Reklama

Polska

Przed kongresem o. Pio w Gdańsku

[ TEMATY ]

rozmowa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mateusz Magiera: Zaproponowali bracia kongres poświęcony św. o. Pio. Dlaczego taka forma?

br. Roman Rusek OFMCap: W wielu miejscach Polski odbywają się różnego rodzaju spotkania modlitewne oraz czuwania z o. Pio. Największą tego typu inicjatywą jest coroczne czuwanie w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach organizowane w połowie czerwca. Gromadzi ono tysiące czcicieli świętego stygmatyka mając charakter ściśle modlitewny. W Częstochowie odbywa się też czuwanie przed jasnogórskim obrazem Matki Bożej. W Tenczynie koło Krakowa odbywa się narodowych kongres Grup Modlitwy O Pio. Pomyśleliśmy aby na północy Polski zorganizować spotkanie poświęcone zgłębianiu duchowości o. Pio. Stąd nasza inicjatywa.

Dlaczego o. Pio, a nie na przykład Matka Teresa z Kalkuty lub inny święty „naszych czasów”?

Polskie porzekadło głosi: „koszula najbliższa ciału”. O. Pio był kapucynem. My kapucyni żyjemy tą samą duchowością. Jest on dla nas bliższy niż inni współcześni święci. Ale nie tylko. Będąc na studiach w Rzymie Jeździłem do San Giovanni Rotondo pomagać w spowiedzi. Tam poznałem braci którzy znali Ojca Pio. Ich świadectwo wywarło na mnie duże wrażenie, wręcz zachwyt nad wielkością tego człowieka. Widziałem tłumy pielgrzymów którzy z dziecięcą ufnością zwracali się do św. o Pio by ich prowadził przez życie. Przekonałem się naocznie iż ten święty naprawdę pomaga ludziom, dokonują się uzdrowienia duchowe, których byłem świadkiem i to mnie przekonało że św. O Pio dotrzymuje słowa towarzysząc ludziom także po śmierci jak sam powiedział. Wielu ludzi świeckich zachwyca duchowość stygmatyka z Gargano.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nie będzie modlitwy, tylko słuchanie?

Modlitwa oczywiście będzie. Jednak chodzi tu o rozłożenie akcentów. W Łagiewnikach mamy spotkanie modlitewne z konferencjami, natomiast w Gdańsku pochylamy się nad duchowością św. o. Pio nie zapominając o modlitwie.

Reklama

Dlaczego bracia wybrali Gdańsk?

Jako kapucyni przyszliśmy do Gdańska w 1946 roku. W dwa lata później podjęliśmy się powojennej naprawy kościoła św. Jakuba, w którym od tego czasu posługujemy. Razem ze sobą, przywieźliśmy do tego pięknego miasta to, co sami mamy najcenniejszego – naszą duchowość. To nią dzielimy się z mieszkańcami Trójmiasta i okolic.

Święty o. Pio sam zapowiedział, że prawdziwe cuda zdziała dopiero po swojej śmierci. I rzeczywiście tak się stało. Od wielu dziesięcioleci ludzie zgłębiający jego duchowość przybliżają się do Jezusa. Słyszałem wiele świadectw osób, które doświadczyły swojego nawrócenia, gdy zetknęli się z postacią świętego stygmatyka. Różnego rodzaju cudów, uzdrowień, uwolnień od złych duchów dokonanych za jego wstawiennictwem nikt nie może zliczyć. Nic więc dziwnego, że zainteresowanie świętym ciągle rośnie.

Gdy połączyć powyższe fakty w całość otrzymamy odpowiedź na Pana/Pani pytanie: przy naszym kościele w Gdańsku gromadzi się wielu czcicieli o. Pio z Trójmiasta i okolic. To oni zainspirowali nas do zwołania kongresu.

Czy kongres jest adresowany tylko do czcicieli o. Pio?

Oczywiście, że Nie. Spotkanie otwarte jest dla każdego, wystarczy tylko wcześniej dokonać rejestracji. Każdy kto chce poznać lub pogłębić duchowość św. o. Pio może skorzystać z tej wyjątkowej inicjatywy. Celem Kongresu jest popularyzacja duchowości św. o. Pio na terenie Archidiecezji Gdańskiej i w Diecezjach Polski północnej. Kongres może przyczynić się zarówno do integracji osób należących do Grup Modlitwy Ojca Pio jak i pomóc innym czcicielom świętego z Gargano, którzy planują utworzyć nowe GMOP na terenie swojej parafii.

Reklama

"OD PRZEBACZENIA DO POJEDNANIA" to temat przewodni I. edycji Kongresu na północy Polski. Dlaczego przebaczenie i pojednanie?

Przede wszystkim dlatego, że św. O Pio był charyzmatykiem Bożego przebaczenia. Sprawował sakrament pojednania kilkanaście godzin każdego dnia. Czynił to w taki sposób, że tłumy wiernych czekały w kolejce do jego konfesjonału czasem długie godziny. Zapisywano się w kolejce do spowiedzi i trzeba było czekać kilkadziesiąt dni na swoją kolej. Spowiedź u niego była niezwykła gdyż miał dar czytania w ludzkich sumieniach i pomagał stanąć w prawdzie przed Bogiem. Dlatego papież Franciszek uczynił św. O Pio patronem nadzwyczajnego Roku Miłosierdzia który przeżywaliśmy. Święty O Pio całe życie poświęcił jednaniu człowieka z Bogiem i ludzi między sobą. Poza tym obserwujemy dzisiaj tyle konfliktów między ludźmi, tyle podziałów w społeczeństwie że jest to temat bardzo na czasie. W dzisiejszych czasach ludzie potrafią skrywać i pielęgnować urazy prowadzące do nienawiści… Nie mogą uwierzyć w darmową miłość Bożą… O. Pio proponuje lekarstwo na tę chorobę przebacz a zaznasz pokoju.

Wśród zaproszonych gości jest br. Luciano Lotti OFMCap – z San Giovanni Rotondo. Dlaczego on, oraz co kierowało braćmi podczas wyboru prelegentów?

Nasz współbrat z Włoch jest jednym z najlepszych znawców duchowości świętego O Pio, napisał wiele książek i artykułów na jego temat, ciągle zgłębia pisma świętego stygmatyka. Jest więc osobą, która może nam dać wiele do myślenia .

Czy ma brat jakieś doświadczenie opieki o. Pio w swoim życiu i jak ta opieka wygląda?

Jak wspomniałem poznałem wielu świadków życia św. o Pio. Do dzisiaj mam dobry kontakt z panią dr Wandą Półtawską, która żyje dzięki opiece św. O. Pio a dla której odprawiam od czasu do czasu Mszę świętą w jej domu, ponieważ jest chora. Ci ludzie są żywym świadectwem opieki św. O Pio. Osobiście też wiele mu zawdzięczam i modlę się do niego.

Roman Rusek jest bratem mniejszym kapucynem i kapłanem. Krajowy koordynator Grup Modlitwy św. Ojca Pio. Zajmuje się szerzeniem kultu tego świętego w Polsce poprzez kazania, wykłady, kongresy, rekolekcje połączone z peregrynacją relikwii św. O Pio, otacza opieką grupy modlitewne Ojca Pio, których jest ponad trzysta w Polsce.

2017-09-07 11:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zakonne dzieło Matki i Córki

Z okazji 125. rocznicy powstania Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek z m. Teresą Marią Kreft CR, przełożoną generalną, rozmawia ks. Ireneusz Skubiś

KS. IRENEUSZ SKUBIŚ: – Chciałbym prosić Matkę o przybliżenie Czytelnikom „Niedzieli” Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego – zwanego popularnie zmartwychwstankami – które w tym roku obchodzi 125-lecie swojego istnienia.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Redaktor naczelny „Niedzieli”: wiara wymaga od nas odwagi

2024-04-29 15:54

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Niedziela

apel

Ks. Jarosław Grabowski

B.M. Sztajner/Niedziela

– Wiara obejmuje zmianę zachowania, a nie tylko powielanie pobożnych praktyk – powiedział ks. Jarosław Grabowski. Redaktor naczelny Tygodnika Katolickiego „Niedziela” poprowadził 28 kwietnia rozważanie podczas Apelu Jasnogórskiego.

– Maryja uczy nas, że wiara to nie tylko ufność, to nie tylko zaufanie Bogu, to nie tylko prosta prośba: Jezu, Ty się tym zajmij. Wiara ogarnia całe życie, by móc je przemienić. To postawa, sposób myślenia i oceniania. Wiara angażuje w sprawy Jezusa i Kościoła – podkreślił ks. Grabowski.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję