Reklama

Poświęcenie nowej świątyni w Trzęsówce

Pomnik wiary, miłości i patriotyzmu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

O budowie nowej, murowanej świątyni w Trzęsówce myślano już od dawna. Przełomem była wizytacja bp. Edwarda Białogłowskiego w marcu 1998 r. - w akcie powizytacyjnym pojawił się zapis o potrzebie budowy świątyni. Jeszcze tego samego roku podczas odpustu bp E. Białogłowski dokonał poświęcenia miejsca pod budowę, „wyjmując je - jak powiedział ks. prał. Tadeusz Kulig, emerytowany proboszcz z Trzęsówki - spod własności ludzkiej i oddając w wyłączne władanie Boga”. 12 czerwca 1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II poświęcił w Sandomierzu kamień węgielny pod świątynię. Jego wmurowania dokonał bp Kazimierz Górny podczas uroczystości odpustowych 25 lipca 1999 r.
W tym czasie trwały już prace budowlane, realizowane według projektu architektonicznego śp. Zbigniewa Zjawina, architekta z Krakowa. Nadzór nad nimi sprawowali: Bronisław Wyka z Kolbuszowej, Jan Fryc oraz pracujący bezpłatnie - Edward Micek i Alojzy Rola. Wystrój wnętrza zaprojektowała mgr Jolanta Kłosowska z Krakowa. Prace konserwatorskie wykonali: mgr Stanisław Kłosowski - przy odnowieniu zabytkowego krzyża do prezbiterium i prof. Tadeusz Stopka z pracowni konserwacji malarstwa ASP z Krakowa - przy odnowieniu obrazu św. Anny.
Godna podkreślenia jest praca i ofiarność prawie wszystkich parafian, dla których budowa była okazją do wyrażenia swej wiary w Boga, przywiązania do parafii i solidarności we wspólnym dziele. To także przykład wspaniałej współpracy dwóch kapłanów: wieloletniego proboszcza ks. prał. Tadeusza Kuliga, inicjatora budowy, a dzisiaj powszechnie szanowanego księdza rezydenta, i ks. Stanisława Majdy, proboszcza od 2002 r., który z oddaniem podjął dzieło poprzednika.
Do poświęcenia nowej świątyni trzęsowscy parafianie przygotowali się właściwie przez cały 6-letni okres budowy, bo codziennie odmawiana była modlitwa w intencji budowniczych i ofiarodawców. W tygodniu poprzedzającym uroczystość wierni uczestniczyli w rekolekcjach, wypominkach za zmarłych, którzy nie doczekali nowej świątyni (od 1998 r. - 172 osoby), Apelu Jasnogórskim i uroczystym przeniesieniu do kościoła wiernej kopii Obrazu Czarnej Madonny (do nawy bocznej - ufundowanej przez rodaka o. dr. Jana Mazura OSP) i wspomnianego już odrestaurowanego krzyża, starszego niż sama parafia (do ołtarza głównego).
Uroczystości poświęcenia świątyni przewodniczył bp Kazimierz Górny, w asyście m.in. kapłanów dekanatu kolbuszowskiego i kapłanów rodaków.
Wewnątrz po brzegi wypełnionej wiernymi świątyni bp K. Górny dokonał poświęcenia ołtarza, tabernakulum, krzyża w ołtarzu, chrzcielnicy i gmachu świątyni. W homilii, której wysłuchali m.in. przedstawiciele wojewódzkich, powiatowych i gminnych władz samorządowych, Ojciec diecezji nazwał świątynię w Trzęsówce, budowaną w trudnych czasach zubożenia społecznego, pomnikiem wiary, miłości do Boga i patriotyzmu. „Świątynia materialna” - podkreślił Ksiądz Biskup - jest zawsze obrazem świątyni, którą jest sam człowiek i w której Bóg chce zamieszkać na zawsze”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Józef - Rzemieślnik

Niedziela Ogólnopolska 18/2004

[ TEMATY ]

Święta Rodzina

Ks. Waldemar Wesołowski/Niedziela

Obraz św. Józefa, patrona parafii

Obraz św. Józefa, patrona parafii

Ewangeliści określili zawód, jaki wykonywał św. Józef, słowem oznaczającym w tamtych czasach rzemieślnika, który był jednocześnie cieślą, stolarzem, bednarzem - zajmował się wszystkimi pracami związanymi z obróbką drewna: zarówno wykonywaniem domowych sprzętów, jak i pracami ciesielskimi.

Domami mieszkańców Nazaretu były zazwyczaj naturalne lub wykute w zboczu wzgórza groty, z ewentualnymi przybudówkami, częściowo kamiennymi, częściowo drewnianymi. Taki był też dom Świętej Rodziny. W obecnej Bazylice Zwiastowania w Nazarecie zachowała się grota, która była mieszkaniem Świętej Rodziny. Obok, we wzgórzu, znajdują się groty-cysterny, w których gromadzono deszczową wodę do codziennego użytku. Święta Rodzina niewątpliwie posiadała warzywny ogródek, niewielką winnicę oraz kilka oliwnych drzew. Możliwe, że miała również kilka owiec i kóz. Do dziś na skalistych zboczach pasterze wypasają ich trzody. W dolinie rozpościerającej się od strony południowej, u stóp zbocza, na którym leży Nazaret - od Jordanu po Morze Śródziemne - rozciąga się żyzna równina, ale Święta Rodzina raczej nie miała tam swego pola, nie należała bowiem do zamożnych. Tak Józef, jak i Maryja oraz Jezus mogli jako najemnicy dorabiać przy sezonowym zbiorze plonów na polach należących do zamożniejszych właścicieli.

CZYTAJ DALEJ

Wołam Twoje Imię, Matko… Śladami „Polskiej litanii” ks. Jana Twardowskiego

2024-04-30 21:00

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Artur Stelmasiak

Najpiękniejszy miesiąc maj, Twoim Matko jest od lat – śpiewamy w jednej z pieśni. I oto po raz kolejny w naszym życiu, swoje podwoje otwiera przed nami ten szczególny miesiąc, tak pięknie wpisujący się w maryjną pobożność Polskiego Narodu.

Jak kraj długi i szeroki, ze wszystkich świątyń, chat, przydrożnych krzyży i kapliczek popłynie śpiew litanii loretańskiej. Tak bardzo przyzwyczailiśmy się wołać do Maryi, bo przecież to nasza Matka, nasza Królowa. Dla wielu z nas Maryja jest prawdziwą powierniczką, Przyjaciółką, z którą rozmawiamy w modlitwie, powierzając Jej swoje sekrety, trudności, pragnienia i radości. Ileż tego wszystkiego się uzbierało i ile jeszcze będzie? Tak wiele spraw każdego dnia składamy w Jej matczynych dłoniach. Ktoś słusznie kiedyś zauważył, że „z maryjną pieśnią na ustach, lżej idzie się przez życie”. Niech więc śpiew litanii loretańskiej uczyni nasze życie lżejszym, zwłaszcza w przypadku chorób, cierpień, problemów i trudnych sytuacji, których po ludzku nie dajemy rady unieść. Powierzajmy wszystkie sprawy naszego życia wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny. Niech naszym przewodnikiem po majowych rozważaniach będzie ks. Jan Twardowski, który w „Polskiej litanii” opiewa cześć i miłość Matki Najświętszej, czczonej w tylu sanktuariach rozsianych po naszej ojczystej ziemi.

CZYTAJ DALEJ

Papież wyniósł ks. Nykiela do godności biskupiej

2024-05-01 12:21

[ TEMATY ]

ks. Krzysztof Nykiel

Bożena Sztajner/Niedziela

Ojciec Święty mianował księdza prałata Krzysztofa Józefa Nykiela, Regensa Penitencjarii Apostolskiej, biskupem tytularnym Velia - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Ks. biskup-nominat Krzysztof Józef Nykiel urodził się w Osjakowie 28 lutego 1965 r. W 1984 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. W 1990 r. przyjął święcenia kapłańskie i należy do duchowieństwa archidiecezji łódzkiej. W roku 2001 uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1995-2002 pracował w Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. 1 lipca 2002 podjął pracę w Kongregacji Nauki Wiary. Od 18 grudnia 2009 był zastępcą sekretarza Międzynarodowej Komisji Badającej sprawę autentyczności objawień w Medjugorie. 26 czerwca 2012 roku papież Benedykt XVI mianował go regensem Penitencjarii Apostolskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję