1."Nie zatwardzajcie serc waszych, lecz słuchajcie
głosu Pana". To wezwanie liturgii rozbrzmiewa w naszych sercach dzisiaj,
w Środę Popielcową, gdy rozpoczyna się wielkopostna droga. Zaprowadzi
nas ona do Triduum Paschalnego, żywej pamiątki Męki, Śmierci i Zmartwychwstania
Pańskiego, które są sercem tajemnicy naszego zbawienia.
Święty czas Wielkiego Postu, zawsze bardzo szanowany
przez lud chrześcijański, nawiązuje do dawnych wydarzeń biblijnych,
takich jak czterdzieści dni powszechnego potopu, które były zapowiedzią
przymierza zawartego przez Boga z Noem, czterdzieści lat pielgrzymowania
Izraela przez pustynię ku ziemi obiecanej, czterdzieści dni przebywania
Mojżesza na górze Synaj, gdzie otrzymał od Jahwe Tablice Prawa. Okres
Wielkiego Postu wzywa nas przede wszystkim do przeżywania na nowo
z Jezusem czterdziestu dni, które spędził On na pustyni, modląc się
i poszcząc, zanim podjął swoją misję publiczną, która osiągnie swój
szczyt w ofierze krzyża na Kalwarii, jako ostateczne zwycięstwo nad
grzechem i śmiercią.
2. "Pamiętaj, że prochem jesteś, i w proch się
obrócisz". Zawsze wymowny jest tradycyjny obrzęd posypania głów popiołem,
który dzisiaj jest kontynuowany, i wymowne są słowa, które mu towarzyszą.
W swej prostocie przywołuje to prawdę o przemijalności ziemskiego
życia: wszystko przemija i przeznaczone jest na obumarcie. Pielgrzymujemy
w tym świecie i jesteśmy wędrowcami, którzy nie mogą zapominać o
swoim prawdziwym i ostatecznym przeznaczeniu: o niebie. Jeżeli bowiem
jesteśmy prochem i w proch mamy się obrócić, to jednak nie wszystko
się kończy. Człowiek, stworzony na obraz i podobieństwo Boga, przeznaczony
jest do życia wiecznego. Jezus, umierając na krzyżu, otworzył do
niego dostęp każdemu człowiekowi.
Cała liturgia Środy Popielcowej pomaga nam zrozumieć
tę fundamentalną prawdę wiary i zachęca do podjęcia zdecydowanej
drogi osobistej odnowy. Musimy zmienić sposób myślenia i działania,
wpatrując się w oblicze ukrzyżowanego Chrystusa, czyniąc Jego Ewangelię
regułą codziennego życia. "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię"
- niech to będzie nasz wielkopostny program, gdy wchodzimy w klimat
modlitwy i słuchania Ducha Świętego.
3. "Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli
pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe" (Mt 26, 41). W
tym zdecydowanym wysiłku nawrócenia i duchowego odnowienia pozwólmy
się prowadzić przez te słowa Pana. W życiu codziennym istnieje ryzyko
pochłonięcia nas przez rozliczne zajęcia i interesy materialne. Wielki
Post stanowi okazję sprzyjającą rozbudzeniu autentycznej wiary, odzyskaniu
zbawczej relacji z Bogiem oraz hojniejszemu zaangażowaniu ewangelicznemu.
Środki do naszej dyspozycji są zawsze te same, ale w
tych tygodniach winniśmy się do nich jeszcze bardziej odwoływać.
Chodzi tutaj o modlitwę, post i pokutę oraz jałmużnę, czyli dzielenie
się z potrzebującymi tym, co posiadamy. Mowa tu o osobistej i wspólnotowej
drodze ascetycznej, która często okazuje się szczególnie trudna z
powodu zeświecczonego środowiska, które nas otacza. Z tego też powodu
wysiłek winien być większy i bardziej zdecydowany.
"Czuwajcie i módlcie się". Jeżeli ten nakaz Chrystusa
jest ważny w każdym czasie, to jednak na początku Wielkiego Postu
jawi się jako wymowniejszy i wyrazistszy. Przyjmijmy ten nakaz z
pokorną mądrością. Starajmy się przełożyć go na praktyczne gesty
nawrócenia i pojednania z braćmi. Tylko w ten sposób ożywi się wiara,
umocni nadzieja, a miłość stanie się stylem życia, który wyróżnia
wierzących.
4.Owocem tego odważnego wysiłku ascetycznego
może być tylko jeszcze większe otwarcie na potrzeby bliźniego. Kto
kocha Pana, nie może mieć oczu zamkniętych na osoby i narody doświadczone
cierpieniem i ubóstwem. Kontemplując oblicze ukrzyżowanego Pana,
jakże moglibyśmy nie rozpoznać Go i nie służyć Mu w tym, który jest
cierpiący i opuszczony? Sam Jezus, który nas zaprasza do pozostania
z Nim na czuwaniu i modlitwie, domaga się od nas także, abyśmy Go
kochali w naszych braciach, przypominając: "Wszystko, co uczyniliście
jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt
25, 40). Owocem głęboko przeżytego Wielkiego Postu będzie więc większa
i powszechna miłość.
Maryja, przykład rozumnego słuchania głosu Ducha, niech
nas prowadzi pokutną drogą, którą dziś podejmujemy. Niech nam pomoże
wykorzystać wszystkie możliwości, które daje nam Kościół, abyśmy
w sposób godny przygotowali się do przeżywania Tajemnicy Paschalnej.
Z oryginału włoskiego tłumaczył - o. Jan Pach - paulin
Pomóż w rozwoju naszego portalu