był to bodajże jedyny przypadek w historii Kościoła, kiedy jakiś naród przyjął Ewangelię nie od zagranicznych misjonarzy, ale od własnych braci i to świeckich.
CZYTAJ DALEJ

Pielgrzymkowe śpiewanie

2025-09-20 17:45

ks. Łukasz Romańczuk

Chór "Te Deum" z Brzeziej Łąki

Chór Te Deum z Brzeziej Łąki

W ogrodach parafii pw. św. Jakuba i św. Krzysztofa odbył się Przegląd Piosenki Pielgrzymkowej “Muzyczne Psiaki”. Bezkonkurencyjny okazał się chór “Te Deum” reprezentujący gr. 15 [franciszkańską] oraz parafię pw. św. Mikołaja w Brzeziej Łące.

Spotkanie rozpoczęła Eucharystia. Przewodniczył jej bp Maciej Małyga, który w homilii przypomniał motywy towarzyszące tegorocznej pielgrzymce na Jasną Górę, czyli biblijnej wędrówki uczniów do Emaus. Podkreślił, że każda pielgrzymka – niezależnie od tego, czy prowadzi do Częstochowy, czy odbywa się w codzienności i dzięki temu staje się drogą nadziei i odkrywania obecności Chrystusa.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję