Reklama

Kongres Teologów Polskich

Od 12 do 15 września w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim pod hasłem „Kościół w życiu publicznym. Teologia polska i europejska wobec nowych wyzwań” przebiegał VII Kongres Teologów Polskich.

Niedziela płocka 40/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jako przewodniczący Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski obowiązki gospodarza pełnił biskup płocki prof. dr hab. Stanisław Wielgus. W słowie wprowadzającym powiedział on m.in.: „We wspólnocie wiernych to właśnie teologowie powołani są w sposób szczególny do rozpoznawania znaków czasu, przez które ingeruje w dzieje świata Duch Święty. Oni także - odpowiednio wykształceni i żyjący głęboką wiarą - powołani są do tego, by służyć Kościołowi coraz to bardziej pogłębionym, poszerzonym i uwzględniającym najnowsze osiągnięcia nauki komentarzem do Objawienia. Ich rolą jest również formułowanie opinii dla urzędu nauczycielskiego Kościoła, dotyczących duszpasterskich wskazań dla życia indywidualnego i społecznego.
Poczynając od Soboru Watykańskiego II, coraz częściej w nauczaniu kościelnym pojawia się pojęcie tzw. „wyzwań współczesności”, przez które rozumie się różnej natury procesy i konkretne zdarzenia, stanowiące punkty zwrotne w historii i zmuszające do przemyślenia na nowo dotychczas przekazywanej nauki teologicznej. Współczesny teolog powołany jest do tego, by kierując się zawsze duchem miłości ewangelicznej i zachowując wierność urzędowi nauczycielskiemu Kościoła, zajął jednoznaczne stanowisko wobec potrzeb współczesnego wiernego, który staje dziś wobec nowych wyzwań i zagrożeń. Powołany jest do tego, aby - mówiąc metaforycznie - wskazał i oświetlił współczesnemu człowiekowi właściwą drogę prowadzącą do Chrystusa - jedynego Zbawiciela świata. Powołany jest także do tego, aby we właściwym dla kultury, świadomości i wrażliwości współczesnego człowieka języku przekazywał mu naukę objawioną” - mówił Ksiądz Biskup.
Na ręce Biskupa Stanisława swoje słowo do uczestników Kongresu skierował Ojciec Święty Jan Paweł II (pełny tekst Listu zamieszczamy na str. I). Pierwszy dzień Kongresu przebiegał pod hasłem Chrześcijaństwo wobec wyzwań współczesnych. Programowy wykład, zatytułowany Chrześcijaństwo europejskie wobec współczesnych wyzwań wygłosił abp prof. dr hab. Bruno Forte z Neapolu, po czym na temat Teologia polska wobec wyzwań współczesności mówił o. prof. Andrzej Napiórkowski. Popołudnie przeznaczone było na pracę w grupach dyskusyjnych. Wieczornej Eucharystii przewodniczył bp Stanisław Wielgus, homilię zaś wygłosił nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk. Dzień zakończyła promocja polskich wydawnictw abp. Bruno Forte i spotkanie z autorem.
Drugi dzień kongresu skoncentrowany był na temacie Teologia a kultura. Rozpoczęła go koncelebrowana Msza św. w obrządku greckokatolickim, której przewodniczył i homilię wygłosił bp Volodymyr Viytyshyn z eparchii kołomyjsko-czerniowieckiej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. W ramach sesji przedpołudniowej wykład zatytułowany Chrystologia a antropologia wygłosił ks. prof. Jean Galot, emerytowany profesor Louvain w Belgii i Gregorianum w Rzymie, po czym o narodzie jako fenomenie kulturowym w ujęciu teologicznym mówił ks. prof. Czesław Bartnik, zaś na temat Teologia polska między Zachodem a Wschodem - ks. prof. Lucjan Balter. Popołudnie przeznaczone było na spotkania sekcyjne. Dzień zakończył koncert muzyki religijnej w Auli im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego.
Trzeci dzień obrad poświęcony był teologicznej antropologii społecznej. Eucharystii w kościele akademickim przewodniczył i homilię wygłosił abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. W ramach przedpołudniowej sesji wykład Dialog teologii z kulturą wygłosił bp prof. Gerhard Ludwig Müller, biskup Regensburga, profesor Uniwersytetu w Monachium, na temat Antropologia chrześcijańska wobec sekularyzacji życia mówił bp Kazimierz Ryczan, a wykład zatytułowany Nie można zrozumieć człowieka bez Chrystusa wygłosił kard. Stanisław Nagy. Popołudnie przeznaczone było na pracę w grupach dyskusyjnych oraz uroczystość nadania doktoratów honoris causa abp. Bruno Fortemu, ks. Jaeanowi Galot oraz bp. Gerhardowi Ludwigowi Müllerowi.
Ostatni dzień kongresu koncentrował się wokół tematu Kościół w sytuacji społeczno-politycznej. Mszy św. w archikatedrze lubelskiej przewodniczył i homilię wygłosił abp Józef Życiński, metropolita lubelski, wielki kanclerz KUL-u. W ramach spotkania dziekanów europejskich Wydziałów Teologicznych na Zamku Lubelskim wykład zatytułowany Teologia akademicka w Polsce na progu XXI w. wygłosił ks. prof. dr hab. Czesław Rychlicki, na temat Teologia w organizacji badań naukowych z perspektywy rządu mówił prof. Jerzy Błażejowski, przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, zaś o teologii w pracach Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów - prof. Janusz Tazbir. Równolegle odbywały się wykłady plenarne w auli KUL-u. Referat zatytułowany Relacja Kościół-społeczność polityczna w świetle Soboru Watykańskiego II wygłosił ks. prof. Raúl Berzosa Martínez, po czym na temat Kościół wobec kwestii społecznej mówił ks. prof. Jan Wal, zaś o prawie publicznym Kościoła w Polsce i w Europie - ks. prof. Józef Krukowski.
4-dniowe obrady zakończyło odczytanie w Auli im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego przesłania Kongresu oraz przesłania dziekanów Wydziałów Teologicznych Europy. „Dla teologii nie jest obojętne, w jakim miejscu i czasie jest uprawiana - napisali w przesłaniu uczestnicy Kongresu. - Polska od zawsze znajdowała się na styku dwóch nurtów chrześcijańskiej: tradycji wschodniej i zachodniej. Wiemy, że są one dla nas wielkim bogactwem, ponieważ różnorodność dziedzictwa może nam pomóc w głębszym poznaniu obecności i działania Boga w świecie. Po wieloletnim zniewoleniu otworzyła się przed nami przestrzeń wolności. Dzisiaj nasz kraj na nowo staje się miejscem spotkania kultur i narodów Europy. To spotkanie mogą również współtworzyć polscy teologowie. Cieszy, że jest nas wielu: nie tylko duchownych, ale również świeckich, jak również że w ostatnich latach pojawiły się nowe, liczne wydziały teologiczne.
Wspólnocie Kościoła, w której żyjemy, chcemy służyć w dojrzałym przeżywaniu wiary, by była ona bardziej przemyślana i kontemplacyjna. Jesteśmy również otwarci na dialog z tymi, którzy z różnych powodów nie utożsamiają się z Kościołem. Ich pytania, rozterki, a nawet głosy sprzeciwu, nie są jedynie wołaniem o solidarne współodczuwanie, ale pomagają nam również w odczytywaniu na nowo tajemnic naszej wiary” - napisali w przesłaniu teologowie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy akceptuję siebie i swoje życie takim, jakie jest?

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

BillionPhotos.com/fotolia.com

Rozważania do Ewangelii Łk 12, 1-7.

Piątek, 17 października. Wspomnienie św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika.
CZYTAJ DALEJ

Różaniec w trudnych sprawach ze świętą Ritą

2025-10-16 20:58

[ TEMATY ]

rozważania różańcowe

Bożena Sztajner/Niedziela

Można powiedzieć, że w tych rozważaniach św. Rita nie jest obecna przez przywoływanie jej myśli lub szczegółów życia, ale ona po prostu do nich była zapraszana. I przychodziła. Przychodziła do ludzi, którzy modlili się o rozwiązanie swoich beznadziejnych spraw. Dawała zrozumienie, dotykała indywidualnie serc.

Tajemnica I - Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu Bóg kocha cię i zadba o to, by nie brakowało ci niczego, co ci naprawdę jest potrzebne. Pamiętaj jednak, że tym, czego najbardziej potrzebujesz, jest POKORA. Ona przyjdzie do ciebie, gdy ZAAKCEPTUJESZ, że nie CZUJESZ SIĘ akceptowany, odwiedzany, zauważony, nie ciebie się pytają o zdanie; inni są wybierani, chwaleni, utalentowani, przebojowi, ładniejsi, z nimi rozmawiają, nie z tobą; jesteś odrzucany, niechciany– siostra lub ktoś inny z rodziny jest lepiej traktowany. Nie chcę ci powiedzieć, że jesteś niechciany, odrzucany, brzydki, masz być popychadłem, chłopcem do bicia itd., ale chcę cię zachęcić do pokory, która polega na akceptacji twoich odczuć i pragnieniu, by inni byli lepsi i bardziej obdarowani od ciebie, o ile tylko ty będziesz taki, jaki być powinieneś. Pokora przyjdzie na ciebie przez szereg rozczarowań i porażek. Pokora to stanięcie w prawdzie i wybranie tego, co wybrał Jezus – kielicha męki. Wtedy będziesz mógł powiedzieć: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie” (por. Ps 23,1). Przyjmij tę obietnicę z psalmu jako prawdę, uchwyć się jej jak kotwicy podczas sztormu: „Szukającemu Boga żadnego dobra nie zabraknie”. Jeśli pragniesz przezwyciężyć kłótnie rodzinne, to czy jednocześnie pragniesz pokory, która pomaga przezwyciężać spory? Jeśli pragniesz być pokornym jak Jezus, to czy jednocześnie pragniesz środków, które do głębokiej pokory prowadzą? Na skale pokory zbudujesz duchowe drapacze chmur sięgające nieba. Pokorą przebijesz najwyższe niebiosa; pokorą zdobędziesz Serce Boga; pokorą pokonasz wrogów, odbudujesz swoją rodzinę; dzięki pokorze pokonasz lęk, osiągniesz szczęście, wolność i nadprzyrodzoną radość. Dzięki pokorze staniesz się spokojniejszy, bardziej cierpliwy, mniej będziesz krzyczał, a więcej swoich grzechów będziesz wyznawał na spowiedzi, bo zobaczysz swoją nędzę. Dlaczego mamy tak mało świętych? Bo mało kto chce być głęboko pokornym. Niech Chrystus pomoże ci wpatrywać się w Niego – w Tego, który stracił wszystko, byś zyskał wszystko; w Tego, który tak bardzo się uniżył, by ciebie wywyższyć. Błogosławię cię, byś patrzył na świat nie przez pryzmat własnych odczuć, lecz w Bożej perspektywie. Popatrz na świat w kontekście wielkiej Twojej potrzeby – potrzeby stania się pokornym. Niech Jezus nauczy cię patrzeć dalej i nie skupiać się wyłącznie na tym, czego ci według twojej oceny najbardziej brakuje.
CZYTAJ DALEJ

Różaniec nadziei i siły

2025-10-17 20:54

[ TEMATY ]

modlitwa

różaniec

modlitwa różańcowa

Adobe Stock

Do prostego domu w Nazarecie przychodzi Anioł. Do młodej dziewczyny – Maryi – przy chodzi niewyobrażalna nowina: Bóg wybrał Ją na Matkę Zbawiciela. Ta chwila zmienia wszystko. Maryja się lęka, nie rozumie, pyta: „Jakże się to stanie?”. Ale nie ucieka. Nie zamyka serca. Pomimo niepewności odpowiada z ufnością: „Niech mi się stanie według słowa Twego”. W Jej „fiat” – „niech się stanie” – zawiera się najczystsza postać nadziei: nie widzę wszystkiego, ale ufam Temu, który widzi więcej. Nie wiem, jak to będzie, ale wiem, że Bóg jest wierny. Zwiastowanie to początek wielkiej historii miłości Boga do człowieka, która spełnia się nie przez siłę, ale przez pokorne „tak” jednej osoby. To „tak” zmienia świat – i może też zmienić moje życie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję