Okres pielgrzymkowy w Lourdes rozpoczął się w tym roku wyjątkowo wcześnie. Zgodnie z tradycją, pierwsi przybyli na spotkanie z Niepokalaną wierni z terenów należących do tutejszej diecezji. Wielu z nich podążało pieszo. Największej pieszej pielgrzymce z Tarbes przewodniczył miejscowy ordynariusz - bp Jacques Perrier. I tak oficjalnie rozpoczęły się pielgrzymki, organizowane kolejno przez poszczególne diecezje francuskie oraz liczne organizacje religijno-charytatywne niemal ze wszystkich, bo z ok. 170 krajów świata.
Obecny rok jest pierwszym z pięciu lat, podczas których będzie się rozważać kolejno najważniejsze spotykane tu znaki, najbardziej specyficzne rzeczywistości związane z Orędziem i z sanktuarium w Lourdes. W tym roku proponuje się pielgrzymom rozważanie pierwszego znaku, jakim jest "woda ze źródła".
Dla ułatwienia wiernym praktycznego korzystania z tego wymownego znaku po drugiej stronie Gawy pobudowano dziewięć nowoczesnych punktów, z których "cudowna woda" wypływa na ręce automatycznie, na sygnał fotokomórki.
Jednocześnie na użytek przybywających pątników przygotowuje się wciąż nowe, różne i niezwykle pomysłowe, duszpasterskie programy właściwego przeżycia znaku wody w duchu chrześcijańskim.
Pod tym kątem też, pod przewodnictwem arcybiskupa Marsylii - Bernarda Panafieu, odbywa się specjalne kolokwium naukowe, organizowane przez uniwersytet w Tuluzie, pt: Znak wody w Lourdes i w różnych religiach.

Cudowna woda darem Maryi

W czasie 9. objawienia - 25 lutego 1858 r. Matka Boża powiedziała do Bernadetty, a przez nią do każdego z nas: "Idź napić się ze źródła i obmyć się w nim". Po chwilowej dezorientacji Bernadetta, na wyraźne polecenie Matki Bożej, udała się w głąb Groty, gdzie w błotnistej ziemi odkryła niezwykłe źródło, z którego - zgodnie z życzeniem Pani - napiła się i obmyła sobie twarz. Już od 144 lat w ślad za Bernadettą czynią to samo miliony pielgrzymów.
Mówiąc o znakach materialnych w Lourdes, myślimy przede wszystkim o cudownej wodzie, która jest stałym i widocznym znakiem potwierdzającym prawdziwość objawień i związanego z nimi Orędzia, a jednocześnie znakiem niezwykłej dobroci Maryi, najlepszej z Matek, która ofiarowuje nam, swoim dzieciom, tak drogocenny, potrzebny i skuteczny dar.

Biblijny znak wody

Woda należy do podstawowych symboli biblijnych. Zajmuje ważne miejsce w Bożym Objawieniu, zawartym w nauczaniu i wydarzeniach historycznych na kartach Starego i Nowego Testamentu. Pan Bóg posługuje się widzialnym znakiem wody, aby nam ofiarować swoją niezwykłą, często konieczną do życia, nawet do zbawienia wiecznego, łaskę. I tak na przykład: wody Morza Czerwonego, wyzwalające Naród Wybrany z niewoli egipskiej, są jednocześnie zapowiedzią wody chrzcielnej, wyzwalającej nas z niewoli grzechu pierworodnego; woda wytryskująca ze skały za sprawą Mojżesza pozwala Izraelitom zachować życie doczesne w czasie ich przejścia przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Podobnie szczególne łaski, przekazywane zwłaszcza przez sakramenty, pozwalają nam zachować życie nadprzyrodzone w czasie naszej ziemskiej wędrówki do Królestwa Niebieskiego. W tym też kontekście trzeba patrzeć na wodę z Lourdes.

Zadanie massabielskiej wody

Św. Bernadetta wyraźnie podkreśla konieczność nadprzyrodzonego, religijnego traktowania i używania tej wody. Ta woda sama w sobie nie jest żadnym lekarstwem, "trzeba mieć wiarę. Trzeba się modlić. Ta woda nie ma wartości bez wiary".
Woda z Groty, która jest znakiem łaski Bożej dla przybywających tu ze swoimi problemami ludzi, wytrysnęła spod rąk Bernadetty 25 lutego. Jednak zanim to się stało, dzień przed tym, 24 lutego, rozpłakana Bernadetta, całując ziemię, powtarzała w ekstazie za Matką Bożą słowa skierowane do każdego z nas: "Pokuty! Pokuty! Pokuty!".
Zgodnie z przysłowiem: "Woda, którą pijesz, przypomina ci o źródle, z którego wypływa" - woda z Lourdes przypomina nam o utraconej z powodu grzechu nadprzyrodzonej łasce chrztu św.; o konieczności jej odzyskania przez pokutę. Obok tysięcy uzdrowień ciała, najważniejszy cud wody z Lourdes - to obmycie duszy z grzechu w sakramencie spowiedzi św. i powtórne napełnienie jej łaską Bożą.