Nakręcone już sceny obejrzą katecheci podczas inauguracji roku katechetycznego 28 i 29 sierpnia w Kielcach, a przedpremierowy pełny pokaz jest zaplanowany dla uczniów - stypendystów, którym zostanie w tym roku przyznane stypendium z Funduszu bp. Kaczmarka.

„Byłby to 7 października br. Pokaz dla uczniów stanowiłby zarazem zapoczątkowanie inicjatyw związanych z przygotowaniem do jubileuszu 80-lecia ingresu bp. Kaczmarka do katedry kieleckiej” – mówi reżyser filmu Sławomir Mazur, dziennikarz TVP 3 Kielce. Byłyby to wystawy tematyczne, ścieżka edukacyjna itp.

Film rozpoczyna się sceną aresztowania bp. Kaczmarka. Nakręcono je w kieleckim seminarium, na podstawie m.in. zapisków Leona Dziedzica, kierowcy bp. Kaczmarka.

Mazur wyjaśnia, że choć aresztowanie biskupa miało miejsce w kurii, lepiej do potrzeb filmowych sprawdza się seminarium, ze względu na zupełnie nową aranżację i współczesne zagospodarowanie pomieszczeń. Z kolei ostanie sceny pokazują śmierć bp. Kaczmarka.

Podstawą scenariusza filmu stało się słuchowisko „Sprawa biskupa Czesława Kaczmarka. Anatomia śledztwa” przygotowane w Radiu Kielce przez Bohdana Gumowskiego i wyemitowane 17 lutego 2014 r. Konsultantem historycznym słuchowiska był dr Tomasz Domański, historyk z kieleckiej delegatury IPN. W rolach głównych wystąpili: Jerzy Trela, Krzysztof Globisz, Andrzej Seweryn i Mirosław Bieliński.

Producentami filmu są „Wzgórze Zamkowe” wspólnie z diecezją kielecką. W epizodach fabularnych wystąpią kieleccy aktorzy. Tytułową rolę bp. Kaczmarka zagra pracujący na co dzień w Teatrze Lalki Zdzisław Reczyński. Z kolei w warstwie dokumentalnej swoje badania zaprezentują naukowcy z różnych ośrodków, m.in. biograf biskupa ks. prof. Jan Śledzianowski oraz senator prof. Jan Żaryn.

Czesław Kaczmarek urodził się 16 kwietnia 1895 r. w Lisewie Małym k. Sierpca. Rozpoczął pracę jako nauczyciel. W 1916 r. wstąpił do seminarium duchownego w Płocku. W 1922 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1927 r. uzyskał doktorat w Instytucie Nauk Społecznych i Politycznych w Lille we Francji. Podczas studiów prowadził też aktywną pracę duszpasterską wśród polskiej emigracji.

Po powrocie do kraju rozpoczął ożywioną działalność duszpasterską i społeczną. Zaangażował się w Akcję Katolicką, organizował duszpasterstwo młodzieży, zakładał czasopisma.

24 maja 1938 r. został mianowany biskupem kieleckim. Podczas wojny i niemieckiej okupacji angażował się żywo w działalność charytatywną, prowadził konspiracyjne seminarium duchowne, opiekował się uciekinierami, wspierał materialnie ruch oporu. Działalność tę kontynuował w warunkach powojennych, wspierając ubogich i angażując się w odbudowę zniszczeń.

Zwracał również uwagę na intelektualną i duchową formację młodzieży, zwłaszcza przyszłych duchownych, erygował nowe parafie, przeprowadzał akcje trzeźwościowe.

20 stycznia 1950 został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Poddany torturom, „przyznał się” do niepopełnionych czynów, po czym w procesie pokazowym we wrześniu 1953 r. skazany został na 12 lat więzienia oraz utratę praw publicznych.

Zwolniony został w 1957 r. Powrócił wówczas do diecezji kieleckiej, mimo ponownych prób usunięcia go przez władze w 1959 r., szykan i upokorzeń. Zmarł 26 sierpnia 1963 r. w Lublinie. Został zrehabilitowany został pośmiertnie w 1990 r.