Podczas XIV Pielgrzymki Czytelników i Przyjaciół Tygodnika Katolickiego Niedziela, 18 września w Częstochowie zostały wręczone medale „Mater Verbi”. Z archidiecezji lubelskiej tym szczególnym wyróżnieniem zostali uhonorowani:
KS. PRAŁ. JÓZEF SIEMCZYK Przez 30 lat był proboszczem parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Lublinie; w czerwcu br. przeszedł na emeryturę. W sercach parafian i mieszkańców Lublina zapisał się jako niestrudzony budowniczy kościoła i wspaniały duszpasterz, wrażliwy na radości i troski bliźniego. O sobie wciąż mówi: „Jestem na emeryturze, ale nie przestaję być księdzem; będę dalej służył ludziom, dokąd sił i zdrowia starczy”. Dzięki jego duszpasterskiej trosce i wykorzystywaniu mediów w codziennej pracy, parafia pw. św. Maksymiliana przez wiele lat była i nadal pozostaje w czołówce parafii z najwyższym czytelnictwem „Niedzieli” w archidiecezji lubelskiej.
KS. KAN. JAN MITURA Przez 30 lat był proboszczem parafii pw. św. Jadwigi Królowej w Lublinie, w czerwcu br. przeszedł na emeryturę. Ks. Jan jest dla ludzi symbolem filaru, na jakim został zbudowany ich kościół materialny i duchowy, wznoszony w zmiennych kolejach losu. Kapłan ten ceniony jest przez księży i wiernych z racji życzliwości i zaangażowania w życie Kościoła. Od początku istnienia „Niedzieli Lubelskiej” był i nadal pozostaje jej wielkim orędownikiem w parafii, dekanacie i archidiecezji.
KS. KAN. TADEUSZ NOWAK Od 1993 r. proboszcz parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Świdniku, pierwszej parafii, jaka powstała w mieście zaplanowanym na kształt Nowej Huty - robotniczego miasta, w którym nie ma miejsca dla Boga. Ks. Tadeusz jest doskonałym gospodarzem i wielkodusznym duszpasterzem, wrażliwym na potrzeby dzieci, młodzieży i dorosłych. Jest pomysłodawcą wielu inicjatyw społeczno-kulturalnych, w tym pierwszego w archidiecezji konkursu recytatorskiego poezji religijnej, który od kilkunastu lat gości w kalendarzu najważniejszych wydarzeń. Od wielu lat on i jego parafianie należą do grona czytelników „Niedzieli”.
KS. KAN. ZBIGNIEW KASPRZYK Proboszcz parafii pw. Michała Archanioła w Wojsławicach (dekanat Chełm-Wschód). Ks. Zbigniew to kapłan, który chętnie wykorzystuje media katolickie w pracy duszpasterskiej. Z jego inspiracji na łamach „Niedzieli Lubelskiej” ukazuje się wiele ciekawych artykułów, dotyczących życia religijno-społeczno-kulturalnego parafii, przygotowywanych przez osoby związane z lokalnymi środowiskami (np. szkoła czy gminny ośrodek kultury). Sam chętnie czyta „Niedzielę”, w której widzi ważne narzędzie pracy duszpasterskiej, a także skutecznie zachęca swoich parafian do systematycznej lektury.
HALINA BARTOSIAK Emerytowana polonistka z parafii pw. Podwyższenia Krzyża w podlubelskich Piaskach. Od kilku lat korespondentka „Niedzieli Lubelskiej” z parafii i dekanatu piaseckiego. Szczerze oddana sprawom Kościoła i dziełu „Niedzieli”, nie tylko w sposób ciekawy i rzetelny przygotowuje relacje, ale także troszczy się o czytelnictwo wśród parafian i najbliższych. Dzięki jej zaangażowaniu wiele osób dołączyło do grona stałych czytelników „Niedzieli”.
Noc przed pogrzebem Ojca Świętego bazylika św. Piotra była już zamknięta dla wiernych. Nie oznacza to jednak, że papież Franciszek pozostał w niej sam. Honorową straż trzymała Gwardia Szwajcarska, a modlitwy prowadzili kanonicy bazyliki watykańskiej i siostry zakonne. Franciszka żegnali także jego najbliżsi współpracownicy. Były to chwile bardzo intymne, a zarazem poruszające.
Przy trumnie papieża modlili się m.in. członkowie jego watykańskiej rodziny. Trzej papiescy sekretarze - księża: Juan Cruz Villalon, Manuel Pellizzon i Fabio Salerno. Obecni byli także świeccy, którzy do ostatnich chwil wspierali Franciszka. Jego osobisty pielęgniarz Massimiliano Strappetti i pomagający mu w codziennych czynnościach - Piergiorgio Zanetti i Daniele Cherubini. Każdy z nich pożegnał się z Ojcem Świętym, całując jego trumnę.
W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Wiatr przekładał karty otwartego Ewangeliarza leżącego na trumnie papieża Franciszka – podobnie zresztą jak w czasie Mszy świętej żałobnej św. Jana Pawła II (wtedy księga ostatecznie się zamknęła). Powiew wiatru – obok ognia i gołębicy – to w kulturze chrześcijańskiej symbol Ducha Świętego. Ten obraz na pewno pozostanie mi w pamięci, jako wymowny znak dla współczesnego świata i świadectwo tego, że – jak głosi Ewangelia – „Duch wieje, kędy chce”. W świat poszła bardzo konkretna katecheza, zatrzymaliśmy się na chwilę - w obliczu majestatu śmierci.
To ważne, że msza święta pogrzebowa była sprawowana w dostojnym języku łacińskim – na znak powszechności Kościoła. Trafnie była dobrana Ewangelia – o powołaniu Piotra, urzekała też homilia, w której kardynał Giovanni Battista Re przypomniał, że Franciszek w każdej niemal publicznej wypowiedzi prosił, by się za niego modlić, tymczasem – jak mówił dziekan Kolegium Kardynalskiego - „teraz, kochany Papieżu Franciszku, prosimy Cię o modlitwę za nas i prosimy, abyś z nieba błogosławił Kościołowi, błogosławił Rzymowi, błogosławił całemu światu, tak jak to uczyniłeś w ostatnią niedzielę z balkonu tej Bazyliki”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
