W spotkaniu uczestniczą moderatorzy, animatorzy, pary Domowego Kościoła i ci, którzy mocno zaangażowani są w ruch Światło- Życie. W sumie ok. tysiąca osób, również z zagranicy.

Jak podkreśla Krzysztof Jankowiak, rzecznik ruchu, kongregacja stanowi przygotowanie do nowego roku pracy opartego na haśle: „Sługa Niepokalanej”. - Chcemy przyjrzeć się osobie założyciela, ale nie jego życiorysowi, lecz przesłaniu. Będziemy bardziej spoglądać na jego duchowość, na aktualność jego wezwań, tak by lepiej służyć Kościołowi - powiedział rzecznik.

Jego zdaniem najbardziej aktualnym wyzwaniem jest dziś ewangelizacja, czyli „docieranie z Ewangelią do ludzi, którzy są daleko, ale także do tych, którzy są blisko Kościoła, ale nie nawiązali osobistej relacji z Jezusem”.

Krzysztof Jankowiak przypomina słowa ks. Blachnickiego, który już ponad 30 lat temu wskazywał, że „religijność oparta tylko na przekazywaniu tradycji, pewnych zwyczajów, obrzędów, skończy się”. - To się sprawdziło. Trzeba bardzo mocno pracować nad tym, by zbliżać siebie i innych do Jezusa. Dotarcie z Ewangelią do innych, to wielkie wyzwanie - podkreśla rzecznik.

- Pokazywanie miłości Boga i do Boga musi wyrażać się przede wszystkim życiem - podkreśla z kolei ks. prof. Stanisław Urbański z UKSW, jeden z wykładowców podczas kongregacji. - Zerwać z ascetycznym ujęciem świętości, z praktykami pobożnościowymi, które nie są świętością. One służą do osiągnięcia świętości. Natomiast ludzie skupiają się na praktykach pobożnościowych jako celu świętości i to jest błąd - twierdzi ks. Urbański.

Podkreśla, że doktryną teologii życia duchowego ks. Blachnickiego było mistyczne zjednoczenie z Bogiem. - Mamy dążyć do zjednoczenia w miłości z Bogiem, do doświadczenia obecności Boga i miłości Boga w swoim życiu. Wszystkie środki mają budować miłość do Boga, mamy odrzucać wszystko co nam przeszkadza w rozwoju tej miłości i wykorzystywać wszystko co nam służy w rozwoju miłości – podkreślił ks. Urbański.

To dlatego uczestnicy Kongregacji rozmawiają także o „technikach schodzenia z kanapy” i sposobach dotarcia do młodych. To największe dziś wyzwanie stojące przed oazowiczami. Ruch bardzo prężnie rozwija się w gałęzi rodzinnej, ale znacznie wolniej wśród młodzieży. - Są już diecezje, gdzie nie ma grup oazowych, ale na tych terenach nie ma także innych wspólnot młodzieżowych, więc widać jak wielkiej potrzeba tam pracy – twierdzi Krzysztof Jankowiak.

Podkreśla, że wspólnoty młodzieżowe bardzo dynamicznie rozwijają się w innych krajach np. w Chinach czy na Filipinach.

Z kolei gałąź rodzinna ruchu oazowego rozwija się w Polsce i wszędzie tam, gdzie są wyjeżdżają Polacy, a więc np. w Wielkiej Brytanii czy Niemczech. Wyjątek stanowi Ameryka, gdzie ruch rozwija się również wśród rodzin anglojęzycznych.

W sumie ruch Światło - Życie istnieje już w 40 krajach świata.

27 lutego minie dokładnie 30 lat od śmierci Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Jak podkreślają oazowicze to człowiek o niezwykłej osobowości, łączący w sobie wiele charyzmatów. Katarzyna i Paweł Maciejewscy, para krajowa Domowego Kościoła, przypominają o jego zaangażowaniu w uczenie mądrej miłości do Ojczyzny, otwartej na inne narody i kultury czy o jego wielkim dziele trzeźwościowym „Krucjacie wyzwolenia człowieka”.

Ks. Franciszek Blachnicki był wybitnym teologiem posiadającym dalekosiężną wizję duszpasterską, z której zrodziły się liczne dzieła. Był prekursorem nowych metod ewangelizacji. Największym jego dziełem jest eklezjalny Ruch Światło-Życie, realizujący pogłębioną formację dzieci, młodzieży, osób dorosłych, rodzin - w ramach Domowego Kościoła, osób konsekrowanych - poprzez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła oraz kapłanów - w ramach Unii Kapłanów Chrystusa Sługi. Dla wszystkich stanów i grup wiekowych katolików Ruch ma właściwą sobie drogę wychowania „nowego człowieka”, realizowaną poprzez wakacyjne rekolekcje oazowe oraz systematyczną formację w ciągu roku i diakonię w parafii.

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania.

Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.

Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954.