Narodziny „najstarszej siostry”

Najstarszą z tych trzynastu jest parafia pw. Chrystusa Odkupiciela przy ul. Żubardzkiej 28. Istnieje od 26 marca 1989 r., erygowana dekretem bp. Władysława Ziółka. Pierwszym proboszczem został ks. Krzysztof Kołodziejczyk. Tymczasowa kaplica, wybudowana z zapałem i zaangażowaniem przez parafian, została poświęcona 2 grudnia 1989 r. Niebawem też powstał projekt architektoniczny parafialnego ośrodka duszpasterskiego. W 1993 r. rozpoczęto budowę domu parafialnego, w którym przewidziano część mieszkalną dla duszpasterzy oraz część administracyjno-katechetyczną. 24 kwietnia 1995 r. podczas jubileuszowej pielgrzymki do Rzymu (w związku z 75-leciem diecezji łódzkiej), Ojciec Święty Jan Paweł II w obecności łódzkich biskupów i ks. K. Kołodziejczyka, poświęcił kamień węgielny przyszłego kościoła - kamień czeka na wmurowanie.

Przybywa nowy Gospodarz

21 września 1997 r., doświadczony duszpasterz i budowniczy kościoła w Szczawinie ks. kan. Józef Wagner został mianowany nowym proboszczem parafii. To o ks. Józefie powie dwa lata później, podczas uroczystości poświęcenia nowej kaplicy, Ksiądz Arcybiskup: „Jeżeli do czegoś przykłada się serce tak, jak on przyłożył kiedyś w Szczawinie i przykłada tutaj, to właśnie ta temperatura miłości roztapia, rozprasza, usuwa wszelkie trudności i przeciwieństwa. Wtedy okazuje się moc i potęga Bożego działania przez słabych ludzi”.
W parafialnej kronice zapisano: „Za najważniejsze zadanie Ksiądz Kanonik uznał budowę kościoła Bożego w sercach ludzkich, bo jeśli nie ma ładu w sercach, to i ta kamienna budowla też nie powstanie. Jeżeli jest Kościół Boży w sercu, to ten materialny łatwiej się buduje”.
Budowa „kamiennego” kościoła była konieczna, bowiem tymczasowa kaplica nie tylko zagrażała bezpieczeństwu ludzi, ze względu na zły stan techniczny, ale jej szczupłość nie stwarzała odpowiednich warunków przeżywania sprawowanych nabożeństw i udzielania sakramentów świętych, szczególnie Komunii św. w niedziele i święta.
W grudniu 1997 r. parafianie z radością przyjęli fakt, że Ojciec Święty Jan Paweł II uhonorował ich proboszcza - ks. kan. Józefa Wagnera (w 30-lecie kapłaństwa) godnością prałata i kapelana Jego Świątobliwości.

Powstaje dom parafialny...

Na początku 1998 r. zaktualizowano projekt domu parafialnego i w kwietniu rozpoczęto budowę nowej murowanej kaplicy. Do końca roku wybudowano sieć sanitarną, doprowadzono wodę, energię elektryczną i gaz. Do wielu prac chętnie włączyli się parafianie, wśród 69 osób było 19 pań, których nazwiska zapisano w kronice. W roku 10-lecia parafii, 8 września 1999 r. abp Władysław Ziółek poświęcił nową kaplicę i plebanię. Powiedział wtedy do parafian: „Jestem przeogromnie wdzięczny Księdzu Prałatowi (...), że przyszedł tutaj przed dwoma laty, ażeby podjąć to dzieło rozpoczęte i poprowadzić je w sposób jak najbardziej właściwy ku szczęśliwemu zakończeniu. Sam tutaj przed wami wyznał, jak bardzo pragnie, żeby móc rozpocząć w najbliższym czasie budowę kościoła”.

... i rosną mury parafialnej świątyni

Chcąc ułatwić parafianom składanie ofiar na wspólne dzieło, Ksiądz Proboszcz spowodował wydanie książeczki „Fundusz ofiarnych serc budowy kościoła pw. Chrystusa Odkupiciela w Łodzi” - jako świadectwo materialnego wsparcia budowy świątyni. Natomiast dzieci odnotowywały w pamiątkowych dzienniczkach drobne ofiary na „serca” do dwóch dzwonów, których fundacją uczczono i upamiętniono Jubileuszowy Rok 2000. W ten sposób dzieci zebrały 2200 zł. Dzwony konsekrował abp Władysław Ziółek 17 października 2000 r. W tym samym dniu Ksiądz Arcybiskup pobłogosławił część mieszkalną i sale katechetyczne w domu parafialnym. Z biegiem czasu następowały nowe dokonania: poświęcenie dzwonnicy, zadaszenie tarasu, wyłożenie schodów i itp.
27 sierpnia 2000 r., w roku jubileuszu 35-lecia kapłaństwa ks. prał. Józefa Wagnera, parafia otrzymała wszystkie dokumenty zezwalające na rozpoczęcie budowy. Autorem projektu architektonicznego kościoła (zgodnego z sugestią Księdza Proboszcza) jest znany łódzki architekt Aleksy Dworczak, projekt konstrukcji opracował mgr inż. Janusz Frey, a instalację elektryczną - inż. Andrzej Chmiel.
4 października 2002 r. Ksiądz Proboszcz poświęcił plac budowy i... pierwszą łyżkę koparki ziemi z wykopu pod fundamenty kościoła, bo - jak powiedział wtedy - „to, co jest poświęcone, oddane jest Bogu na własność”.
22 lipca 2003 r. rozpoczęto wznoszenie murów. Wszystkie kolejne etapy prac są skrupulatnie zapisane w kronice, a przede wszystkim na łamach parafialnego miesięcznika Żubardzkie Wieści w cyklu Nasza nowa świątynia, który przygotowuje inż. Zygmunt Miller. O budowie mówią też strofy wierszy: Są projekty i wykopy,/ Są już ława i fundament./ Będą ściany, dach i stropy./ Będzie kościół - nasz fundament. (Jerzy Jary). Parafianie doceniają zatroskanie i zaangażowanie swojego Proboszcza, więc i jemu poświęcono kilka wersów: A gdy przyjdzie tydzień nowy/ To, gdy Prałat tylko zdrowy,/ Sam dogląda, dopatruje,/ Jak nasz kościół się buduje./ Chodzi, patrzy z każdej strony/ Jak w mig rośnie w dzień i z rana/ Dla nas i na Chwałę Pana. (Jerzy Jary).

Umacnia się parafialna wspólnota

Równolegle z murowaną świątynią rozwija się kościół duchowy, o czym świadczą ważne wydarzenia oraz praca licznych grup modlitewnych. I tak np. w kwietniu 1995 r. ukazał się miesięcznik Żubardzkie Wieści, a w październiku parafię nawiedził obraz Madonny Watykańskiej. Rok 1999 przyniósł powstanie chóru im. św. Cecylii a 2001 r. - chóru Męskiego im. św. ojca Pio. Apostolstwo Dobrej Śmierci to owoc rekolekcji wielkopostnych w marcu 2001 r. Natomiast 6 marca 2002 r. odbyła się w parafii pierwsza w archidiecezji uroczysta Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla Wszechświata. Od czerwca 2003 r. parafia ma swój hymn Idziesz przez wieki....
Wśród grup parafialnych znajdują się: Żywa Róża, asysta, ministranci, Krąg Biblijny, duszpasterstwo rodzin, Miłosierdzie Boże, Caritas parafialna, Krąg Dzieci Bożych, Legion Małych Dusz, Adoracja Najświętszego Sakramentu, chóry i schola. Z tej ostatniej ks. Stanisław Danilewicz (kapelan łódzkiego sportu) utworzył żeńską drużynę piłkarską, która działa obok drużyny męskiej szkoły średniej.
174 dzieci z radością odpowiedziało na apel Ojca Świętego z 13 maja 2000 r., zapisując się do „Szkoły Maryi”. Ubogaceniu życia duchowego wspólnoty parafialnej sprzyjają także pielgrzymki do miejsc szczególnego kultu Matki Bożej; corocznie do Belgii wyjeżdża Legion Małych Dusz.

Bądźmy razem!

Jest marzec 2004 r.... Spójrzmy na mury i zasłonięte rusztowaniami główne wejście do kościoła. Dzięki informacjom zamieszczonym na łamach ŻW wiemy, co już zostało wykonane, np. są ściany zewnętrzne: lewej nawy do wysokości 4,9 m i prawej do wysokości projektowanej. W ścianie widoczne okna (3,7 m) zakończone łukami. Przykryto stropami zakrystie dla księży i ministrantów, boczne wejścia przy kaplicach oraz pomieszczenia gospodarcze i sanitarne. Wykonano strop chóru i nad pomieszczeniem na rekwizyty kościelne. Szalunki zasłaniają potężną konstrukcję słupów i belek na wysokości ponad 4 m, na której będzie stała wieża. Pozostał do wykonania bardzo trudny zakres prac na dużych wysokościach; trudny również ze względu na duże rozpiętości konstrukcji wynoszącej do 12 m. A jaka to będzie budowla? Na planie krzyża łacińskiego z dwiema kaplicami o wys. 8,5 m. Nawa środkowa wraz z prezbiterium będą mierzyły 12 m wysokości. Wnętrze ozdobią detale architektoniczne w formie wsporników i żeber stropowych.
Z nadejściem wiosny ruszą prace budowlane. Ksiądz Proboszcz ufa, że parafianie podejmą wezwanie sprzed kilku miesięcy, wyrażone w słowach: „Bądźmy razem, tworząc żywy Kościół, aby świątynia, jako Dom Boży, mogła otworzyć drzwi dla wszystkich tych, którzy będą szukać Chrystusa ukrytego w tabernakulum i ciszy kościoła”.