W uroczystość św. Józefa, patrona świata pracy, bazylikę archikatedralną wypełnili ludzie trudniący się pracą fizyczną, a także osoby, które pracę utraciły i jej poszukują. Przybyły delegacje zakładowe NSZZ „Solidarność” i poczty sztandarowe łódzkich zakładów. Nie zabrakło też górników z Bełchatowa. W Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem abp. Władysława Ziółka współuczestniczyli bp Adam Lepa i bp Ireneusz Pękalski wraz z prezbiterami Kościoła łódzkiego. Przed Mszą św. ks. prof. Piotr Nitecki z Wrocławia wygłosił do zgromadzonych referat pt. Eucharystia źródłem jedności.
Ksiądz Profesor zwrócił uwagę, iż godność osoby ludzkiej wymaga, aby stosunki społeczne opierały się na miłości, ponieważ sam Bóg otacza człowieka swoją miłością. On jest wzorem dla naszej ludzkiej miłości, która powinna być podstawą życia zarówno społeczności chrześcijańskiej, jak i każdej innej wspólnoty. Chrystus nie przyszedł uzdrawiać stosunków społecznych, przyszedł natomiast uzdrawiać człowieka, tworzącego te stosunki. „Realizacja Chrystusowego orędzia jest zaczynem dobra, które wyda owoce w przyszłości” - podkreślił Ksiądz Profesor.
Na rozpoczęcie Liturgii metropolita łódzki abp Władysław Ziółek powiedział: „Pogłębiająca się przepaść między biedą a bogactwem, niepewność na rynku pracy, która dusi życie wielu ludzi, to wszystko skłania nas do tego, aby za przyczyną św. Józefa modlić się za wszystkich, którzy pracują, i tych, którzy pracy poszukują, a także za tych, którzy zmagają się z biedą materialną i jej skutkami”.
W homilii ks. prof. Nitecki ukazał Chrystusa jako podstawę jedności Kościoła. Jezus jest obecny nie tylko w Słowie, które pozostawił, ale także w Liturgii i sakramentach, a przede wszystkim w Najświętszym Sakramencie. Jedynie On może zaspokoić nasz głód Bożego Słowa i nasycić nas Chlebem Eucharystycznym. Komunia św. winna nam pomagać w pełnym miłości, zrozumienia i przebaczenia wzajemnym otwarciu na siebie.
Wspólną modlitwę w intencji ludzi pracy, bezrobotnych i cierpiących niedostatek zakończyło pasterskie błogosławieństwo, udzielone zebranym przez Metropolitę łódzkiego.
Zmarł ks. prałat Stanisław Kardasz, wieloletni proboszcz parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej i Świętego Jerzego w Toruniu, działacz społeczny i opozycyjny związany z Solidarnością. Miał 88 lat – poinformowała we wtorek kuria diecezji toruńskiej.
Ks. Kardasz urodził się 29 października 1936 r. w Gdyni. W 1960 r. ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Pelplinie, a w 1968 r. – historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był m.in. wikariuszem parafii św. Jakuba w Toruniu i parafii św. Krzyża w Grudziądzu, a w latach 1976-2013 proboszczem parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej i Świętego Jerzego w Toruniu.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz
Ludzie na Ukrainie muszą otrzymać pomoc, aby poradzić sobie ze skutkami wojny, fizycznymi i psychicznymi. I to stara się zapewniać od początku Suwerenny Zakon Maltański. O wsparciu Ukraińców mówi mediom watykańskim Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz, który w zeszłym tygodniu odbył wizytę na Ukrainie.
Obecny na terytorium Ukrainy od ponad 30 lat Zakon Maltański uruchomił już w lutym 2022 roku - kiedy wybuchła wojna na pełną skalę na Ukrainie - skoordynowaną akcję wszystkich swoich Stowarzyszeń, Korpusów Ratunkowych oraz około 1000 wolontariuszy (zarówno zagranicznych, jak i ukraińskich), aby zapewnić pomoc medyczną, społeczną i psychologiczną, a także bezpieczne schronienie dla osób przesiedlonych w swoim kraju i do krajów sąsiednich. Wsparciem objęto około 4 miliony osób.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
