Pustynne miejsce: ośrodek rekolekcyjny "Święta Puszcza" w Olsztynie; mistrz pustyni: ks. Tomasz Knop; koordynator wyprawy: ks. Mariusz Foltyński; odkrywcy: młodzież gimnazjalna, ze szkół średnich, studenci; ekipa wspomagająca: Wspólnota Jordan.

Czego szukaliśmy na pustyni? - sposobu na to, jak być blisko Boga, jak przy Nim trwać, jak żyć z Nim na co dzień. Pustynia wydaje się być dogodnym miejscem do takich rozważań; cisza, spokój... Dużo łatwiej tu usłyszeć Boży szept. Wyprawiając się na pustynię, szeroko otwieraliśmy oczy, podziwiając stworzony przez Boga świat: soczysta zieleń traw, białe skały, słoneczne niebo... Tu pierwsze nasze odkrycie: to przeżywanie przyrody jest modlitwą, jest doświadczaniem obecności Boga! Dalej droga wiodła przez Jordan - rzekę, w której sam Pan Jezus przyjął Chrzest. Zanurzyliśmy się w jej wodach, odnawiając przyrzeczenia chrzcielne. To był poważny krok w naszej wędrówce, wymagał od nas zastanowienia i zadecydował o następnych posunięciach. W wieczornej ciszy nasze stopy dotknęły piasku pustyni rozsypanego pod tabernakulum.

Poranek przywitał nas ostrym słońcem. Czekał nas dzień trudnej wędrówki, ale nikomu to nie przeszkadzało. Byliśmy ciekawi nowych odkryć. Zaczęło się od modlitwy psalmami. Niby takie teksty sprzed tysięcy lat, ale jak bardzo nam bliskie! Recytowane, śpiewane, czytane... Uwielbiające Boga, pocieszające człowieka, dające nadzieję, umacniające, opisujące naszego Pana... Te psalmy to wielki skarb! Z tym skarbem ruszyliśmy dalej tajemniczym, pustynnym szlakiem. Tajemniczym, bo otoczyło nas piętnaście różańcowych tajemnic. Jeszcze owiani tajemniczą mgiełką, rozbiliśmy Namiot Spotkania. To takie szczególne miejsce, w którym czeka na każdego z nas Bóg. Każdy odnalazł takie swoje miejsce, gdzie zasiada wygodnie do rozważania Pisma Świętego, do słuchania tego, co chce powiedzieć Bóg właśnie do mnie. Od tego momentu w dalszą wędrówkę każdy z nas zabrał swój własny namiot i Pismo Święte. Nie pozostało to bez wpływu na rozwój wypadków. Oto na naszej pustyni dotarliśmy do studni i staliśmy się świadkami niezwykłego spotkania pewnej Samarytanki z Jezusem... Ich spotkanie stało się naszym spotkaniem, spotkaniem przy studni pod kopułą namiotu...

W skwarze południa powitaliśmy zbliżającego się ku nam wędrowca - bp. Jana Wątrobę. Jak bardzo bliskim staje się każdy spotkany na pustyni człowiek, jak chętnie słucha się tego, co ma do powiedzenia! Ten "Boży gość" poprzez swoją naukę utorował nam chyba najważniejszą drogę w tej wyprawie... Przebrnęliśmy przez ścieżki rachunku sumienia i... dotarliśmy do Źródła Wody Żywej - sam Chrystus przytulił nas do Swego Serca, obmył nas z kurzu i brudu naszych grzechów w spowiedzi świętej! Ożywieni, rześcy, czyści, uradowani doświadczeniem obecności Boga, zasiedliśmy do Uczty Eucharystycznej, Mszy św., którą przeżywaliśmy w zupełnie nowy sposób! Odkryliśmy Mszę św. jako taką Naj-modlitwę, modlitwę modlitw, jakby szczyt modlitwy, a zarazem źródło dające siłę na powrót do domu, do codzienności!

Ta codzienność nie będzie już taka sama. Odnaleźliśmy źródło na pustyni! Wystarczy tylko czerpać i pić! Pustynia nas zmieniła, jesteśmy mocniejsi, bogatsi o nowe doświadczenia, pełni Ducha Świętego, który ożywia naszą modlitwę! Nasza codzienność jest teraz przepełniona Bożą obecnością! Teraz wszystko wygląda inaczej..., nawet nasz Pacierz co dzień jest inny... Jak dobrze jest być tak blisko Boga!