"Gdyby dziś narodził się na nowo, a zapytany - jaka drogę życia obrałbym - bez wahań wszedłbym na drogę kapłaństwa, choćbym od początku jasno wiedział, że skończę w okowach Chrystusowych, we wzgardzie szubienicy. Lepiej być wzgardzonym kapłanem, niż uwielbianym Cezarem."

Kard. Stefan Wyszyński, "Zapiski więzienne"

W sobotnie przedpołudnie 2 czerwca br., podczas uroczystej Mszy św. w Archikatedrze, abp Józef Życiński udzielił świeceń prezbiteratu 20 diakonom, absolwentom Metropolitalnego Seminarium Duchownego i Wydziału Teologii KUL. W koncelebrze uczestniczyli: bp Mieczysław Cisło, wychowawcy MSD z rektorem ks. prał. Marianem Nowakiem oraz ponad 100 kapłanów. Do piękna Liturgii przyczynił się chór MSD pod dyrekcją ks. Stanisława Dumy. Prezbiterat jest drugim stopniem sakramentu święceń. Prezbiterzy, złączeni z biskupem i jemu posłuszni, przyczyniają się do budowy i umacniania Kościoła przez sprawowanie sakramentów, głoszenie słowa Bożego i świadectwo życia. Bezpośrednio przed święceniami diakoni roku VI odbyli tygodniowe rekolekcje w Nałęczowie, które prowadził ks. Janusz Stefanek, ojciec duchowny. Po powrocie z rekolekcji 1 czerwca diakoni złożyli w kościele seminaryjnym wyznanie wiary i przysięgę przy objęciu urzędu sprawowanego w imieniu Kościoła. W dzień przyjmowania święceń kapłańskich po Ewangelii nastąpiła prezentacja przyjmujących święcenia prezbiteatu Arcypasterzowi i zebranym w archikatedrze. Każdy z nich został imiennie wezwany i przez wypowiedzenie słowa " Jestem" wyraził gotowość przyjęcia święceń.

W homilii Arcybiskup nawiązał do słów posyłających proroka Jeremiasza: "Pójdziesz, dokądkolwiek cię poślę i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę." Te słowa odnoszą się do młodych kapłanów. Bóg posyła w nieznanych kierunkach, ku nieznanym zadaniom, aby nieść przesłanie nadziei i prawdy. Na ty jeremiaszowym szlaku jesteśmy świadomi odpowiedzialności, która wiąże się z głoszeniem prawdy. Kaznodzieja nawiązał do sytuacji w Irlandii, gdzie w dobrym roku święcą dwóch kapłanów. Są trzy powody tego stanu rzeczy: zmienił się styl życia w rodzinach, Kościołowi zaszkodziła polityka oraz brak nowych inicjatyw duszpasterskich. Dziś w wielu rodzinach ważniejsze są pieniądze, kariera, a Chrystus i sprawy religii są spychane na margines. W polskiej perspektywie, dziękując za Jana Pawła II - mówił Metropolia - trzeba wnosić jego przesłanie do rodzin, podejmować nowe inicjatywy. Jako wspólnota Kościoła należy głosić Ewangelię, uczynić ją dewizą życia. Arcypasterz podziękował za atmosferę rodzin młodych diakonów, sprzyjającą powołaniu. Przy wyczytywaniu imion kandydatów były czytane imiona rodziców i to "Jestem" zyskiwało znamiona rodzinne - to rodzice ukazywali nowym kapłanom Bożą drogę. Ksiądz Arcybiskup podziękował także kapłanom za ukazanie piękna drogi kapłańskiego życia. To, że w Polsce jest wielu kapłanów, wielu wiernych zaangażowanych jest wyrazem jedności Kościoła. Kaznodzieja podkreślił, że Chrystus nazywa diakonów przyjmujących święcenia swymi przyjaciółmi, a to zobowiązuje. Na zakończenie homilii Arcypasterz życzył im, aby na drodze kapłaństwa przeżywali radość bycia przyjaciółmi Chrystusa.

Po homilii kandydaci do święceń publicznie wyrazili gotowość do wiernego wypełniania zobowiązań płynących z przyjęcia święceń. Następnie odnowili przyrzeczenie posłuszeństwa podchodząc do Arcypasterza i wkładając swoje ręce w jego dłonie. Kolejnym momentem, jednym z bardziej wzruszających, było odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych. W trakcie tej modlitwy przyjmujący święcenia leżąc krzyżem nawiązali do modlitwy Jezusa w Ogrójcu. Po Litanii nastąpił najistotniejszy moment świeceń prezbiteratu: włożenie rąk i modlitwa konsekracyjna. Ksiądz Arcybiskup w milczeniu wkładał ręce na głowę każdemu z nich, przekazując Ducha Świętego, mocą którego będą sprawować sakramenty Eucharystii, pokuty i namaszczenia chorych. Dla podkreślenia jedności kapłaństwa gestu włożenia rąk dokonali też zebrani kapłani. Po tych aktach Ksiądz Arcybiskup odmówił modlitwę konsekracyjną. Następnie każdy z neoprezbiterów otrzymał ornat, strój liturgiczny kapłana. Ubrani w kapłańską szatę podchodzili do Arcypasterza, który namaszczał ich dłonie Krzyżmem św., prosząc Chrystusa o opiekę nad nimi w dziele uświęcania ludu i składania ofiar Bogu. Po namaszczeniu nastąpił obrzęd przekazania pateny z chlebem i kielicha z winem jako znaku ukazującego istotę posługiwania kapłańskiego. Następnie Ksiądz Arcybiskup i obecni kapłani przekazali nowym kapłanom pocałunek pokoju na znak przyjęcia do prezbiterium diecezjalnego. Po liturgii świeceń zaczęła się Liturgia Eucharystyczna, którą wraz z Arcypasterzem i księżmi otaczającymi ołtarz sprawowali po raz pierwszy w życiu neoprezbiterzy. Na zakończenie w imieniu nowych kapłanów wyrazy wdzięczności Bogu i ludziom złożył ks. Marek Sawicki.

Nowymi kapłanami w naszej diecezji zostali: ks. Grzegorz Bzdyrak (Janów Lubelski), ks. Jarosław Chmura (Ratoszyn), ks. Andrzej Flis (Lubartów), ks. Krzysztof Gałan (Chełm), ks. Waldemar Głusiec ( Poniatowa), ks. Artur Janczarek (Lublin), ks. Paweł Kamola (Lublin), ks. Arkadiusz Kęcik (Opole Lubelskie), ks. Grzegorz Kokowicz (Bychawka), ks. Krzysztof Kwiatkowski (Lublin), ks. Krzysztof Lichota (Karczmiska), ks. Marek Sawicki (Chełm), ks. Piotr Sikora (parafia w Nieledwi), ks. Piotr Skwira (Kraśnik), ks. Marcin Smalec (Kiełczewice), ks. Mariusz Szymaniak (Krasnystaw), ks. Marcin Szymańczuk (Świdnik), ks. Krzysztof Szymański (Stężyca), ks. Andrzej Winiarski (Rudnik), ks. Mariusz Wiracki (Kraczewice). Księża neoprezbiterzy odprawili uroczyste Msze św. prymicyjne w swoich parafiach oraz 5 czerwca wspólnie koncelebrowali Mszę św. prymicyjną dla wspólnoty seminaryjnej, w której przez 6 lat wzrastały ich powołania.