24 kwietnia br. na zawsze zapisze kolejną, nową, ważną chwilę w historii sanktuarium Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach. To już ponad 25-letnie funkcjonujące miejsce uwielbiania Maryi za dar pokoju i równocześnie za łaskę życia szeroko rozumianego przeżyło podniosłe uroczystości ustanowienia, otwarcia i poświęcenia, a także przemodlenia nowej Drogi Różańcowej wiodącej od sanktuarium aż po wojskowy cmentarz w Łysogórkach.
Przypomnijmy tylko, że ustanowione 1 lipca 1984 r. przez śp. abp. Kazimierza Majdańskiego sanktuarium nawiązywać miało najpierw do dramatycznych wydarzeń z końca II wojny światowej, kiedy to w kwietniu 1945 r. forsowano tu z wielkim rozlewem polskiej, żołnierskiej krwi Odrę w drodze na Berlin. Ta majestatyczna rzeka pochłonęła wówczas ok. 8 tys. ofiar tych, którzy walczyli o wolność i suwerenność Polski. Jednocześnie zaś u fundamentu najgłębszej natury wypełniania swej misji sanktuarium to miało stanowić memento wobec dramatu wojny i zarazem stać się miejscem nieustannej modlitwy zanoszonej do Boga i Matki Najświętszej o to, by już „brat nigdy nie zabijał brata”. Abp K. Majdański - wielki orędownik szacunku dla ludzkiego życia od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci bardzo pragnął, by to właśnie w Siekierkach modlić się o ten bezcenny dar Boga ofiarowany każdemu człowiekowi. Ta modlitwa od 25 lat z wielką pokorą przedstawiana jest u stóp Maryi, tak głęboko prezentowanej w charyzmacie swej świętości w obrazie królującym w kościele sanktuaryjnym. Przybywający tutaj pielgrzymi uczą się w tym tchnącym historią narodu i maryjnym przesłaniem miejscu, wartości najwyższych - umiłowania Ojczyzny i troski o to, aby każde ludzkie życie było otoczone miłością i odpowiedzialnością. Długa już historia istnienia sanktuarium dowodzi o tym, że ta modlitwa owocuje. Kolejne podejmowane inicjatywy sprawiają także że Siekierki stają się miejscem szczególnym dla całokształtu życia duchowego, ale i patriotycznego archidiecezji.
1 września ub. roku w 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej podczas całonocnego czuwania przed obrazem Maryi o godz. 4.45 w chwili rozpoczęcia działań wojennych abp Andrzej Dzięga poświęcił Dzwon Pokoju, symbol miłości i pojednania, znak przebaczenia i łączności w budowaniu trwałego, niezniszczalnego pokoju. Od tej pory dwa razy w roku dzwon ten będzie bił tyle razy, ile obchodzić będziemy kolejne rocznice wybuchu i zakończenia wojny. W sobotę 24 kwietnia jego donośny dźwięk rozległ się 65 razy, a 1 września ponownie zabije tym razem już 71 razy.
Uroczystości w Siekierkach rozpoczęły się przed sanktuarium, gdzie Metropolita Szczecińsko-Kamieński dokonał poświęcenia brzozowego krzyża, będącego symbolem łączności z tymi, którzy oddali życie w Katyniu 70 lat temu, a także jako hołd ofiarom tragedii spod Smoleńska. Stojący tuż obok wejścia do sanktuarium, surowy krzyż odtąd wszystkim przypominać będzie o gehennie elity naszego narodu poniesionej w 1940 r. i o bolesnej starcie najważniejszych osobistości Polski, pragnących modlitwą uczcić dramatyczne wydarzenia z Katynia i Ostaszkowa. Następnie w gronie kilkunastu księży (a wśród nich pierwszych proboszczów Siekierek - ks. kan. Januarego Żelawskiego i ks. kan. Jana Kazieczki) oraz licznie zebranych pielgrzymów Ksiądz Arcybiskup dokonał poświęcenia pierwszej z dwudziestu stacji nowej Drogi Różańcowej. Jest to kolejna ważna inicjatywa, która wpisuje się w ubogacanie siekierkowskiego sanktuarium w bogaty dar różnorodnej formy modlitwy dla przybywających tu pielgrzymów. Istniejąca dotąd Kalwaria ze stacjami Drogi Krzyżowej od tej chwili zyskała nowe miejsce medytacji, modlitwy, skupienia i rozważania najistotniejszych prawd dotyczących zbawienia człowieka. Licząca blisko 4 km droga wśród malowniczego lasu usłana została co mniej więcej 200 m, 20 kapliczkami zapraszającymi do rozważania kolejnych tajemnic różańcowych we wszystkich 4 częściach: radosnej, światła, bolesnej i chwalebnej. Drogę tę w sobotę przebyli zgromadzeni w Siekierkach uczestnicy spotkania, a poszczególne kapliczki święcili kapłani naszej archidiecezji oraz kapelani wojskowi w tym także obrządku wschodniego. Pomiędzy kolejnymi stacjami tej Drogi Różańcowej rozważano tajemnice różańca, nawiązując stosownie do dokonywanych poświęceń. Inicjatywa stworzenia te drogi jest dziełem abp. Andrzeja Dzięgi oraz kustosza sanktuarium ks. Bogdana Przybysza, który z wielkim poświęceniem zrealizował materialnie powstanie całego szlaku różańcowego przy wsparciu władz samorządowych gminy Cedynia oraz także pomocy strażaków - ochotników. Jest już także w fazie koncepcji projekt stworzenia kolejnej drogi, która najprawdopodobniej zostanie poświęcona we wrześniu, a upamiętniać będzie 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej.
zdjęcie na licencji CC-0/materiał vaticannews.va/pl
Św. Andrzej Kim Taegon
Św. Andrzej Kim Taegon – pierwszy koreański kapłan, oraz towarzysze – pierwsi od czasów średniowiecza święci kanonizowani poza Rzymem – pisze ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 20 września przypada wspomnienie męczenników koreańskich. Zostali kanonizowani 6 maja 1984 r. przez św. Jana Pawła II. Relikwie św. Andrzeja Kim Taegona znajdują się w sanktuarium Mirinae w diecezji Suwon, zaś pozostałych męczenników w innych miejscach. Św. Andrzej Kim Taegon jest patronem kleru koreańskiego.
Wszyscy należeli do jednego z najmłodszych Kościołów – Kościoła koreańskiego, którego historia zaczęła się dopiero u schyłku XVIII wieku, kiedy grupa młodych uczonych koreańskich po raz pierwszy spotkała się z chrześcijaństwem, studiując europejską literaturę. Ich zainteresowanie wynikające początkowo jedynie z ciekawości, przerodziło się z czasem, pod wpływem łaski, w wiarę. Kiedy odkryli znaczenie chrztu świętego, wysłali jednego spośród swego grona do Pekinu, aby tam właśnie przyjął ten sakrament. Dla izolowanych przez wieki Koreańczyków Pekin był jedynym miastem, do którego raz w roku mogli się udać, aby zapłacić podatek. To przy okazji tych wizyt dotarły do Korei chrześcijańskie księgi. Po powrocie do ojczyzny Piotr, bo takie imię otrzymał na chrzcie wysłaniec, udzielił tego sakramentu pozostałym uczonym, dając początek Kościołowi koreańskiemu. Był to bodajże jedyny przypadek w historii Kościoła, kiedy jakiś naród przyjął Ewangelię nie od zagranicznych misjonarzy, ale od własnych braci i to świeckich.
Pismo Święte podkreśla potrzebę uczciwości. Jezus uczy, że kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.
Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”. Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”. Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości. Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»
W sanktuarium św. Józefa w Nisku miała miejsce coroczna pielgrzymka mężczyzn z całej diecezji.
Spotkanie zgromadziło licznych uczestników, którzy przybyli, by wspólnie modlić się i umocnić w wierze pod opieką swojego patrona. Pielgrzymka rozpoczęła się konferencją, którą wygłosił ks. Konrad Fedorowski, dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Małżeństw i Rodzin w Sandomierzu. Ks. Fedorowski, nawiązując do Księgi Rodzaju, podkreślił, że mężczyzna od początku został powołany do działania i pracy, aby zapewniać byt i bezpieczeństwo rodzinie oraz uczestniczyć w stwórczym dziele Boga. Jego podstawowym zadaniem jest ojcostwo, które nadaje sens życiu zarówno mężczyzny w małżeństwie, jak i kapłana. Pytanie Boga „Gdzie jesteś?” pozostaje dziś aktualne i dotyczy wierności mężczyzny swojemu powołaniu. Kapłan zwrócił uwagę na kryzys ojcostwa spowodowany kultem sukcesu, osłabieniem religijności i fałszywym obrazem ojca w mediach. Wskazał, że męskość często redukuje się do stereotypów siły, władzy czy brawury, które nie oddają jej prawdziwego sensu. Ojciec powinien być przewodnikiem i świadkiem wiary, prowadzącym dzieci własnym przykładem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
