Reklama

Aspekty

Modlitwa z serca Matki Bożej Rokitniańskiej, Pani Obozowej

W czasie zagrożenia koronawirusem bardzo wielu z nas modli się o ustanie tej epidemii. Pośród wielu modlitw jedna jest bardzo szczególna, bo umieszczona na sercu Matki Bożej Rokitniańskiej.

[ TEMATY ]

Matka Boża Rokitniańska

Archiwum redakcji

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Da pacem, Domine, in diebus nostris

Quia non est alius, Qui pugnet pro nobis, Nisi tu Deus noster.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

1. Miserere mei, Deus, secundum misericordiam tuam.

Reklama

2. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

3. Amplius lava me ab iniquitate mea:

et a peccatto meo munda me.

4. Quoniam iniquitatem meam ego cognosco:

et peccatum meum contra me est semper.

Tekst polski:

Daj Panie pokój w dniach naszego życia (naszym czasom),

bowiem nie ma innych Panie, którzy walczyli by o nas

1. Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,

w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!

2. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy

i oczyść mnie z grzechu mojego!

3. Uznaję bowiem moją nieprawość,

a grzech mój jest zawsze przede mną.

(Tłumaczenie: Paweł Piotrowski: Da pacem Domine - śpiewy łacińskie - śpiewy gregoriańskie).

W pieśni tej zwracamy się pokornie do Boga prosząc o ratunek w chwili, gdy z nikąd już nie mamy pomocy. Uznajemy jednocześnie naszą grzeszność przed Panem. Pieśń inspirowana Psalmem 51, w formie indywidualnej pieśni błagalnej i pokutnej.

Jej autorem jest Melchior Franck (ur. ok. 1580 w Zittau, zm. 1 czerwca 1639 w Coburgu). Był to niemiecki kompozytor ewangelicki przełomu późnego renesansu i wczesnego baroku. Autor m.in. tekstu pieśni świątecznej O Tannenbaum.

Nie jest znana dokładna data urodzenia kompozytora. Przypuszczalnie był uczniem Christopha Demantiusa. W 1603 objął posadę nadwornego kapelmistrza na dworze księcia Jana Kazimierza Wittelsbacha w Coburgu, którą zajmował do końca życia.

Po wielu problemach życiowych jak śmierć jego dzieci i żony, trudny okres wojny trzydziestoletniej, śmierć księcia Jana Kazimierza, Franck zmarł w biedzie. (życiorys za pl.wikipedia.org).

Pieśń można odsłuchać w dwóch wersjach:

https://teksciory.interia.pl/pawel-piotrowski-da-pacem-domi…

https://www.wykop.pl/…/da-pacem-domine-in-diebus-nostris-q…/

2020-03-18 20:45

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Matka Boża z Rokitna Królową Polski

[ TEMATY ]

Matka Boża Rokitniańska

Archiwum Aspektów

Zwyczaj koronowania obrazów Maryi zrodził się pod koniec XVI wieku w Italii. Wiąże się to z działalnością włoskiego kapucyna o. Hieronima Paolucci di Camboli z Orli (+1620). W swoich kazaniach zachęcał on wiernych do zbierania drogich kamieni, złota i srebra na koronę dla Maryi.

Do tego pomysłu przekonał również księcia Aleksandra Sforzę Pallavicino. Tenże stworzył specjalny fundusz, z którego był fundowane korony dla obrazów Matki Bożej. Środkami miała zarządzać Kapituła św. Piotra na Watykanie. Dzięki temu dokonano licznych koronacji obrazów Maryi, najpierw w Rzymie, a później w całym Kościele. Pierwszym koronowanym wizerunkiem był obraz Matki Bożej delle Febbre z zakrystii watykańskiej, który ozdobił diademem papież Urban VIII 27 sierpnia 1631. Z czasem zwyczaj ten bardzo się rozpowszechnił w Kościele. Za pontyfikatu Piusa IX dokonano ponad 100 koronacji, za Leona XIII ponad 200, zaś za Piusa XII już 244 koronacji. W XVII wieku opracowano reguły, które należało przestrzegać przy koronacji obrazów a także same ryty tego obrzędu. Dokonywano go autorytetem Stolicy Apostolskiej, a godności tej mógł dostąpić tylko obraz od dawna otaczany czcią i dodatkowo słynący łaskami.

CZYTAJ DALEJ

Kryzys powołań czy kryzys powołanych?

Tę wspólną troskę o powołania powinno się zacząć nie tylko od tygodniowego szturmowania nieba, ale od systematycznej modlitwy.

Często wspominam pewną rozmowę o powołaniu. W czasach gdy byłem rektorem seminarium, poprosił o nią młody student. Opowiedział mi trochę o sobie, o dobrze zdanej maturze i przypadkowo wybranym kierunku studiów. Zwierzył się jednak z największego pragnienia swojego serca: że głęboko wierzy w Boga, lubi się modlić, że jego największe pasje dotyczą wiary, a do tego wszystkiego nie umie uciec od przekonania, iż powinien zostać księdzem. „Dlaczego więc nie przyjdziesz do seminarium, żeby choć spróbować wejść na drogę powołania?” – zapytałem go trochę zdziwiony. „Bo się boję. Gdyby ksiądz rektor wiedział, jak się mówi u mnie w domu o księżach, jak wielu moich rówieśników śmieje się z kapłaństwa i opowiada mnóstwo złych rzeczy o Kościele, seminariach, zakonach!” – odpowiedział szczerze. Od tamtej rozmowy zastanawiam się czasem, co dzieje się dziś w duszy młodych ludzi odkrywających w sobie powołanie do kapłaństwa czy życia konsekrowanego; z czym muszą się zmierzyć młodzi chłopcy i młode dziewczyny, których Pan Bóg powołuje, zwłaszcza tam, gdzie ziemia dla rozwoju ich powołania jest szczególnie nieprzyjazna. Kiedy w Niedzielę Dobrego Pasterza rozpoczniemy intensywny czas modlitwy o powołania, warto zacząć nie tylko od analiz dotyczących spadku powołań w Polsce, od mniej lub bardziej prawdziwych diagnoz tłumaczących bolesne zjawisko malejącej liczby kapłanów i osób życia konsekrowanego, ale od pytania o moją własną odpowiedzialność za tworzenie przyjaznego środowiska dla wzrostu powołań. Zapomnieliśmy chyba, że ta troska jest wpisana w naturę Kościoła i nie pojawia się tylko wtedy, gdy tych powołań zaczyna brakować. Kościół ma naturę powołaniową, bo jest wspólnotą ludzi powołanych przez Boga, a jednocześnie jego najważniejszym zadaniem jest, w imieniu Chrystusa, powoływać ludzi do pójścia za Bogiem. Ewangelizacja i troska o powołania są dla siebie czymś nieodłącznym, a odpowiedzialność za powołania dotyczy każdego człowieka wierzącego. Myśląc więc o powołaniach, zacznijmy od siebie, od osobistej odpowiedzi na to, jak ja sam buduję klimat dla rozwoju swojego i cudzego powołania. Indywidualna i wspólna troska o powołania nie może wynikać z negatywnych nastawień. Mamy się troszczyć o powołania nie tylko dlatego, że bez nich nie uda nam się dobrze zorganizować Kościoła, ale przede wszystkim z tego powodu, iż każdy człowiek jest powołany przez Boga i potrzebuje naszej pomocy, aby to powołanie rozeznać, mieć odwagę na nie odpowiedzieć i wiernie je zrealizować w życiu.

CZYTAJ DALEJ

Maryja, ekspert od szczęścia. Diecezjalny dzień skupienia dla kobiet, cz. 1

2024-04-20 13:09

Marzena Cyfert

Adriana Kwiatkowska i s. Maria Czepiel poprowadziły spotkanie ze słowem Bożym

Adriana Kwiatkowska i s. Maria Czepiel poprowadziły spotkanie ze słowem Bożym

W kościele Najświętszej Maryi Panny na Piasku trwa diecezjalny dzień skupienia dla kobiet. Wpisuje się on w przygotowania do Synodu Archidiecezji Wrocławskiej. Na spotkanie przybyły kobiety z całej archidiecezji.

Otwarcia spotkania dokonali bp Jacek Kiciński, bp Maciej Małyga i ks. Krystian Charchut, proboszcz parafii Najświętszej Maryi Panny na Piasku. S. Maria Czepiel, elżbietanka i Adriana Kwiatkowska podzieliły się z zebranymi słowem Bożym, które przez kilka dni medytowały. Był to fragment Ewangelii mówiący o nawiedzeniu św. Elżbiety przez Maryję (Łk 1, 39-56).

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję