Reklama

Parafialny Alfabet „Niedzieli”

Parafia pw. Bożego Ciała

Parafia pw. Bożego Ciała w Bielawie znajduje się w dekanacie bielawskim. Została erygowana przez bp. Ignacego Deca w 2009 r. Proboszczem jest ks. Cezary Ciupiak. Historia świątyni sięga XVIII wieku.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W 22 czerwca 2009 r. decyzją bp. Ignacego Deca została utworzona parafia pw. Bożego Ciała w Bielawie. Historia tego kościoła zaczyna się od lutego 1742 r., kiedy to ewangelicka wspólnota otrzymała zezwolenie z królewskiego urzędu Prus na budowę kościoła parafialnego w miejscu, na którym obecnie stoi. Okazało się, że zaangażowanie i entuzjazm był tak wielki, że budowa trwała zaledwie rok i już w 1743 r. wspólnota ewangelicka z Bielawy mogła wielbić Imię Pana w nowej świątyni. Kunsztowne zewnętrzne zdobienia przetrwały do dziś, chociaż ząb czasu odcisnął na nich swe piętno.
W 1880 r. kościół został nieco przebudowany i w takim stanie przetrwał do czasów współczesnych. W 1917 r. utracił na trzy lata dzwony zabrane przez zakłady zbrojeniowe. Czas II wojny światowej spowodował, że wspólnota protestancka zmniejszała się i nie była w stanie utrzymać świątyni, dlatego w 1952 r. zostało odprawione ostatnie nabożeństwo i kościół został zamknięty na 20 lat. Były to najgorsze dni dla domu Bożego, ponieważ źle zabezpieczony, stał się okazją do totalnego wandalizmu (w tym czasie zostały zniszczone stare organy, powybijane witraże, zniszczone piękne żyrandole, zaginął ołtarz główny i piękna ambona, zniszczeniu uległo ogrzewanie kościoła).
Staraniem śp. ks. Mariana Pragi 1 listopada 1972 r. kościół został przekazany parafii pw. Ducha Świętego i od razu rozpoczęto gruntowny remont. Na początek wyremontowano dach kościoła i wieżę. Pierwsza Pasterka odprawiana w jeszcze niewyremontowanym kościele zgromadziła tłumy wiernych, którzy od razu pokochali tę świątynię. Mocą dekretu papieskiego z dnia 25 stycznia 1973 r. nadano kościołowi prawo odpustu w uroczystość Bożego Ciała tym samym kościół otrzymał wezwanie Bożego Ciała. W marcu 1974 r. przystąpiono do wymiany belek i słupów oraz podłogi, założono też nową instalację elektryczną. W niedzielę 16 grudnia 1979 r. bp Wincenty Urban dokonał poświęcenia nowych organów, które do dziś rozbrzmiewają w świątyni. Proboszcz parafii ks. Marian Praga po ciężkiej chorobie umarł w klinice we Wrocławiu w dniu 27 stycznia 1982 r. Nowym administratorem parafii pw. Ducha Świętego został brat zmarłego - ks. Henryk Praga. Kontynuował dzieło swojego poprzednika i brata, prowadząc dalsze prace remontowe w kościele pw. Bożego Ciała.
W 1989 r. przystąpiono do pokrywania blachą miedzianą kościoła Bożego Ciała. Ksiądz proboszcz czynił starania o przejęcie od władz miejskich obiektu po nieczynnym Kinie „Słowianin”. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 31sierpnia 1989 r. budynek ten został przekazany do zagospodarowania na cele katechetyczne, obiekt wymagał wykonania wielu prac remontowo-budowlanych celem adaptacji dla potrzeb katechetycznych. Prace remontowe w kościele Bożego Ciała dobiegały końca. 29 października 1989 r. podczas uroczystej Mszy św. celebrowanej przez kard. Henryka Gulbinowicza nastąpiło poświęcenie kościoła. Po podziale parafii pw. Ducha Świętego pierwszym proboszczem nowo powstałej parafii został ks. kan. Cezary Ciupiak, który od razu przystąpił do wymiany nagłośnienia, które było w fatalnym stanie.
- Większość wiernych to pracownicy dawnego zakładu „Bielaw”, którzy - dzieli się proboszcz - stracili słuch i praktycznie nie słyszeli tego, co do nich mówiłem. Po podziale parafia liczy 5172 wiernych, z czego 1/6 to ludzie w bardzo podeszłym wieku, którzy nie wychodzą nawet z domu. Dlatego od razu kapłan zajął się duszpasterstwem ludzi chorych i dziś z racji pierwszych piątków miesiąca odwiedza 52 osoby. - Oczywiście, największym problemem jest brak domu parafialnego, bo trudno dziś sobie wyobrazić szkołę bez klas czy sklep bez towaru - podkreśla ks. Cezary. - Ciężko jest prowadzić duszpasterstwo ministrantów, próby scholi czy spotkania Żywego Różańca, Towarzystwa Przyjaciół Seminarium bez pomieszczenia, w którym można by było usiąść. Każdy ksiądz wie, że nie wszystko można zrobić w kościele. Na terenie parafii są trzy szkoły: Szkoła Podstawowa nr 4 (klasy I-III), Gimnazjum Ekologiczne nr 3, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Cechu Rzemiosł Różnych i Małej Przedsiębiorczości oraz Przedszkole. Co roku odbywa się przygotowanie do sakramentu bierzmowania. - Z perspektywy dwóch lat - dodaje proboszcz - słowa Michela Quoista będą najlepszym podsumowaniem tego, co tworzymy w Bielawie jako nowa parafia: „Bóg wie, co robi. Nie myli się w przydzielaniu ludziom czasu. Każdemu daje czas na zrobienie tego, co chce, by zrobił”.
Na przykładzie tej parafii widać, że Kościół jest wciąż młody. Niedawno erygowana, już funkcjonuje jak dojrzała wspólnota. Rzeczywiście ma rację ks. Cezary, mówiąc, że Pan Bóg wie, co robi. Nie bez znaczenia jest fakt entuzjazmu duszpasterskiego, który charakteryzuje zarówno proboszcza, jak i wiernych.

Parafia pw. Bożego Ciała

Dekanat: Bielawa
Dane teleadresowe: ul. Mała 3a, 58-260 Bielawa; tel. (74) 667-56-04
Proboszcz: ks. kan. Cezary Ciupiak
Msze św. w parafii: niedziela - godz. 8, 10, 12 (dla dzieci); dni powszednie - godz. 18
Kancelaria parafialna czynna codziennie po Mszy św. wieczornej. Sprawy losowe o każdej porze.
Spowiedź św. codziennie pół godziny przed Mszą św., a w I czwartek i piątek miesiąca od godz. 17
Odwiedziny chorych w I piątek miesiąca od godz. 9

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Służą – strzegą – prowadzą

Są jednymi z najbardziej tajemniczych istot pojawiających się na biblijnych kartach. Uczestniczą w najważniejszych momentach historii zbawienia. Interweniują w naszym życiu niczym agenci do zadań specjalnych i nie afiszują się ze swoją obecnością. Kim są, czym się zajmują i jak wyglądają?

Anioły znajdują się nie tylko w niebie, choć wydaje się, że jako dla istot czysto duchowych jest to dla nich naturalne miejsce. Ich najważniejszymi zadaniami są poznawanie, wielbienie, chwalenie i miłowanie Boga. Pełnią jeszcze jedną funkcję: opiekują się ludźmi. Poznajmy Bożych posłańców przez ich czyny na Ziemi.
CZYTAJ DALEJ

Świętych Aniołów Stróżów

Niedziela łowicka 39/2001

Na drodze do nieba grożą nam różne niebezpieczeństwa. Podobnie jak podróżny potrzebuje na niepewnych drogach przewodnika, tak nam na trudnych drogach do wieczności dał Pan Bóg przewodnika - Anioła, którego zwiemy Aniołem Stróżem. Kojarzy się nam ten Niebiański Duch z obrazkiem przedstawiającym dziecko, idące po wąskiej kładce nad przepaścią - a za nim skrzydlaty Anioł Opiekun. Z ufnością modlimy się co dzień do Niego, by nam spieszył z pomocą w dzień i w nocy: " Strzeż duszy, ciała mego i zaprowadź mnie do żywota wiecznego". Kościół wspomina ich liturgicznie 2 października. Tego dnia Kościół modli się za ich wstawiennictwem i ich wstawiennictwu poleca. Jest to więc szczególny dzień, by uświadomić sobie ich rolę w naszym życiu chrześcijańskim. Lex orandi est lex credendi - mówi teologiczne adagium. Prawo modlitwy jest prawem wiary. Współczesne prądy teologii postawiły jako dyskusyjny problem Aniołów, ich istnienia i ich roli. Niezależnie od dyskusji teologów Lud Boży modli się i liturgią 2 października potwierdza wiarę w istnienie Aniołów, a także ich specjalne funkcje odnośnie poszczególnych wiernych i społeczności. Wiara ta mówi, iż Bóg dał każdemu człowiekowi opiekuna - Anioła, aby był jego szczególnym stróżem na drodze przez ziemię do Królestwa niebieskiego. Największy teolog średniowiecza, św. Tomasz z Akwinu, utrzymuje, że w chwili, gdy przychodzi na świat dziecko, Bóg przywołuje jednego ze swych cudownych Aniołów i oddaje noworodka jego specjalnej opiece. Każdy człowiek, heretyk czy katolik, ma swego Anioła Stróża. Anioł jednak nie potrafi ingerować w naszą wolną wolę, lecz działa w sferze naszych wspomnień, przypominając nam wyraźnie o czymś, co powinniśmy zrobić lub też ostrzegając przed czymś. Życzliwie wpływa na naszą wyobraźnię i motywy postępowania, przekonując nas, namawiając do zwalczania naszej słabości oraz złych skłonności. To on natchnie nas czasami wspaniałymi ideałami i zachęca do nowego, większego wysiłku. Nauka ta niesie nam pociechę i ukazuje dobroć Boga, mając głębokie podstawy biblijne. Pismo Święte 300 razy mówi o Aniołach, przytaczając rozmaite ich zadania, które spełniają z rozkazu Bożego, choćby np. z Dziejów Apostolskich: "Ale Anioł Pański w ciągu nocy otworzył bramy więzienia i wyprowadził ich" (Dz 5, 19); "I natychmiast poraził go (Heroda) Anioł Pański dlatego, że nie oddał czci Bogu, a stoczony przez robactwo wyzionął ducha" (Dz 12, 23). Sam Pan Jezus przestrzegając przed zgorszeniem powiedział: "Powiadam wam, że aniołowie ich (tzn. dzieci) w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mego, który jest w niebie" (Mt 18, 10). Wśród aniołów jest hierarchia. Archaniołowie: Rafał - Bóg uzdrawia, Gabriel - Moc Boża, Michał - Któż jak Bóg! Rafał - dany jako towarzysz Tobiaszowi w drodze do Rages (Tob 8, 3), uwolnił córkę Raguela Sarę od demona Asmodeusza i szczęśliwie przyprowadził Tobiasza do domu i ojcu Tobiasza przywrócił wzrok. Gabriel - jest zwiastunem narodzin Jana Chrzciciela i nawet samego Syna Bożego. Michał - książę niebieski, wódz broniący nas w walce przeciw złości i zasadzkom szatana, który mocą Bożą strącił do piekła Lucyfera i jego adherentów. Prawda o Aniołach Stróżach, którą liturgia przypomina nam 2 października, rozszerza nasze horyzonty, pozwala nam patrzeć na świat nie tylko poprzez zmysłowe poznanie, szkiełko i oko uczonego przyrodnika, fizyka, ale w duchu wiary dostrzegać to, co dla zmysłów wszakże niedostępne, ale rzeczywiste, bardzo rzeczywiste. Z tego poznania trzeba nam także wyciągać prawdziwe wnioski, aby żyć w atmosferze spraw Bożych we wspólnocie z Bogiem i wszystkimi bytami, które Mu służą.
CZYTAJ DALEJ

Dom misjonarek stał się domem dla uchodźców z Ukrainy

2025-10-02 18:49

[ TEMATY ]

uchodźcy

Ukraina

Holandia

siostry misjonarki

Vatican Media

Siostry Najdroższej Krwi dały nadzieję uchodźcom z Ukrainy

Siostry Najdroższej Krwi dały nadzieję uchodźcom z Ukrainy

W czasie, gdy Europa doświadcza spadku powołań, Siostry Najdroższej Krwi w holenderskim Aarle-Rixtel oferują schronienie uciekającym przed wojną, przemieniając zabytkowy klasztor w dom nadziei.

W Aarle-Rixtel, w Holandii, wiekowy zamek, który niegdyś gościł setki sióstr Misjonarek Najdroższej Krwi, dziś daje dach nad głową rodzinom uciekającym przed okropnościami wojny. Miejsce, które dawniej było Domem Macierzystym rozbrzmiewającym modlitwą i hymnami, stało się sanktuarium dla uchodźców szukających bezpieczeństwa i nadziei.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję