Reklama

Skupienie dla dziewcząt

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W dniach 9-11 listopada przeżywaliśmy szczególne chwile podarowane nam przez Boga. Dni skupienia dla dziewcząt we Wspólnocie Uczennic Krzyża. Na skupienie przyjechało 18 dziewcząt, ośmielam się powiedzieć, z całej Polski. Skupienie prowadził ks. Maciej Pliszka. Ksiądz mówił o miłosierdziu Bożym, a głoszone słowo potwierdzał autentycznością, wiarą, świadectwem życia. Nie chcę się rozpisywać, zachęcam zaś do przeczytania kilku świadectw dziewcząt i sióstr, które brały udział w skupieniu. Już dziś zapraszamy na kolejne spotkanie, tym razem nad morzem 29.12 - 01.01. 2008 r. - zapowiada się ciekawie.

S. Wiktoria Kucharska
Duszpasterstwo Powołań przy Wspólnocie Uczennic Krzyża

Wybierając się na dni skupienia do Sióstr, bardzo się bałam, bo była to dla mnie zupełna nowość. Jednakże jak się okazało bezpodstawnie, bo już od pierwszych chwil bardzo mi się spodobało. Był to jeden z najwspanialszych weekendów w moim życiu. Zapomnienie o często trudnej codzienności, z którą ciągle się zmierzamy. Zatrzymanie się podczas naszej „wędrówki na ziemi” i refleksja nad naszym życiem. Każdy potrzebuje chwili wyciszenia, aby z nowymi siłami podejmować dalsze zadania, które Bóg stawia na naszej drodze i znosić wszelkie cierpienia. Prócz osobistych rozważań, na które ludzie świeccy często nie mają czasu, panuje u Sióstr wspaniała atmosfera, z którą trudno się gdzie indziej spotkać. Siostry są życzliwe i uczynne dla każdego człowieka. Emanuje od nich wielka miłość, którą wszyscy pozytywnie się zarażają. Wspólnota Sióstr Uczennic Krzyża, mogłaby być dla każdej rodziny wzorem do naśladowania, w której na pierwszym miejscu jest Bóg i miłość do bliźniego. Wierzę głęboko, że te dni zaowocują, gdy przyjdzie mi się zmagać z kolejnymi trudami, bo teraz zrozumiałam, dla kogo chcę przeżywać każdy mój dzień. W tym miejscu dziękuję Bogu, który mnie tu przysłał przez swojego sługę, któremu za wszystko jestem również bardzo wdzięczna. Dziękuję Ci, Księże Dominiku, że byłeś i jesteś godnym narzędziem w rękach Pana i pomogłeś mi otworzyć serce na Jego wołanie… Dziękuję również całej Wspólnocie za ten cudowny czas, którego nigdy nie zapomnę. Ewidentnie Bóg zamieszkuje w tym klasztorze i daje o sobie poznać. Dziękuję! Niech dobry Pan Bóg ma wszystkich w swojej opiece!\\

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Sylwia z Łobza

Zabiorę się i pójdę do mego Ojca i powiem Mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem Ciebie (…) A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec wzruszył się głęboko, rzucił mu się na szyję i ucałował go. (por. Łk 15, 18-20)
… jestem jeszcze daleko - hmm… tak sobie myślę, ale Bóg Ojciec Miłosierny, kochający mnie ponad wszystko miłością, którą nikt inny mnie tak kochać nie potrafi, jest bliżej niż mi się wydaje… niesie mnie na swoich dłoniach… to doświadczenie czasu z dziewczętami, które zawitały u nas w domu, z Siostrami, ks. Maciejem i grajkiem Mateuszem, który był i po prostu nam służył.
„Or Chaim” - Cud Miłości tak nazwę ten czas, bo takim on dla mnie był. Bóg wybiegł do mnie, pochwycił za rękę, a ja na nowo poszłam za Nim … i nie tylko ja! Bóg powierzył mi piękny dar. Dar powołania do Wspólnoty, w której żyję … ale ten dar mogę w każdej chwili stracić, kręcąc się wokół siebie i szukając swojego „ja”. Nie chcę zniszczyć daru, który otrzymałam - to moje serce dziś powtarza. Idę na nowo za Jezusem i to nie moją mocą, ale Jego, bo wszystko dzieje się w Nim, z Nim i przez Niego … Bóg wybiegł do mnie i zostało nas dwoje - Miłosierdzie i nędznica … czy to nie cud Miłości?

Wziąć
to czego
inni nie biorą
z otchłani
wydobyć
smutek
cierpienie
opatrzyć
na kolanach złożyć
po policzku pogłaskać
oswoić
łzę krwawą
z czystą dłonią
zebrać trąd
- miłosierny Samarytanin

S. Justyna, nowicjuszka

Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu!
Słowa te towarzyszą mi od dłuższego czasu a jednak wciąż „pachną” świeżością niczym chleb wyciągnięty prosto z pieca. Swoją woń rozlały także w miniony weekend. Zwykłe trzy dni, które okazały się niezwykłe. Dlaczego? Wszystkich powodów nie sposób wymienić. Jedynie nieliczne dają się „ubrać” w słowa...
Bo… Bóg okazał się Ojcem, który zdobywa serca swych dzieci, krusząc mury nieśmiałości. Jego Duch po raz kolejny z gromadki „obcych” dziewcząt utworzył rodzinę. Rodzinę, która posila się przy wielu stołach: stole Słowa, stole Eucharystii i stole chleba.
W ciele Jezusa staliśmy się Jedno. Jedno w modlitwie, jedno w ciszy trwania przy Słowie, jedno w trwaniu przy Tym, który na początku był Słowem i zamieszkał między nami. Jak uczniowie Jezusa trwaliśmy w nocy przy Nim, pytając: „Panie co chcesz, abym uczynił?”. I każdy z nas usłyszał „Pójdź za Mną”. Chociaż każdy usłyszał to inaczej. Pójdź za Barankiem, dokądkolwiek On idzie, bo źródło życia bije tam. Ten czas był także niezwykły, bo ujrzałam, po raz kolejny, że naszym powołaniem jest bycie świętym, jak o On jest Święty. I nie jest to zaskoczeniem że w listopadzie, miesiącu Świętych, odkrywa się tę prawdę.
Tylko mali święci, potrafią kochać bezinteresownie. Stać ich bowiem na szaleńczą miłość, wobec drugiego, którego nie znają. Jest to dla nich największy skarb, że obcemu, który jest bratem w Jezusie sprawiło się wielką radość.
„U Boga wszystko jest możliwe”
Ktoś kto kocha, upiekł dla prawie 30 osób rogale. Tylko miłość stać na takie szaleństwo. Tylko Ten, który jest Miłością spełnia marzenie, posługując się człowiekiem. Nawet takie małe i banalne jak zjedzenie w Szczecinie rogala marcińskiego z Poznania.
Mało istotny drobiazg, który pokazał mi, jak ważna jestem w oczach Boga. Jak bardzo On mnie kocha i zna każde moje pragnienie, i jak potrafi przyjść przez człowieka, aby znów zdobyć moje serce, by w Nim znów się rozkochać. Jak bardzo Jezus kocha mnie, stawiając na drodze siostry i brata i…. rogale.
Ten czas pozwolił mi ujrzeć skarb, jakim jest powołanie do… miłości.
Bo Ten, który jest Miłością… powołał mnie do życia. Do życia na tym świecie, do życia z Nim.
Dziękuję za każde spotkanie, rozmowę, w którym mogłam na nowo zobaczyć, jak Jezus mnie zdobywał. Jak wprowadził na drogę życia konsekrowanego. Jak kształtuje mnie, by być siostrą. Jak każdego kształtuje, by być uczniem Krzyża. Wtedy modlitwą stają się słowa:

Reklama

Przyjaciela mam,
co pociesza mnie,
gdy o Jego ramię oprę się,
w Nim nadzieję mam,
uleciał strach,
On najbliżej jest zawsze troszczy się.

Dziękuję za Waszą ciszę. Ciszę, która była wymownym świadectwem i szukaniem Tego, co najważniejsze.

S. Patrycja, nowicjuszka

Tak naprawdę nie wiem, co powinno się znaleźć w „świadectwie”, lecz chciałabym opisać to, co mi leży na sercu, a czego nie umiałam powiedzieć publicznie. Po prostu muszę się z kimś, tym podzielić.
O dniach skupienia dla dziewcząt dowiedziałam się od koleżanek. Zajęta jednak codziennymi sprawami, zapomniałam o nich. W środę zadzwoniła do mnie s. Sara z zapytaniem, czy nie miałabym ochoty pójść. Nie mając odwagi odmówić, powiedziałam „TAK”, lecz na dnie serca czułam, że wcale nie mam ochoty tam pójść.
W piątak, kiedy wszystkie się zapoznałyśmy i modliłyśmy, jedna myśl chodziła mi po głowie: Co ja tu robię? Przecież mam tyle spraw i obowiązków.
W sobotę wieczorem rozmowa z siostrami zakonnymi i z księdzem przewróciła moje życie do góry nogami. Zapomniałam o codziennych sprawach. Istniał dla mnie tylko Bóg. Zrozumiałam, że to nie był przypadek, że się tutaj znalazłam, lecz Bóg tak chciał. Wiedział, że powoli staczam się na złą drogę.
A dzisiaj było mi ciężko opuścić Dom Sióstr... Już tęsknię za wspólnymi modlitwami, posiłkami. Teraz moja myśl skupia się tylko na tym, by być blisko Boga. Chciałabym pójść teraz do kaplicy... brakuje mi tego.
Gdy tylko wspomnę sobie wspólne chwile, do oczu napływają mi łzy.
Eh! Teraz już wiem, że to nie był czas stracony. Chciałam podziękować wszystkim Siostrom, które mi pomogły, które okazały ciepłe i pełne miłości serce. Jeszcze raz bardzo dziękuję i już tęsknię.
Pozdrawiam.

Kasia ze Stołczyna

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na własne oczy rozdarło mi serce

2024-03-26 21:00

[ TEMATY ]

#NiezbędnikWielkopostny2024

Archidiecezja Krakowska

Film "Unplanned – Nieplanowane" był prawdziwym ciosem dla Planned Parenthood - największej sieci klinik aborcyjnych w USA.

W każdą środę Wielkiego Postu chcemy zachęcać Was do wielkiej modlitwy za dzieci zagrożone aborcją oraz ich matki, a także za nienarodzonych i ofiary aborcji.

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Wierni Chrystusowi

2024-03-28 16:50

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Przedpołudniowa liturgia Mszy św. Krzyżma w sandomierskiej bazylice katedralnej była wyrazem jedności duchowieństwa, które posługuje w Kościele lokalnym.

Wraz z biskupem Krzysztofem Nitkiewiczem, Mszę św. celebrowali biskup pomocniczy senior Edward Frankowski oraz duchowni przybyli z parafii Diecezji Sandomierskiej. W modlitwie uczestniczyło około 500 ministrantów, dziewczęta z ruchów katolickich, wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego, siostry zakonne oraz wierni.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję