Niewidzialny Bóg objawia światu swoją wolę i działa poprzez znaki i ludzi. Takim znakiem jest dla nas nasza parafianka, sługa Boża Stanisława Leszczyńska. Dzisiaj przypada 37. rocznica jej śmierci, dlatego we wspólnej modlitwie zanosimy błagania o rychłe włączenie jej do grona błogosławionych, aby była dla wierzących wzorem i przykładem ofiarnej postawy w obronie życia ludzkiego” - mówił na początku Mszy św. ks. prał. Józef Masłowski, proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Łodzi. 13 marca, w kolejną rocznicę śmierci sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej, w kościele Wniebowzięcia NMP została odprawiona uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem bp. Adama Lepy w intencji beatyfikacji wielkiej Polki, której doczesne szczątki tam spoczywają.
W słowie do wiernych Ksiądz Biskup zwrócił uwagę, że podczas modlitwy o wyniesienie na ołtarze tej łodzianki, bohaterki, matki oświęcimskiej, przede wszystkim na nowo odkrywamy jej filozofię, na której budowała życie swojej rodziny, swoje własne życie i swoją przyszłość. Człowiek marzy, aby to, co buduje, było trwałe, aby nie było epizodem, żeby ten jego dom nie rozleciał się jak przysłowiowy domek z kart. Jezus daje na to receptę: jeżeli chcesz taki dom zbudować, to musisz budować na skale. Stanisława Leszczyńska była kobietą która zawsze budowała na skale. Była niezwykłym pedagogiem, wychowawcą i bardzo mądrą matką. Wszyscy, którzy ją znali, podkreślali, że wszczepiała w swoje dzieci fundamentalną prawdę, iż przez całe życie mają być wierne trzem miłościom: do Boga, do ojczyzny i do drugiego człowieka. Te słowa ona sama potwierdzała postawą swojego życia „budując dom” na Chrystusie nawet w najtrudniejszych warunkach.
Stanisława Leszczyńska urodziła się w Łodzi 8 maja 1896 r. Ochrzczona została w kościele pw. Wniebowzięcia NMP. Zawarła małżeństwo z Bronisławem Leszczyńskim, z którym miała czwórkę dzieci. W 1920 r. przeniosła się do Warszawy, gdzie uczyła się w Szkole Położniczej, kończąc ją z wyróżnieniem w 1922 r.
W czasie II wojny światowej Stanisława została osadzona w obozie koncentracyjnym Oświęcim-Brzezinka. W czasie rewizji udało się jej zachować zaświadczenie uprawniające do wykonywania zawodu położnej, dzięki czemu została mianowana położną obozową. To właśnie ona odpowiedziała obozowemu lekarzowi Mengele, gdy ten kazał jej zabijać nowo narodzone dzieci: „Nie, nigdy. Nie wolno zabijać dzieci!”.
Po wojnie Stanisława zamieszkała w Łodzi i podjęła pracę położnej. Zmarła 11 marca 1974 r. W setną rocznicę urodzin Sługi Bożej - w 1996 r., jej doczesne szczątki zostały przeniesione do krypty kościoła Wniebowzięcia NMP. W archidiecezji łódzkiej trwa obecnie jej proces beatyfikacyjny
"Chrystus i jawnogrzesznica", Nicolas Poussin (1653 r.)
Ważne jest, aby w każdej sytuacji kryzysowej, którą przeżywam, zaprosić Jezusa. On jest pomocą, światłem i On udziela łaski, aby z trudności wyjść i stać się lepszym czy mądrzejszym.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
