Ze wzmożonym biciem serca czekaliśmy na datę beatyfikacji Sługi Bożego Jana Pawła II. Wyrazem gorącego pragnienia Ludu Bożego, aby Jan Paweł II jak najszybciej dostąpił chwały ołtarzy, były transparenty na Placu św. Piotra w czasie jego pogrzebu w Rzymie z napisem „Santo subito”, co oznacza Święty natychmiast. To życzenie stało się faktem. Oto data beatyfikacji została wyznaczona przez Benedykta XVI na dzień 1 maja br. Cieszymy się z tego i przygotowujemy duchowo do tej niezwykłej historii.
Dzisiaj zebraliśmy się w historycznej katedrze wrocławskiej. Wspominając 6. rocznicę śmierci Jana Pawła II, pragniemy Bogu podziękować za osobę tego wielkiego Papieża, za jego dzieło i orędzie, jakie pozostawił współczesnemu światu, za dobro zdziałane przez niego, które stało się również naszym udziałem. Pamiętamy również o jego pobytach we Wrocławiu i w archidiecezji, które miały miejsce w latach 1983 i 1997. Ten drugi pobyt związany był z 46. Międzynarodowym Kongresem Eucharystycznym, odbywającym się w naszym mieście. (…)
Osobistym przykładem życia uczył nas pokory przed Bogiem. Przede wszystkim był człowiekiem wielkiej modlitwy. Jego drogi znaczone były modlitwą, kontemplacją i ogromnym przylgnięciem do Krzyża. Objawiło się to wielkim nabożeństwem Drogi Krzyżowej, którą bardzo umiłował i na której trwał przez całe swoje życie. Nie ma nic piękniejszego i bardziej znaczącego dla Boga obecnego wśród ludzi, jak rozmodlony człowiek, który jest i tkwi w życiu na ziemi, a jednocześnie całkowicie zatopiony jest w Bogu, zauroczony Bogiem osobowym, który kocha i chce być kochany, który słucha i chce, abyśmy Go prosili.
Nasz wielki Rodak uczył nas wszystkich modlitwy: biskupów, kapłanów i wiernych. Modlitwa w jego życiu była bardzo ważna. Właściwie zawsze się modlił i w Bogu znajdował odniesienie do całego swojego życia. Od chwili jego śmierci i pogrzebu naród nasz - i nie tylko my - modlił się o rychłą beatyfikację Jana Pawła II. Czynili to biskupi, kapłani, zakony, modliła się Polska i modlił się cały świat. Wyrazem tych intencji modlitewnych były nawiedziny grobu Ojca Świętego. Pielgrzymi, przychodząc do jego grobu, prosili o pomoc, modlili się za jego wstawiennictwem o potrzebne im łaski. Dzisiaj możemy powiedzieć, że ta wielka modlitwa została wysłuchana. Beatyfikacja odbędzie się na Placu św. Piotra w Wiecznym Mieście, w dniu 1 maja. Pojedzie tam liczna delegacja z Polski i z całego świata.
Naszym pielgrzymom już dziś chciałoby się zadać pytania: Jaka jesteś, Polsko? Co uczyniłaś ze swoim chrztem, z krzyżem Jezusa Chrystusa? Co uczyniłaś ze swoją rodziną i dzietnością? Gdzie są twoje dzieci? Czy jest ich wystarczająca liczba, aby zapewnić przyszłość kraju? Pytania te rodzą się przed beatyfikacją, ale będą się rodzić także po beatyfikacji. Każdy w sumieniu powinien sobie na nie odpowiedzieć. Chodzi bowiem o to, aby ta beatyfikacja nie była jeszcze jednym zrywem religijnym, który szybko się ulotni, nie pozostawiając głębszego śladu w duszy.

Fragment homilii wygłoszonej przez abp. Mariana Gołębiewskiego, metropolitę wrocławskiego, podczas Mszy św. z okazji 6. rocznicy śmierci Sługi Bożego Jana Pawła II.

(Wrocław, katedra, 2 kwietnia 2011)