Od 23 do 25 stycznia br. w parafii św. Józefa w Przemyślu po raz pierwszy odbywały się rekolekcje dla małżonków pod hasłem: Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską... Prowadzącymi byli ks. Jan Łojek, moderator rejonowy Domowego Kościoła rejonu Leżajsk, proboszcz z Sarzyny oraz Maria i Stanisław Lelkowie, para filialna DK z Leska. Wszystkich zebranych w Gimnazjum Salezjańskim serdecznie powitał proboszcz ks. Lesław Leś.
Podczas tych dni wysłuchaliśmy m.in. konferencji, każdego dnia uczestniczyliśmy w Eucharystii z homilią, skorzystaliśmy z poradnictwa dotyczącego odpowiedzialnego rodzicielstwa, przeżyliśmy nabożeństwo pokutne z sakramentem pojednania.
Czas ten był potrzebny, aby przyjrzeć się z bliska naszej miłości małżeńskiej. Wróciliśmy do chwili, kiedy Pan połączył nas sakramentem małżeństwa. Zastanawialiśmy się, jak tworzyć miłość małżeńską na wzór Miłości Chrystusowej i nie dać się zakrzyczeć „miłości”, którą daje nam świat, jak pielęgnować tę miłość, która nie szuka swego, daje się do końca.
Ojciec Święty powiedział: „Człowiek nie może żyć bez Miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą. Jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją”.
Mimo tego, co świat robi i innych do tego namawia, wiadomo, że udana, dobra rodzina jest tym, o co warto zabiegać - jest największą wartością, a droga życia małżeńskiego jest drogą zbawienia, na której trwamy dzięki mocy Jezusa otrzymanej w sakramencie małżeństwa. Miłość małżeńska musi się wzorować na miłości Chrystusa do Kościoła. Tak jak Jezus umiłował Kościół, tak mają miłować się małżonkowie. Nasza wzajemna miłość ma być zapominaniem o sobie, a poświęceniem się najbliższemu bliźniemu, jakim jest współmałżonek.
Pan Bóg zadziwia nas swoją wiernością, aż po krzyż. My musimy uczyć się wierności nawet wtedy, gdy ktoś drugi jej nie odwzajemnia. W człowieku tkwi pokusa odpłaty tym samym, ale trzeba pamiętać, że zło dodawane do zła potęguje je. Zdrada, jaka dokonuje się w małżeństwie jest również zdradą Pana Boga.
Siłą i natchnieniem do wszelkiego dobra jest Bóg. Gdy przygasa miłość zaczynamy dostrzegać samo zło. Trzeba nam odkryć w drugim człowieku obraz Boży, stawać się coraz lepszym i innym przynosić dobro. Jeżeli Pan nas do czegoś przeznaczył, to trzeba żeby to w nas zakwitło. Miłość potrzebuje zachwytu! Warto pamiętać, że w trosce o miłość małżeńską nie może być „urlopów”. Musi ona być aż do śmierci, nie może być „sezonowa”.
Trzeba dzielić się światem wewnętrznych przeżyć ze współmałżonkiem. Małżonkowie, którzy podchodzą do życia w sposób chrześcijański łatwiej borykają się z problemami. Celem wspólnoty małżeńskiej jest miłość i szczęście na płaszczyźnie duchowej i fizycznej oraz przekazywanie życia. Akt małżeński jest piękny i czysty, jeżeli realizujemy nasze życie zgodnie z wolą Bożą. Małżonkowie przekazują dziecku ciało, a Pan Bóg duszę.
W niedzielne przedpołudnie oddaliśmy chwałę Bogu, który sprawia w naszych sercach cuda. Usłyszeliśmy 15 świadectw składanych przez uczestników rekolekcji:
Ewa i Darek: „Pan Bóg stawia na naszej drodze wspaniałych ludzi. Pokazał nam, że wystarczy Mu powiedzieć «tak». Przed naszymi rodzicami, którzy tutaj są, chylimy czoło i całujemy ich dłonie za to, że nie odmawiają nam pomocy, gdy chcemy iść służyć. Za odrodzenie miłości w naszej rodzinie chwała Panu”.
Stanisława i Józef: „Wsłuchując się uważnie w każde wypowiedziane tu słowo, przeżywaliśmy je dogłębnie. Szukaliśmy swego obrazu w tym świetle. Jako małżonkowie musimy jeszcze wiele pracować nad sobą. Jesteśmy Panu wdzięczni za te rekolekcje, wielbimy Go w swoich sercach”.
Bożena i Wojciech: „Bardzo przeżyliśmy modlitwę małżonków. Ciągle na nowo się ubogacamy. Jesteśmy 25 lat w DK, a pierwszy raz na takich rekolekcjach. Po 37 latach małżeństwa doszliśmy do wniosku, że jeszcze mamy coś do zrobienia”.
Aleksandra i Edward: „Jesteśmy małżeństwem z 29-letnim stażem. Po sobotnich konferencjach przeżyliśmy po raz pierwszy taki dialog małżeński - szczery, wypływający z serca. Jesteśmy bardzo zbudowani tymi rekolekcjami”.
Małgorzata i Wojciech: „Zrozumieliśmy, że nasze życie potrzebuje jeszcze wielu takich rekolekcji, takiego «sprzątania». Doświadczyliśmy jak ważna w małżeństwie jest wzajemna komunikacja”.
Urszula i Zbigniew: „Dzięki trwaniu w Domowym Kościele udało nam się wiele uporządkować. Mamy sześcioro dzieci i jesteśmy otwarci na życie. Potrzebne nam jest ciągłe odnawianie tego, co sobie ślubowaliśmy. Jest to możliwe do zrealizowania tylko z Bogiem. Cieszymy się ze spotkania z ludźmi, którzy chcą kroczyć drogą ku Bogu”.
Maria i Krzysztof: „Dziękujemy Panu za wszelkie dobro, jakie wprowadził w nasze życie. Za świętych kapłanów i za każdego z was, którzy ubogacacie nasze życie. Rekolekcje uświadomiły nam, że musimy jeszcze dużo nad sobą pracować, wyzbywając się własnego «ja».
Irena i Antoni: „Dzięki modlitwie całej rodziny zrozumiałem wiele i podjąłem słuszną decyzję - jestem trzeźwy. Dziękuję Panu i całej rodzinie za ten dar”.
Stanisława i Jerzy: „Powołani byliśmy od dawna, a wybrani od niedawna. Wiemy, jak wiele nam brakuje i jak człowiek jest marny”.
Romana i Jerzy: „Jesteśmy dzisiaj bardzo szczęśliwi, bo Pan nam pomógł. Zrozumieliśmy, że bycie razem duchowo jest najważniejsze”.
Agata i Jarek: „Zrozumieliśmy jak mamy budować jedność małżeńską na płaszczyźnie duchowej i fizycznej. Będziemy bardziej tolerancyjni, jeśli chodzi o nasze zainteresowania”.
Maria i Antoni: „Odkryliśmy, że jeszcze dużo brakuje w naszym małżeństwie, ale będziemy się starali wprowadzać w życie to, co tu usłyszeliśmy”.
Barbara i Zdzisław: „Jezus nauczył nas kochać nie wymagając nic w zamian. Ćwiczymy się w większym zaufaniu Bogu. Jesteśmy wdzięczni Panu za rozjaśnienie wielu tajemnic”.
Podczas Eucharystii kończącej rekolekcje, celebrowanej przez księży Lesława Lesia, Jana Łojka i Romana Wawro - moderatora rejonowego DK rejonu Przemyśl II, odnowiliśmy wraz z parafianami przyrzeczenie małżeńskie. Podczas procesji z darami złożonych zostało 14 Krucjat Wyzwolenia Człowieka, w tym 11 członkowskich.
Warto podkreślić, że organizatorzy zapewnili opiekę dzieciom uczestników rekolekcji w świetlicy SERVUS działającej przy parafii św. Józefa. Dziećmi zajmowały się, ku obopólnej radości, siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny Renata i Magdalena oraz s. Tobiasza, felicjanka. Taka dogodność pozwoliła na uczestnictwo w spotkaniach wielurodzicom.
W skład diakonii muzycznej, która w swoją służbę włożyła serce i niebywały talent, weszło małżeństwo Lucyna i Piotr Misińscy oraz Paweł Antoniak. W rekolekcjach uczestniczyły 202 osoby m.in.: z Zapałowa, Rybotycz, Radymna, Krościenka Wyżnego, Walawy, Nizin, Buszkowic, Grochowiec.
Organizatorzy - pary odpowiedzialne za rejony Przemyśl I i II Ala i Mieciu Weimerowie oraz Ewa i Darek Koperscy serdecznie dziękują wszystkim za wszystko. Szczególnie wdzięczni są sponsorom, proboszczowi ks. Lesławowi Lesiowi, ks. Wiktorowi Szlęzakowi, dyrektorowi Gimnazjum Salezjańskiego.
Nasz wiek nie mierzy się latami, lecz wiarą i miłością. W rekolekcjach uczestniczyły małżeństwa z 20-, 30- i blisko 40-letnim stażem małżeńskim. Wiele z nich zgodnie stwierdziło, że taki święty czas winniśmy przeżywać często, a słowa przysięgi małżeńskiej powtarzać sobie jeszcze częściej. O miłość nieustającą, której pobłogosławił Chrystus, musimy dbać przez całe życie.
W naszej codzienności doświadczamy niekiedy trudnych chwil, w których wydaje się nam, że zostaliśmy sami. Wtedy, tak jak Apostołowie wołamy: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”. A Jezus jest wciąż z nami: pomaga, ratuje, wyzwala - tylko nam brak wiary. Idźmy w życie do naszych obowiązków wynikających z powołania i z głęboką wiarą podejmujmy zadania, do których Pan nas wzywa.