Przed 10 laty, dokładnie 13 września 1997 r. Tarnobrzeg poświęcił się Chrystusowi Królowi aktem intronizacji dokonanym prze władze Miasta, księży, osoby i rodziny uczestniczące w uroczystościach, jakie miały miejsce w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Serbinowie. W dziesiątą rocznicę tego wydarzenia, na nowo podjęte zostało dzieło Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Jezusa, które zapragnęły z większą żarliwością i wiarą wyznać, że Jezus jest Panem i Królem. Że Jego królestwo dokonuje się przez miłość płynącą z Jego Boskiego Serca. Że podejmują na nowo zobowiązanie, by budować Jego Królestwo prawdy i sprawiedliwości, życia i pokoju, miłości i miłosierdzia w codziennej tarnobrzeskiej rzeczywistości. Że modlitwą i pracą pragną wynagradzać Bożemu Sercu za grzechy osobiste i środowisk, w których żyją i pracują.
Do tego ważnego w dziejach Tarnobrzega i diecezji wydarzenia Wspólnoty dla Intronizacji przygotowywały się przez cały rok poprzez codzienną adorację we wszystkich tarnobrzeskich kościołach, a bezpośrednim przygotowaniem staną się miejskie rekolekcje intronizacyjne, prowadzone pod przewodnictwem o. Jana Mikruta i Ojców Redemptorystów w parafiach tarnobrzeskich od 9 do 12 września. W czasie trwania rekolekcji dokonają się osobiste i rodzinne akty zawierzenia się Jezusowemu Sercu, natomiast zwieńczeniem tych wielkich dni będzie uroczystość w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Serbinowie (jak przed 10 laty), 13 września o godz. 18, w czasie której zostanie dokonany Akt Intronizacji w wymiarze społecznym.
Kult i duchowość Najświętszego Serca Jezusa w dziejach Kościoła ma bogatą i długą historię. Złączony z doświadczeniami mistycznymi Marii Małgorzaty Alacoque we Francji, rozpowszechnił się na cały Kościół dzięki Klaudiuszowi de La Colombiere i jezuitom. Zyskał szeroką i oficjalną aprobatę ze strony Stolicy Apostolskiej i papieże Leon XIII, Benedykt XV, Pius XI i Pius XII, Paweł VI w swoim nauczaniu poświęcili tematowi kultu i intronizacji wiele miejsca. W ostatnich latach idea poświęcenia się Jezusowemu Sercu w wymiarze osobistym, rodzinnym i społecznym odnowiła się w dziele Wspólnot dla Intronizacji, które zrodziły się z doświadczeń mistycznych Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny, krakowskiej pielęgniarki.
Tak łatwo w dzisiejszym świecie zatracić to co najważniejsze. Czasami błądzimy sami w sobie, zakładając co trochę maskę pozornej pobożności. Jak odróżnić ją od prawdziwej wiary? Jak zdjąć maskę fałszu, aby odkryć twarz prawdy?
Trudno jest mówić i pisać o wierze, bo naprawdę mamy jedynie własne oblicze wiary i niewiary. Tylko my sami wiemy, jaka ona jest, czy to w ogóle jest wiara, czy jedynie maska pobożności. Trudno jest mówić o własnej wierze w coraz bardziej zlaicyzowanym świecie.
„Dobrze wiemy gdzie są miejsca przebywania legalnych i nielegalnych imigrantów, bezdomnych i innych potrzebujących. Udajemy się w te miejsca, jesteśmy tam z nimi jako streetworkerzy, słuchamy ich historii i próbujemy adekwatnie i skutecznie odpowiedzieć na konkretne potrzeby tych ludzi” - opowiada o posłudze w Sieci Bakhita siostra Gabriela Hasiura ze Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża.
To międzyzakonna sieć współpracy i wsparcia, powołana w celu zwalczania i zapobiegania handlowi ludźmi oraz pomocy pokrzywdzonym w wyniku tego procederu. Nazwa sieci pochodzi od św. Józefiny Bakhity, która sama w dzieciństwie doświadczyła niewoli i stała się symbolem nadziei dla osób uwikłanych w tak dramatyczne sytuacje. W Polsce sieć działa przy Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń, zrzesza jednak nie tylko zakonnice, ale też świeckich. Ich misją jest przeciwdziałanie i pomoc ofiarom współczesnych form niewolnictwa.
„Projektowana nowa regulacja określana jest mianem związku partnerskiego i dotyczyć ma po pierwsze związków, które od dawna określane są w polskiej nomenklaturze prawnej mianem konkubinatu, jako mającego cechy stałości, opartego na współżyciu stron związku kobiety i mężczyzny. Jednak, po drugie, instytucja związku partnerskiego stanowić ma jednocześnie ramy prawne dla związków dwóch osób tej samej płci” - piszą członkowie Rady Społecznej przy Arcybiskupie Poznańskim w oświadczeniu w sprawie regulacji związków partnerskich.
Według nauczania Kościoła katolickiego, małżeństwo nie jest tylko ludzką instytucją, lecz wyrazem woli Bożej i ma swój początek w akcie stworzenia człowieka. Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę - jako „męża” i „mężatkę” (tłum. Cylkow; Lepiej oddają to określenia mężczyzny i kobiety w innych językach: np. czeskim: muž i žena czy rosyjskim: mużczina i żenszczina.) - jedno ze względu na drugie (Rdz. 1,27). „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem”. Jedność ciał oznacza intencję prokreacji dla stworzenia rodziny, a także wspólnotę ducha i złączenie osobistych losów. W kulturze judeochrześcijańskiej komplementarność płci i płodność należą więc do samej natury instytucji małżeństwa. Dlatego małżeństwo nie jest dostępne dla osób tej samej płci. Chrystus wyniósł małżeństwo między ochrzczonymi do godności sakramentu. Zaakcentował też jeszcze bardziej oryginalny zamysł Boży, podkreślając nierozerwalność małżeństwa: „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” (Mt 19,6).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
