Reklama

Zdrowie

Pamiętajmy o hospicjach, skoro rząd o nich nie pamięta

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pod hasłem „Wolontariusze hospicyjni solą ziemi” w dniach od 4 do 6 października odbędzie się w Radomiu VI Ogólnopolska Konferencja Wolontariatu Hospicyjnego. Będą to dni wypełnione spotkaniami, modlitwą i nauką. Wszystko by jeszcze lepiej móc służyć tym, o których Pan Nasz Jezus Chrystus powiedział - Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.

Mówi ks. Marek Kujawski, dyrektor Hospicjum Królowej Apostołów w Radomiu:

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jest to już szósta konferencja organizowana przy Hospicjum Królowej Apostołów w Radomiu. Zapraszamy wszystkich zainteresowanych opieką nad ciężko chorymi i umierającymi pacjentami. Ruch hospicyjny w Polsce jest dość dobrze rozwinięty, jednak wolontariuszy w tych placówkach z roku na rok ubywa. Przyczyną tego faktu jest sytuacja jaka wytworzyła się w Polsce w związku z powstałymi regulacjami prawnymi, które nie wspierają tego ruchu. Zmniejszająca się liczba wolontariuszy jest spowodowana także problemami jakie współcześnie przeżywają rodziny, brak pracy i inne trudności. Dlatego staramy się mobilizować społeczeństwo do służby, do pomagania. Całe spotkanie nie byłoby możliwe, gdyby nie pomoc wolontariuszy i przyjaciół.

Reklama

Obserwujemy niewydolność służby zdrowia w opiece. W pomocy hospicyjnej trzeba pamiętać bowiem nie tylko o ciężko chorym, któremu zapewniamy pomoc medyczną, psychologiczną i duchową, ale także o otoczeniu opieką jego rodziny. Pomagamy także tym, którzy po stracie bliskiej osoby cierpią osierocenie. Pod tym względem nasze hospicjum realizuje program unikatowy w skali kraju. Pamiętajmy, że pomoc, by była skuteczną musi być realizowana 24 godziny na dobę. Nie może ograniczyć się do tylko do nagłaśnianych przez media spektakularnych akcji.

Konferencja, którą organizujemy ma pomóc w naszych działaniach i skonsolidować wolontariat hospicyjny. Jest to ważne, bo liczba wolontariuszy spada. Co raz mniej lekarzy i pielęgniarek chce być wolontariuszami. Chcemy naszą konferencja zdopingować ludzi do służby podejmowanej w zespole. Nasza konferencja ma także nauczyć wolontariuszy jak właściwie reagować na potrzeby osoby cierpiącej i umierającej oraz jego rodziny. Pamiętajmy o hospicjach, kiedy przekazujemy 1 proc podatku. Jakże tragicznie brzmi fakt, że brakuje pieniędzy na hospicjum, w którym przebywają ciężko chore dzieci.

Apeluję do wszystkich ludzi dobrej woli, o wsparcie hospicjów, gdyż ich sytuacja stale się pogarsza. Nasze hospicjum także przeżywa trudności. Brakuje choćby na paliwo do naszych karetek. A my przecież nie możemy zostawić naszych chorych! Dlatego prosimy o pomoc.

2013-10-01 11:33

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Żonkilowa kwesta

[ TEMATY ]

pomoc

hospicjum

wolontariat

Ryszard Wyszyński

W Wałbrzychu z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej, prowadzącego na co dzień Hospicjum Stacjonarne im. św. Jana Pawła II, rozpoczęła się pierwsza „Żonkilowa Kwesta”, która potrwa do 8 kwietnia.

Do udziału w niej zgłosiło się 350 wolontariuszy – uczniów szkół i przedszkolaków, którzy będą kwestować na rzecz dzieci osieroconych i rehabilitację dzieci nieuleczalnie chorych będących pod opieką wałbrzyskiego oddziału PTOP.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Poligon świata i pokój serca

2024-04-25 07:30

[ TEMATY ]

felieton (Łódź)

Adobe Stock

Sporo jeżdżę po Łodzi: odwożę wnuczki ze szkoły do domu albo na zajęcia muzyczne. Dwa, trzy razy w tygodniu. Lubię to, chociaż korki i otwory w jezdniach dają nieźle popalić. Ale trzeba jakoś dzieciom pomóc; i na stare lata mieć z żoną poczucie przydatności. Poza tym: zakupy, praca – tak jak wszyscy. Zatem: jeżdżę, widzę i opisuję.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję