Dekanat: Maszewo
Siedziba: Przemocze 59 a
Liczba wiernych: 999
Proboszcz: ks. prał. Ireneusz Sokalski
Kościoły filialne: Sowno - pw. św. Marii Magdaleny, Warchlino - pw. Chrystusa Króla
Wspólnoty: Żywy Różaniec (4 róże), Rada Parafialna, Rady Kościelne, schole dziewczęce, Grupa Synodalna, Parafialny Zespół Caritas, ministranci (48)
Czasopisma: „Rycerz Niepokalanej”, „Posłaniec Serca Jezusowego”, „Msza św.”, „Niedziela” - 6 egzemplarzy

Wieś Przemocze położona jest na wschodnim skraju Puszczy Goleniowskiej, około 10 km na płd.-zach. od Maszewa. Przez wieś przebiega droga łącząca Goleniów z szosą Szczecin - Chociwel (2 km na płn. od niej). Znana od 1269 r. wystąpiła w dokumentach jako wieś „Premuze”. W 1580 r. należała do dóbr rodu von Everstein, następnie do domeny w Stargardzie Szczecińskim. Z XV w. pochodzi istniejący we wsi kościół. Spis z 1864 r. wymienia 570 mieszkańców, 85 budynków mieszkalnych i 195 innych. W 1872 r. przy kościele istnieje zagroda parafii, zagroda zakrystiana (z budynkiem szkoły, stajnią i stodołą). Do kościoła i parafii należało 221 mórg ziemi. Kościół był pod patronatem magistratu miasta Stargard. W 1906 r. pożar znacznie zniszczył wieś, natomiast świątynia ocalała.
Stoi ona w centrum nawsia (wieś ma układ owalnicy) i dzięki wyniosłej wieży dominuje w krajobrazie. Jest murowana z kamieni narzutowych, z cegłą gotycką w narożach nawy i wieży, górnych partiach wieży, w obramieniach portali. Ma plan prostokąta o wymiarach 20,3 m x 12,9 m. Od zachodu wieża 6,9 m x 6,4 m. Powstała na przełomie XV i XVI w. Wieńczy ją wysmukły, stożkowy, kryty blachą hełm.
Wnętrze kościoła jest jednonawowe, w części zachodniej chór muzyczny wsparty na czterech słupach. Na nim nieczynne organy z końca XIX w., z neogotyckim prospektem. Ołtarz przedstawia wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej. Ostatnio odwodniono kościół, sprawiono ołtarz soborowy, krzyż, pulpit, podstawę pod paschał, konfesjonał, nagłośnienie. Kościół poświęcono w 1945 r. Otrzymał wezwanie Matki Bożej Królowej Polski i został filią parafii w Poczerninie. Samodzielną parafię erygowano w Przemoczu 31 grudnia 1986 r. Parafią administrowali kapłani: ks. Józef Kozieł (1986-1993), ks. Henryk Dudzik CR (1993-1994), ks. Jan Rusel (1994-2001).
8 listopada 2001 r. parafię objął obecny jej administrator, ks. prał. Ireneusz Sokalski. Ksiądz Proboszcz otrzymał święcenia kapłańskie w 1986 r. Następnie studiował homiletykę (nauka o kaznodziejstwie) na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, po czym został sekretarzem bp. Kazimierza Majdańskiego. Dalej pracował jako wikariusz i kapelan wojskowy w Trzebiatowie, od 1990 r. w parafii pw. Świętego Krzyża w Szczecinie, będąc jednocześnie rzecznikiem prasowym kurii, prowadził referat do spraw radiowych i telewizyjnych. Ks. Sokalski w swej dalszej pracy wszedł głęboko w apostolat mediów i na tej niwie pełnił wiele ważnych funkcji. Był odpowiedzialny za programy katolickie w Telewizji Szczecin i w Polskim Radiu Szczecin oraz korespondentem Katolickiej Agencji Informacyjnej. Przewodniczył Radzie Nadzorczej „Vox” (Stowarzyszenie Katolickich Rozgłośni), był prezesem Spółki Producenckiej „Plus” (ogólnopolska „sieć” radia katolickiego). Za całość posługi otrzymał w 1998 r. tytuł kapelana Jego Świątobliwości Ojca Świętego Jana Pawła II. Parafia w Przemoczu jest jego pierwszym probostwem.
Parafia obejmuje 5 miejscowości. Należą do niej oprócz Przemocza: Strumiany, Wielichówko, Sowno i Warchlino. W dwóch ostatnich ostały się neogotyckie XIX-wieczne kościoły. Świątynia w Sownie zawiera cenne renesansowe wyposażenie. Już przekraczając próg kruchty podwieżowej, dostrzegamy po lewej stronie płytę nagrobną z 1599 r., z postacią zmarłego naturalnej wielkości. Przedstawia ona Klausa Hintze, błazna księcia pomorskiego Jana Fryderyka. Ozdobą wnętrza są ołtarz i ambona. Powstały w połowie XVI w. dla kaplicy w głównej rezydencji księcia Barnima XI zwanej Oderburgiem (dawnego klasztoru kartuzów pod Szczecinem). Tradycja przypisuje wykonanie ich Hansowi Peisserowi, któremu pomagać miał sam książę, z zamiłowaniem oddający się rzeźbieniu. Ołtarz i ambona w swej historii odbyły wiele peregrynacji. Były przeniesione do kościoła Mariackiego w Szczecinie, do kaplicy w rezydencji myśliwskiej księcia Jana Fryderyka w Podlesiu, wypożyczone do kościoła Mariackiego w Stargardzie Szczecińskim. 9 lat przeleżały na strychu szkoły w Sownie. Po II wojnie światowej nastąpiło rozczłonkowanie ołtarza. Centralna płaskorzeźba „Ostatniej Wieczerzy” zastąpiona została bezwartościowym oleodrukiem i znalazła się na strychu kościoła w Poczerninie. Potem trafiła do kaplicy seminaryjnej w Gościkowie-Paradyżu. Scena „Opłakiwania Chrystusa” znalazła się na plebanii w Stargardzie. Znany historyk sztuki pomorskiej dr Janina Kochanowska od dłuższego czasu zwracała uwagę na rangę tego zabytku, który na Pomorzu nie ma swego odpowiednika i wysuwała postulat jego scalenia. Doszło do tego dopiero niedawno, ołtarz wymaga teraz kosztownej konserwacji. Ksiądz Proboszcz złożył wniosek o przyznanie środków unijnych potrzebnych na ten cel i oczekuje pomyślnej decyzji. Natomiast cieszy widok ambony, która już jest po konserwacji. Wydaje się, że zabytki Sowna mogą stać się po rozpropagowaniu wielką atrakcją turystyczną.
Niedzielna Msza św. sprawowana jest o godz. 9.00 w Warchlinie, o 10.15 w Przemoczu i o 11.30 w Sownie. W dni powszednie codziennie odprawiana jest Msza św. w Przemoczu o godz. 18.00 (w wakacje o 9.00). We wtorek w Warchlinie i w środę w Sownie. Ksiądz Proboszcz ocenia udział mężczyzn w niedzielnej Eucharystii na około 40%, kobiet 60%. Liczba przyjętych Komunii św. wynosiła w roku poprzednim 25,5 tys. Pogłębieniu religijności służyły misje św., przeprowadzone w 2002 r. i peregrynacja obrazu Matki Bożej Fatimskiej. Ksiądz Proboszcz zwraca uwagę na fakt, że społeczność wsi Przemocze przyjechała na Pomorze w większości z Sambora (województwo lwowskie). Przywiozła ona tradycyjne przywiązanie do Kościoła i troskę o niego. „Gdy było malowanie kościoła, przyszło tylu ludzi, że dla wszystkich pracy nie starczyło” - opowiada ks. Ireneusz Sokalski. „Takie samo zaangażowanie widać było przy zbijaniu tynku na kościele (odsłanialiśmy głazy), gdy dziennie przychodziło do tej trudnej pracy 50 osób. Społeczność jest zintegrowana. Zawsze 3 maja mamy odpust, po Mszy św. organizowany jest festyn, głównie przez strażaków (jestem powiatowym kapelanem straży pożarnej). Organizujemy też dożynki.
Na terenie parafii mamy szkołę podstawową w Sownie, w której uczy się 152 dzieci. Religii uczy w niej Beata Loduchowska w wymiarze 18 godz.”.