Zgromadzenie Sióstr Bożego Serca Jezusa (Congregatio Sororum Divini Cordis Jesu) wywodzi się z powstałej w 1905 r. Sodalicji Bożego Serca Jezusa, założonej przez sługę Bożą m. Gabrielę Klauzę we Wrocławiu. Sodalicję zatwierdził 13 listopada 1911 r. miejscowy ordynariusz, bp Jerzy Kopp. 16 listopada 1928 r. dekretem kard. Adolfa Bertrama sodalicja przekształciła się w zgromadzenie zakonne na prawie diecezjalnym. Zgromadzenie zostało definitywnie zatwierdzone 3 sierpnia 1937 r. przez papieża Piusa XI.
Gabriela Klauza, założycielka Zgromadzenia, urodziła się 26 sierpnia 1870. w Mysłowicach na Górnym Śląsku. W rok po jej urodzeniu rodzice przeprowadzili się do Kleciny koło Wrocławia. Gabriela wraz z siostrą ukończyły seminarium nauczycielskie, a jej dwaj bracia studiowali na Uniwersytecie Wrocławskim.
Pod wpływem lektury Historii mnichów na Zachodzie Gabriela zmieniła się wewnętrznie; zrodziła się w niej myśl porzucenia świata i wstąpienia do zakonu. Jej ojciec wówczas już nie żył, a matka sprzeciwiała się takiej decyzji. W końcu za jej zgodą wyjechała do Salzburga i podjęła pracę w niedawno powstałej Sodalicji św. Piotra Klawera. Nie tam jednak było jej miejsce. Po długich poszukiwaniach odkryła swoje powołanie i postanowiła ofiarować się Bożemu Sercu. Oddała się pracy charytatywnej we Wrocławiu, tworząc zrzeszenie apostolatu świeckich. W 1905 r. powstała Sodalicja Bożego Serca Jezusa.
Sodalistki otworzyły sekretariat Caritas dla Wrocławia. Gdy pracy przybywało, gromadziły się wokół Gabrieli chętne do pomocy kobiety. Po wybuchu I wojny światowej podjęły inicjatywę życia wspólnego. „Rozwój zamkniętej grupy sodalistek w kierunku powstania Zgromadzenia Sióstr Bożego Serca Jezusa dokonał się pod kierunkiem pierwszej asystentki, Gabrieli Klauzy, i późniejszej pierwszej przełożonej generalnej, Marii Joanny Ernst” (Konst. 10).
Po zatwierdzeniu zgromadzenia dom macierzysty znajdował się we Wrocławiu. Siostry prowadziły Caritas i opiekowały się mało uzdolnionymi dziewczętami. Powstawały nowe placówki w Kolonii, a następnie w Dreźnie, gdzie siostry zajmowały się pracą charytatywną w oddziałach Caritas. 24 listopada 1942 r. w wyniku poważnej choroby umarła w Dreźnie m. Gabriela Klauza.
Po zakończeniu wojny siostry pochodzenia niemieckiego opuściły Wrocław i zamieszkały w Zulpich Fussenich w Niemczech Zachodnich. Tam prowadziły szkołę z internatem dla dziewcząt. Założyły placówkę w Holandii, aby opiekować się chorymi. Podjęły także pracę misyjną w Brazylii. Zajęły się wychowaniem i kształceniem dzieci w prowadzonej przez siebie szkole w Santa Filomena.
Po wojnie w Polsce pozostała tylko nieliczna grupa sióstr. Czasy powojenne nie należały do łatwych. W 1953 r. siostry otrzymały nakaz opuszczenia domu we Wrocławiu. Zamieszkały wówczas w Bardzie Śląskim w zakupionym wcześniej budynku. O pracę było tam trudno, jednak dzięki Opatrzności Bożej przetrwały i te trudne lata. W marcu 1958, po objęciu rządów w diecezji przez bp. Bolesława Kominka, mogły powrócić do Wrocławia i rozpocząć działalność zgodną z charyzmatem zgromadzenia. W miarę jego rozwoju zaczęły powstawać nowe placówki. W 1977 r. siostry zapoczątkowały działalność apostolską w Starczowie, a w 1998 w Bierutowie. W 2003 r. w Cieplicach. Natomiast w tym roku otwierają nową placówkę w Wołowie.
W ostatnich latach powstała także nowa placówka w Nowogradzie Wołyńskim na Ukrainie i Ługańsku. Siostry prowadzą swoją misję także w Brazylii.
Konstytucje zgromadzenia noszą znamiona duchowości ignacjańskiej. Poprzez życie według Ewangelii siostry pragną być znakiem dla świata, w którym żyją, działając według hasła św. Ignacego Loyoli: „Wszystko na większą chwałę Bożą”.
Siostry Bożego Serca Jezusa poświęcają się Bogu w czystości, posłuszeństwie i ubóstwie na wzór tegoż Serca, przede wszystkim w celu zadośćuczynienia. Życie duchowe sióstr opiera się na kulcie Serca Bożego; codziennie ofiarowują siebie Sercu Jezusa, odmawiają litanię i nowenny do Serca Bożego, praktykują godzinę świętą w duchu wynagrodzenia.
Istotnym rysem duchowości zgromadzenia jest wynagradzanie za grzechy własne i innych. Centralnym świętem zgromadzenia jest uroczystość Najświętszego Serca Jezusa, kiedy to siostry odnawiają śluby i trwają na całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu. W sposób szczególny siostry czczą również Maryję, oddając się Jej przez akt ofiarowania w dniu obłóczyn.
Dziś siostry Bożego Serca Jezusa poświęcają się nauczaniu i chrześcijańskiej opiece nad dziećmi w przedszkolu, szkole i parafii. Pracują w duszpasterstwie parafialnym jako katechetki, organistki, zakrystianki czy kancelistki. Podejmują zadania apostolskie stosownie do potrzeb Kościoła na miarę własnych możliwości. Dom generalny zgromadzenia znajduje się od 2002 r. we Wrocławiu przy ul. Kapitulnej 4.
Tam też 30 września br. zostanie poświęcony przez abp. Mariana Gołębiowskiego nowo wybudowany dom, w którym będzie znajdowało się przedszkole.
Siostry Bożego Serca Jezusa noszą czarne habity i welony z białą wypustką. Na piersi mają krzyż profesyjny, a na ręce po ślubach wieczystych obrączkę. Mogą także nosić szare habity.