historia parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Gorzowie Wlkp. rozpoczęła się od powołania przez bp. Wilhelma Plutę dekretem z 1 grudnia 1982 r. Samodzielnego Wikariatu przy ul. Czereśniowej 15, wydzielonego na terenie parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego. Już wcześniej, na jesieni 1982 r. dzięki staraniom ówczesnego proboszcza parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny ks. kan. Jerzego Płóciennika, została wzniesiona kaplica, w której 2 grudnia pierwszą Eucharystię odprawił bp Pluta. Na rektora wikariatu, a później proboszcza nowej parafii ks. Płóciennik wskazał Księdzu Biskupowi swojego wikariusza ks. Jana Pikułę, który wykazał się wielkim zaangażowaniem i talentem organizacyjnym zarówno w budowie murowanego kościoła, jak i w tworzeniu Kościoła - społeczności ludzi. Ks. Pikuła był człowiekiem bardzo kontaktowym. Potrafił zachęcić do współpracy wiele osób. Później, jak wspomniał w kazaniu bp Regmunt, był duszpasterzem ok. 15 grup i środowisk w skali diecezji czy regionu, m.in. policji, myśliwych i Papieskiej Służby Kościelnej.
Po ukończeniu w 1984 r. budowy domu katechetycznego na piętrze urządzono tymczasowe mieszkania dla księży. Wcześniej ks. Pikuła i jego pierwszy wikary ks. Czesław Kroczak mieszkali za zakrystią w kaplicy. Do zwolnionych pomieszczeń wprowadziły się wtedy Siostry Urszulanki SJK, które zajęły się zakrystią, katechezą i stworzeniem grupy Eucharystyczny Ruchu Młodych.
Wreszcie 25 grudnia 1984 r. została prawnie erygowana parafia pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Bardzo żywo rozwijało się duszpasterstwo. Z zapisu w Kronice Parafialnej wynika, że w 1988 r. istniały już następujące grupy parafialne: Krąg Biblijny, Odnowa w Duchu Świętym, Oaza Rodzin, Oaza Młodzieży, Ruch „Wiara-Światło”, Żywy Różaniec, Rycerstwo Niepokalanej, Apostolat Maryjny, no i oczywiście Grupa Charytatywna.
- Istnienie grup jest znakiem zaangażowania się wiernych w życie duchowe parafii - mówił w kazaniu bp Stefan. - Takie grupy ożywiają wspólnotę. I zawsze dążymy do tego, żeby w każdym przedziale wiekowym znalazł się ktoś, kto będzie z Ewangelią docierał do swoich rówieśników.
Po wielu przygotowaniach, w lipcu 1986 r. rozpoczęła się budowa kościoła i plebanii. 23 sierpnia 1987 r. kamień węgielny pod nowy kościół wmurował bp Józef Michalik. Po wykonaniu w 1990 r. imponującego dachu w jeszcze niewykończonym kościele odbywały się niektóre uroczystości, jak I Komunia św., bierzmowanie, Diecezjalne Dni Młodzieży w 1992 r. (i później jeszcze wielokrotnie). Ze względu na kształt tego właśnie dachu gorzowianie nazywają kościół św. Maksymiliana skocznią.
Nowe osiedla bardzo szybko się rozrastały i w międzyczasie, już we wrześniu 1989 r., z terytorium parafii pw. św. Maksymiliana została wydzielona kolejna parafia pw. Pierwszych Męczenników Polskich.
Gdy już liturgia parafialna na stałe przeniosła się do kościoła, stara kaplica została zaadaptowana na Warsztaty Terapii Zajęciowej, które bp Adam Dyczkowski poświęcił 4 listopada 1995 r.
Wreszcie 13 sierpnia 2000 r. podczas uroczystości odpustowej bp Adam Dyczkowski poświęcił całkowicie wykończony kościół.
16 stycznia 2003 r. zmarł nagle ks. kan. Jan Pikuła, pierwszy proboszcz i budowniczy kościoła, przy którym został pochowany. Doprowadził do końca powierzone mu dzieło i odszedł…
Jego następcą został ks. kan. Ryszard Przewłocki, przybywając z Kostrzyna, gdzie właśnie wybudował kościół. Pod jego przewodnictwem parafia wciąż się rozwija. Od 5 lat z okazji odpustu jest organizowany festyn parafialny. W październiku 2004 r. została otwarta kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu, zaś rodzice z małymi dziećmi mogą cieszyć się nowym pomieszczeniem z tyłu kościoła, które umożliwia dzieciom zabawę, a dorosłym uczestniczenie we Mszy św.
Jest czego parafii i parafianom gratulować. Choć z drugiej strony - to wciąż parafia bardzo młoda i nie należy jej traktować jak starego jubilata, a raczej jak młodzieńca, który obchodzi urodziny.