W dniach 24-27 marca w parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach odbyła się peregrynacja relikwii bł. Karoliny Kózkówny, patronki KSM-u. Uroczystość tę poprzedziły długie przygotowania. Peregrynacji towarzyszyły rekolekcje, które miały na celu dobrze przygotować nas do przeżycia Wielkiej Nocy. Prowadził je o. Leonard Głowacki z Kodnia.
Przybycie relikwii do naszej parafii było bardzo ważnym wydarzeniem dla naszego stowarzyszenia. Nastąpiło to 24 marca o godz. 17. Młodzież wraz z księżmi i ministrantami uroczyście wprowadziła relikwie i obraz do kościoła. Następnie, pragnąc powitać relikwie bł. Karoliny Kózkówny, przemówili prezes naszego oddziału Beata Kuczyńska oraz zastępca sekretarza Krystian Klepacki. Później wszyscy uczestniczyliśmy w Mszy św., która rozpoczęła rekolekcje parafialne.
O godz. 20 zaprosiliśmy mieszkańców Siemiatycz na misterium poświęcone bł. Karolinie Kózkównie. Towarzyszyły nam rozważania i śpiewy, po których pochyliliśmy się głębiej nad jej życiorysem oraz wartościami, których broniła. W czasie uroczystego hymnu KSM-u ucałowaliśmy relikwie bł. Karoliny. Nasze spotkanie zakończyliśmy Apelem Jasnogórskim.
25 marca młodzież Siemiatyckiego Liceum o godz. 10 spotkała się na szkolnych rekolekcjach, które prowadził ks. Krzysztof Grzybowski. Poruszył on sprawy wspólnoty. Mówił on o naszej odpowiedzialności za drugiego człowieka, podając przykład wyprawy w góry. Młodzież natomiast przedstawiła pantomimę, która mówiła o nieustającej walce dobra ze złem. Ukazana była grupa przyjaciół, z której diabeł odciągał kolejno wybrane osoby i zawładał ich życiem. Jednak Jezus czuwa i pomaga nam w walce z szatanem, tak też stało się i tym razem w przedstawieniu. Następnie poszliśmy do kościoła, gdzie uczestniczyliśmy w Mszy św.
O godz. 20 młodzież i dorośli ponownie spotkali się na modlitwie różańcowej. W tym czasie polecaliśmy bł. Karolinie Kózkównie nasze intencje, sprawy i problemy zapisane w Księdze Pamiątkowej. Tak jak poprzedniego dnia zakończyliśmy nasze modlitwy odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego i ucałowaniem relikwii naszej patronki.
26 marca odbył się kolejny dzień szkolnych rekolekcji. Młodzież przedstawiła pantomimę, w której dziewczyna, spotykając się z różnymi ludźmi, zakładała odpowiednie maski, upodabniając się w ten sposób do każdego z nich. Jednak Bóg kocha nas takich, jakimi jesteśmy i nie musimy przed Nim niczego udawać. Ks. Grzybowski mówił nam, jak ważne jest odnalezienie swojego powołania, bo tylko wtedy będziemy naprawdę szczęśliwi. Szkolne rekolekcje zakończyliśmy Mszą św. O godz. 18 rozpoczęła się Droga Krzyżowa ulicami naszego miasta, którą prowadził o. Głowacki.
27 marca o godz. 15 uczestniczyliśmy w Mszy św. z kazaniem dla młodzieży, które wygłosił Ojciec Rekolekcjonista. Po Mszy św. mieliśmy możliwość po raz kolejny ucałować relikwie. Prezes naszego oddziału KSM-u Beata Kuczyńska wraz z zastępcą Dianą Olendzką uroczyście pożegnały relikwie bł. Karoliny Kózkówny.
Przez cały czas trwania rekolekcji ks. Krzysztof Rzepczyński gorąco zachęcał do indywidualnej modlitwy pryz relikwiach, a dzięki zaangażowaniu KSM-u, scholi i uczniów naszego liceum czuło się ducha wspólnoty, który utrzymał się przez te cztery dni głębszego obcowania z Bogiem i modlitwy u stóp relikwii bł. Karoliny.
Kilkadziesiąt tysięcy młodych katolików bierze udział w organizowanych w portugalskich diecezjach spotkaniach z okazji Wielkiego Postu przygotowujących na Święta Wielkanocne, będących w wielu przypadkach kontynuacją postanowień młodzieży podjętych podczas Światowych Dni Młodzieży zorganizowanych w 2023 r. w Lizbonie. Jak powiedziała KAI Ana Lalanda, działaczka z parafii św. Tomasza w Lizbonie, wydarzenia te obejmują zarówno młodzież uczestniczącą w cotygodniowych zajęciach katechetycznych w parafii, katolickich harcerzy, jak też osoby, które nie należą do żadnej z grup lokalnego Kościoła.
– Wśród wydarzeń, które odbyły się w ostatnich dniach była Droga Krzyżowa, która przeszła ulicami naszego osiedla z inicjatywy dwóch sąsiadujących ze sobą parafii zlokalizowanych przy osiedlu Palma – wyjaśniła Lalanda, precyzując, że wspólne organizowanie akcji ewangelizacyjno-modlitewnych pomiędzy sąsiadującymi ze sobą parafiami zaczęło się upowszechniać po ostatniej edycji ŚDM.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
